یک تلنگر سخت

بردیا کیارس_ رهبر ارکستر

صحبت‌های بعد از نبود هنرمندان به نوعی نوشدارو پس از مرگ سهراب است. هوشنگ ظریف از معدود انگشت‌شمار هنرمندانی بود که هرگز پشت سر دیگران بد نمی‌گفت و همیشه دوست داشت بین همه صلح برقرار باشد؛ حتی زمانی که ارکستر ملی با رهبری فرهاد فخرالدینی تعطیل شد و سپس با حضور ایشان در جایگاه عضو شورای فنی ارکستر و من به‌عنوان رهبر مجددا بازگشایی شد، ایشان دوست داشت که تعاملی بین 2 ارکستر برقرار شود تا کدورتی به دل هیچ‌کس باقی نماند. به‌عبارت دیگر همواره ریش سفیدی می‌کرد تا بین همه صلح برقرار باشد. زمانی که ایشان به‌عنوان یکی از اعضای شورای فنی ارکستر ملی در ارکستر حضور داشت، با اینکه سن‌شان از همه اعضای ارکستر بالاتر بود اما در همه جلسات با شوق، انگیزه و نظم شرکت می‌کرد. در حقیقت برای پیشرفت موسیقی کشور انگیزه و بر گردن شورای فنی و ارکستر ملی حکم پدری داشت. متأسفانه هنرمندان تا زمانی که زنده هستند توجهی به آنها نمی‌شود و وقتی از بین ما می‌روند ما از آنها قدیس می‌سازیم و از خوبی آنان سخن می‌گوییم. خدا را شکر می‌کنم که قدر هوشنگ ظریف در زمانی که زنده بود ارج نهاده و امسال در جشنواره موسیقی فجر از ایشان قدردانی شد و در آن شرایط، این روحیه‌ای بود برایشان تا بدانند که ارج و قربشان در جامعه و جامعه موسیقی والا و مانا خواهد بود. از سوی دیگر زمانی که صفحه اینستاگرام را باز می‌کنید، می‌بینید که از عکس آقای ظریف پر شده است، خوشا به حال ایشان که به این اندازه محبوب و مورد توجه هستند. اما‌ ای کاش این توجه‌ها، قدردانی‌ها و قدرشناسی‌ها به‌صورت گسترده و در مقابل عموم صورت بگیرد و زمانی که افراد زنده هستند این توجه‌ها انجام شود. هم‌اکنون ما گوهری به نام حسین علیزاده داریم که یکی از تک‌ستاره‌های موسیقی ایران است. باید همین الان جشنواره‌ای به اسم ایشان برپا شده و به برنده‌ها تندیس حسین علیزاده را  اهدا شود. تا زمانی که ایشان زنده هستند باید این کار را انجام داد.
شخصیت هوشنگ ظریف الگویی برای هنرمند شدن بود و هست؛ یعنی اگر قرار است که هرکسی ادای هنرمند شدن را دربیاورد، بهتر است به هوشنگ ظریف نگاه کند؛ از طرز لباس پوشیدن، سخن گفتن، راه رفتن و... . او در نوازندگی نه اهل شو بود و نه اهل ادا درآوردن. این افراد باید الگوی ما باشند. امروز برای جوانان کم‌آگاه نسبت به موسیقی، افراد دیگری الگو شده‌اند. شاید این وقایع تلخ در جامعه موسیقی گوشزدی است تا ما جوانان سر عقل بیاییم و رسالتی که هوشنگ ظریف به آن معتقد بود را پی بگیریم. از شنیدن خبر درگذشت هوشنگ ظریف بسیار ناراحت شدم و به جامعه هنری به‌خصوص به آقای علیزاده این فقدان را تسلیت می‌گویم؛ چراکه می‌دانم عمیقا و قلبا به آقای ظریف ارادت و علاقه داشت.