فرهاد یا فرهاد مهراد؟

  حسین عصاران   

 فرهاد که پیش از انقلاب به پشتوانه انتخاب‌های هوشیار  و کیفیت اجراهایش شاخصی بر  جریان موسوم به «ترانه معترض» محسوب می‌شد، پس از انقلاب و برحسب شرایط اجتماعی و سیاسی، ناگزیر به سکوت شده بود؛ چه آنکه بنا بر محدودیت‌های اجتماعی و سیاسی، نه امکان پیگیری فضای معترضانه کارنامه‌اش را داشت و نه شخصیت فردی و هنری اش، احتمالی را برای اجرای کارهایی مطابق با خوشایندهای رسمی بروز می‌داد؛ اما انتشار سرزده آلبوم «خواب در بیداری» در تابستان1372 وجهه متفاوتی را از او رخ‌نمون کرد که برعکس تصویر برساخته از کارنامه پیشینش، این بار، با نگاه مهربان، عاطفی و سر به تو «کوچ بنفشه‌ها» و «خواب در بیداری» را می‌خواند. جدا از تمامی زیبایی‌های مشهود یا مستتر در اشعار، آهنگ‌ها و اجرای هنرمندانه فرهاد در این آلبوم، فضای کلی این مجموعه اگر نه در تناقض و تضاد، بلکه در فضایی متفاوت از ترانه‌های دوره قبلی‌اش سیر می‌کردند. ترانه‌هایی که اشعار آنها با تکیه بر شناخت او از ادبیات معاصر و کهن، انتخاب و در فرمی هماهنگ و متناسب با شخصیت پر از طمأنینه و آرام او، آهنگسازی و اجرا شده بودند. این تفاوت‌ها همان مؤلفه‌هایی هستند که در نگاهی دقیق سمت و سوی کارنامه بعد از انقلاب فرهاد را از کارنامه هنری پیش از انقلابش متمایز و جدا می‌کنند. از روایت‌های برآمده از زندگی فرهادچنین به دست می‌آید که شکل‌گیری این آلبوم شخصی، 3سال پیش ازانتشار و با آهنگسازی ترانه «خواب در بیداری» آغاز شده بود که در نهایت پس از فراز و نشیب‌های فراوان در راه ضبط و مجوز انتشار، در تابستان 1372 با جلدی به طراحی خود فرهاد منتشر شد.