اتحاد کشورها برای واکسن

بیل گیتس- بنیانگذار مایکروسافت
ترجمه: زهرا خلجی- خبرنگار

در هر بحرانی، رهبران کشورها 2مسئولیت بسیار مهم دارند: مشکل پیش آمده را حل و از اتفاق‌افتادن دوباره آن جلوگیری کنند. بیماری همه‌گیر COVID-19 یک نمونه عینی از این مورد است. در شرایط فعلی نیاز داریم که جان‌های زیادی را در جهان نجات بدهیم و در عین حال راه‌های مقابله با شیوع این بیماری را افزایش دهیم. برای نکته اول فشارها بیشتر است اما نکته دوم پیامدهای مهم دراز‌مدت بسیاری دارد.
در یک‌ماه اخیر COVID-19 به شکل بیماری کشنده قرن همه را نگران کرده است. 2دلیل وجود دارد که  COVID-19 را یک تهدید بدانیم؛ اول اینکه این بیماری می‌تواند افراد سالم و سالخورده‌هایی که بیماری زمینه‌ای دارند را از پا دربیاورد. نکته دوم این است که COVID-19 سرعت انتقال بالا و بسیار مؤثری دارد.
اما خبر خوب دیگر این می‌تواند باشد که دولت‌ها و مقام‌های مسئول در زمینه‌های بهداشتی قدم‌های مثبتی بردارند. برای مثال، علاوه بر کمک به شهروندان در مقابله، دولت‌های توسعه‌یافته باید به کشورهایی با درآمد کم و متوسط کمک کنند تا برای این همه‌گیری آماده شوند. سیستم بهداشتی در بسیاری از این کشورها بسیار ضعیف است و یک ویروس مانند کرونا می‌تواند آنها را تحت‌الشعاع قرار بدهد. با کمک به کشورهای فقیرتر، ما می‌توانیم جان‌های زیادی را نجات داده و چرخه انتقال ویروس را در جهان کاهش دهیم.
در سراسر دنیا تیم‌های مختلف تحقیقاتی برای ساخت واکسن و داروی این بیماری در تلاش هستند و تکنیک‌های مختلفی از جمله یادگیری ماشینی برای شناسایی آنتی‌ویروس‌ها که می‌تواند در میزان زیاد آماده شود مورد‌آزمایش قرار می‌گیرد. همه این قدم‌ها به رفع بحران فعلی کمک می‌کند اما ما نیاز به تغییرات سیستماتیک بزرگ‌تر داریم تا بتوانیم در زمان بحران یک بیماری همه‌گیر در آینده به‌موقع و مؤثرتر عمل کنیم. کمک به کشورهای کم‌درآمد برای تقویت سیستم بهداشت عمومی امری حیاتی است. باید هنگام ساختن کلینیک بهداشت، بخشی از زیرساخت‌ها برای مبارزه با بیماری‌های همه‌گیر ایجاد شود. کارمندان آموزش‌دیده مراقبت‌های بهداشتی نه‌تنها واکسن ارائه می‌دهند که حتی می‌توانند الگوهای بیماری را تحت‌نظر داشته باشند و به‌عنوان بخشی از سیستم‌های هشدار‌دهنده اولیه که به جهانیان نسبت به شیوع احتمالی هشدار می‌دهند، عمل کنند.
اما مسئله مهم بودجه و تامین آن است. بودجه برای این تلاش‌ها باید چندین برابر گسترش یابد. میلیاردها دلار برای تکمیل فاز سوم آزمایشات و تأیید نظارتی برای واکسن‌های کرونا لازم است. اما چرا این امور نیازمند تامین مالی دولتی است و چرا بخش خصوصی نمی‌تواند این مشکل را حل کند؟ تولیدات بیماری‌های همه‌گیر جهانی به طرز فوق‌العاده‌ای جزو سرمایه‌گذاری‌های پرخطر محسوب می‌شود و شرکت‌های داروسازی به بودجه عمومی نیاز دارند تا ریسک تولیدات خود را پایین بیاورند. واضح است که میلیاردها دلار هزینه برای یک واکسن یا داروی ضد‌بیماری همه‌گیر جهانی پول خیلی زیادی است اما این میزان سرمایه‌گذاری برای حل مشکلات لازم است. در نهایت، دولت‌ها و صنایع باید به یک توافق دست یابند: پس از تولید دارو و واکسن یک بیماری واگیردار نباید آن را به سادگی به بالاترین قیمت بفروشند. بلکه باید فقط در دسترس افرادی قرار بگیرد که در قلب شیوع بیماری قرار‌دارند و به این واکسن و دارو نیاز مبرم دارند. رعایت این استراتژی نه‌تنها درست‌ترین کار ممکن است، بلکه به از بین رفتن چرخه انتقال بیماری و جلوگیری از ایجاد چنین شیوع خطرناکی در آینده کمک می‌کند.