جمشید حمیدی ـ کارشناس والیبال
آنچه که امروز در والیبال می‌بینیم، پر از تناقص است. بعد از این که محمدرضا داورزنی به عنوان رئیس فدراسیون انتخاب شد، به نظر می‌رسید که همه چیز در این رشته و فدراسیون ضابطه‌مند می‌شود و همه کسانی که با این رشته در ارتباط هستند، بهتر از قبل عمل کنند اما این اتفاق نیفتاد. حتی بعد از انتخاب بهنام محمودی، محمود افشاردوست، مصطفی کارخانه و مهندس میرفخرایی به عنوان اعضای هیات رئیسه، امید این می‌رفت که وضعیت فدراسیون و والیبال از آنچه که سال‌ها و دوره‌های قبل بوده، بهتر شود چرا که همه این نفرات والیبالی هستند و قابل پیش‌بینی بود که مثل اعضای قبلی نقش تشریفاتی در هیات رئیسه نداشته باشند. با این حال، حضور این افراد هم کمکی به بهتر شدن وضعیت والیبال نکرده است.به نظر می‌رسد مشکل اصلی والیبال در شرایط فعلی تقسیم نشدن و مشخص نکردن وظایف افراد است. به همین دلیل است که از افراد مختلف، اظهار نظرهای مختلف شنیده می‌شود. نمونه این افراد امیر خوش‌خبر، سرپرست تیم ملی است. خوش‌خبر از رشته بسکتبال وارد والیبال شد و حضور 12-10 ساله‌اش در این رشته کمک کرد اشراف کامل به والیبال پیدا کند. اما آیا اشراف و سمت او به عنوان سرپرستی، این اجازه را می‌دهد که به موضوع انتخاب سرمربی تیم ملی هم ورود کند؟ در روزهایی که هیچ یک از مسئولان اظهارنظری درباره برکناری سرمربی قبلی تیم ملی ایگور کولاکوویچ و انتخاب سرمربی جدید نمی‌کنند، خوش‌خبر تنها کسی است که در این باره صحبت می‌کند. گفته می‌شود او خبر فسخ قرارداد را به کولاکوویچ داده و حالا هم اوست که درباره گزینه‌های احتمالی فدراسیون برای انتخاب سرمربی اظهار نظر می‌کند. تا جایی که مشخص است، انتخاب و برکناری سرمربی در چارچوب وظایف سرپرست تیم ملی نیست. شاید به تازگی داورزنی مسئولیت جدیدی برای رایزنی و گفت‌وگو با مربیان خارجی به او داده است، اما چنین خبری منتشر نشده است.در فدراسیون والیبال مشخص نیست که چه کسی از چه کانالی باید اطلاع‌رسانی کند. فدراسیون واحد روابط عمومی دارد و مدیر این واحد و همکارانش برای همه قابل احترام هستند اما متاسفانه آنها در جریان اتفاقات والیبال نیستند و حساسیتی هم برای در جریان گرفتن این اتفاقات از خود نشان نمی‌دهند.
مهم‌ترین کاری که فدراسیون والیبال باید در این روزها انجام دهد، انتخاب سرمربی تیم ملی است. گزینه‌های متعددی مطرح شده‌اند، از مربیان آمریکایی و ایتالیایی گرفته تا مربیان بلغاری و... مربیان بزرگی در شرایطی که تیم ملی سهمیه المپیک توکیو را گرفته است، تمایل دارند به ایران بیایند اما باز هم در والیبال 2 طیف مقابل هم قرار گرفته‌اند؛ عده‌ای که می‌گویند سرمربی باید ایرانی باشد و طیفی که معتقدند ایران سرمربی خارجی می‌خواهد. من با طیف اول موافقم، ما مربیان داخلی بزرگ کم نداریم اما نظر طیف دوم را که می‌گویند با بودن ستاره‌های بزرگ در تیم ملی، تیم سرمربی بزرگ خارجی در حد خود ستاره‌ها می‌خواهد، بیشتر می‌پسندم. ما مربی‌ای می‌خواهیم که پاسخگوی تیم باشد و بتواند بازیکنان را مدیریت کند. ایران مربی‌ای حداقل در حد ولاسکو می‌خواهد، با همان اقتدار و مدیریت. داورزنی کارش را بلد است اما باید متوجه باشد که برای خوشایند یک طیف، تصمیم نگیرد.
سرپرست تیم ملی سرمربی انتخاب می‌کند؟
در همینه زمینه :
