روزی عقابی

 سریال «عکس‎نوشت» در این قسمت به یکی از محبوب‌ترین ستاره‌های تاریخ فوتبال ایران رسیده است. به احمدرضا عابدزاده که نظرسنجی‌ها برای انتخاب بهترین گلر تاریخ ایران هرگز بدون حضور او برگزار نشده‌اند. او سال‌ها در استقلال، پرسپولیس و تیم‌ملی دروازه‌بانی کرد و لااقل در سال‌های پس از انقلاب هیچ دروازه‌بان دیگری از لحاظ افتخار و کسب محبوبیت به او نزدیک هم نشد.احمدرضا عابدزاده خردادماه1345 در آبادان متولد شد و به روال اکثر بچه‌های آبادان فوتبالیست از آب در آمد. چند سال بعد وقتی ششمین فرزند خانواده عابدزاده به اصفهان مهاجرت می‌کرد توی ساک سفرش فقط یک جفت دستکش دروازه‌بانی داشت. او در اصفهان پروبال گرفت و به تیم ملی جوانان رسید. در لیگ قدس موثرترین بازیکن منتخب اصفهان بود و الهام‌بخش این تیم در دو قهرمانی سال‌های 65 و 66. تیم باشگاهی‌اش –تام اصفهان- آن روزها یکی از دو قطب فوتبال اصفهان بود و رقیب اصلی سپاهان. همراه با تام در اولین لیگ باشگاهی بعد از انقلاب، استقلال را در تهران یک بر صفر شکست داد اما همین استقلال در پایان فصل قهرمان شد و دروازه‌بانش کسی نبود جز احمدرضا عابدزاده! روز فینال استقلال با دو ارسال مواج از امیر قلعه‌نویی، گلی را که احمدرضا از نادر میراحمدیان خورده بود باطل کرد و پرسپولیس را 2-1 برد. این اولین جام باشگاهی عابدزاده در فوتبال ایران بود. بعدها با پرسپولیس بارها قهرمان ایران شد و با تیم‌ملی ایران هم در پکن قهرمانی آسیا را جشن گرفت. اولین بازی ملی او روز هشتم اسفندماه 1365 مقابل کویت بود. او با 20سال و 248روز سن، ستاره بی‌چون‌وچرای آن میدان سخت بود و با سیوهای خیره‌کننده‌اش ایران را مقابل کویت قدرتمند آن زمان در بازی نگه داشت. بعد از قریب ۷۰بازی ملی، آخرین کلین‌شیت ملی عابدزاده باز هم مقابل همین کویت در مقدماتی جام‌جهانی۱۹۹۸ رقم خورد. آخرین بازی ملی احمدرضا هم جدال ایران و آلمان در جام‌جهانی بود که با گل‌های بیرهوف و کلینزمن به سود ژرمن‌ها تمام شد.عکس‌های قدیمی فرشاد عباسی از احمدرضا عابدزاده، از روزهای درخشش او درون دروازه تا روزهای سخت بیمارستان کسری را به تصویر کشیده‌اند. او پیش از این سکته مغزی نابهنگام، بارها برای درمان زانوی مصدومش روی تخت بیمارستان‌ها خوابیده بود و هنوز هم آثار به‌جامانده از این دو اتفاق را با خودش حمل می‌کند. می‌گویند در آن سال‌ها یک پزشک آلمانی بعد از دیدن عکس زانوی احمدرضا با تعجب از او پرسیده بود: «تو چطور می‌توانی با این زانو راه بروی؟» و عابدزاده پاسخ داده بود: «من با این زانو راه نمی‌روم، ورزش حرفه‌ای می‌کنم! من دروازه‌بان تیم‌ملی ایران هستم.»