فرجام بد ارز در پایان سال

بازار ارز یکی از تعیین کننده های وضعیت اقتصاد ایران است و بازارهای دیگر وابستگی غیرقابل انکاری به نوسانات نرخ ارز دارند. از اواخر سال 1396 با بر هم خوردن فضای بازار تحت تاثیر تحریم ها و شرایط بی ثبات اقتصادی، التهاب در بازار ارز بعد از دوره ای آرامش، آغاز شد. این التهابات در سال 1397 به اوج خود رسید و قیمت دلار در برهه ای از زمان تا 20 هزار تومان نیز بالا رفت. همین موضوع چالش های اقتصادی متنوعی را در پی داشت، اما همان گونه که پیش بینی می شد و با به کارگیری سیاست هایی از سوی بانک مرکزی، قیمت ارز به سمت تعادل بیشتر پیش رفت و روی رقم های 12 هزار و 13 هزار تومان تقریباً ثابت شد. با کوچک شدن بازار و پایین آمدن حجم معاملات،عملاً عمده خرید وفروش ها از طریق بانک مرکزی مدیریت شد واین بانک نفوذ خود را در بازارافزایش داد. سال 1398 نیز در حالی آغاز شد که قیمت دلار در فروردین برابر با 13 هزار تومان و قیمت یورو 15 هزار تومان بود. این بازار با اندکی نوسان، روندی افزایشی را طی کرد و در اردیبهشت ماه به قیمت 15 هزار و 350 تومان رسید. اما از آن زمان روند کاهش قیمت ارز آغاز شد و نرخ آن در شهریور ماه به کمترین میزان خود در سال 98 یعنی 11 هزار و 100 تومان رسید. بازار در ادامه نیز تنش های کمتری را نسبت به سال 97 پشت سر گذاشت و تا پایان بهمن که نرخ ارز 14 هزار تومان ثبت شد، این ثبات نسبی همچنان برقرار بود. اما بار دیگر تنش های سیاسی ایران با آمریکا، به نتیجه نرسیدن FATF و تحت تاثیر قرار گرفتن بازارها با شیوع بیماری کرونا در این باره اثرگذار بود تا در اسفند ماه نرخ ارز دوباره وارد کانال 15 هزار تومانی شود. در روزهای ابتدایی سال 99 نیز که شاهد افزایش قیمت ارز به بالای 16 هزار تومان بودیم. در چنین شرایطی همچنان کارشناسان اقتصادی، بازار ارز را محل مطمئنی برای سرمایه گذاری نمی دانند و بعضی دیگر نیز اعتقاد دارند با توجه به نرخ تورمی که در کشور داریم، این افزایش قیمت عادی است و به بیش از این نیز خواهد رسید. به باور برخی از فعالان بازار ارز به هر حال در روزهای پایانی سال 98 و با شروع روند نزولی تقاضای ارز به دلیل لغو سفرهای نوروزی و کند شدن واردات کالا به کشور به دلیل شیوع ویروس کرونا، باید کاهش قیمت ارز را می دیدیم که چنین نشد و بعضی دلیل آن را تمایل بانک مرکزی برای حفظ نرخ ارز در بالاترین سطح ممکن به منظور افزایش درآمدها دانستند.


سال سخت ارزی 
سیدبهاءالدین حسینی هاشمی، کارشناس بازارهای پولی و مالی: شرایط بازار ارز در سال 99 و اینکه دچار چه نوع نوساناتی خواهد شد، بستگی زیادی به شرایط اقتصادی کشور ما دارد. اگر وضعیت به همین صورت ادامه داشته باشد، سال بسیار سختی را در پیش داریم. کاهش قیمت نفت، کاهش صادرات غیر نفتی به واسطه شیوع بیماری کرونا، کسری بودجه دولت، رشد اقتصادی منفی که منجر به کاهش درآمدهای مالیاتی خواهد شد، هزینه های اضافه شده به واسطه شیوع ویروس کرونا و کمک های اقتصادی برای مبارزه با این بیماری، همگی نشان می دهد قطعاً سال خوبی را در پیش نداریم و این سال سخت تر از 98 خواهد بود. به همین دلیل با وجود راهکارهایی که بانک مرکزی به کار می گیرد، افزایش نرخ ارز را باز هم تجربه خواهیم کرد. این وضعیت اقتصادی نامناسب در بخش های دیگر نیز اثرگذار خواهد بود؛ رکود در بخش مسکن، سقوط بورس، و افزایش نرخ ارز از مواردی است که سال 99 به ارمغان خواهد آورد. اگر قدرت برابری خرید ارزها را در نظر بگیریم که رابطه مستقیمی با پول ملی و خارجی دارد، افزایش نرخ ارز حتمی است. می‌توان این موضوع را با معیارها و شاخص هایی نیز ثابت کرد. تورم در سال98 حدود 37 درصد اعلام شد. در ابتدای 98 نرخ ارز برابر با 12 تا 13هزار تومان بود. با نرخ تورم 37 درصدی طبیعتا تا پایان سال نرخ ارز باید به 17 تا 18 هزار تومان می رسید. اگر همین نرخ تورم را در سال 99 نیز داشته باشیم، نرخ ارز به 20 هزار تومان هم خواهد رسید. رشد اقتصادی مثبتی نخواهیم داشت و در مجموع سال 99 سال سختی است.