۸ نکته درباره آلودگی صوتی پایتخت

شلوغی و ترافیک شهر تهران آلودگی صوتی نیز در پی دارد که در صورت افزایش بیش از حد می‌تواند علاوه بر عوارض روانی موجب بیماری‌های جسمی شود. با توجه به تأثیر صوت بر کیفیت زندگی افراد در ادامه به 8نکته درباره آلودگی صوتی و راهکارهای کاهش آن که در گزارش ایسنا، آمده، می‌پردازیم:
1- براساس اطلاعات شرکت کنترل کیفیت هوای تهران شاخص آلودگی صوتی به 4دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شود. براساس این تقسیم‌بندی شاخص کمتر از ۶۰دسی‌بل شرایط مناسب (سالم)، بین ۶۰ تا ۶۵دسی‌بل شرایط نامناسب برای کودکان و بیماران، بین ۶۵ تا ۷۰دسی‌بل شرایط آزاردهنده و بیشتر از ۷۰دسی‌بل شرایط خطرناک است.
2- شاخص صوتی «آزاردهنده» باعث بروز ناراحتی‌های عصبی، خشم، بی‌خوابی و عدم‌تمرکز می‌شود. این شاخص در حدی بالاتر یعنی شرایط «خطرناک» در مواجهه طولانی‌مدت باعث بروز آسیب‌های جسمی مانند فشارخون، ناراحتی‌های قلبی و اختلال در شنوایی نیز می‌شود. متخصصان آمریکایی معتقدند که هر 5دسی‌بل افزایش در صدای محیط با افزایش ۳۴درصدی خطر حمله قلبی، سکته مغزی و دیگر بیماری‌های قلبی-عروقی مرتبط است.
3- شاخص آلودگی صوتی بزرگراه‌های شهر تهران حدود ۷۰ تا ۸۰دسی‌بل است و با توجه به اینکه ۷۰درصد کاربری‌های مجاور بزرگراه‌ها اکنون مسکونی است، این میزان آلودگی صدا فراتر از حد استاندارد است.
4- ۳۳ ایستگاه ثابت سنجش صوت در شهر تهران وجود دارد که بیشتر آنها در نزدیکی بزرگراه‌ها نصب شده‌اند.
5-  به گفته الهام کریمی، کارشناس صوت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران هرچند که وضعیت کلی آلودگی صوتی شهر تهران فراتر از حد استاندارد است اما نمی‌توان براساس نتایج ایستگاه‌های سنجش صوت وضعیت کل شهر تهران را قضاوت کرد.
6- آلودگی صوتی می‌تواند ناشی از تردد وسایل نقلیه، فعالیت صنایع در مراکز متراکم شهری تا پرواز هواپیماها بر فراز مناطق مسکونی باشد.
7- هرچه فاصله مناطق مسکونی از بزرگراه‌ها بیشتر باشد میزان صدا کمتر می‌شود.
8- راهکارهایی را برای کاهش آلودگی صوتی می‌توان به کاربرد که اجرای «مبحث۱۸ مقررات ملی ساختمان ایران» ازجمله آنهاست. این مبحث شامل استفاده از پنجره‌های چندجداره استاندارد، استفاده از جاذب‌های صوت در دیوارهای داخلی و رونمای ساختمان و جانمایی اتاق‌ها به شکلی است که اتاق‌هایی مانند اتاق‌های خواب و مطالعه که نیاز به سکوت بیشتری دارند، در طرف معبر با تردد بالاتر قرار نگیرند و در سمت معابر کم‌ترددتر مانند کوچه باشند تا صدای کمتری را دریافت کنند. رعایت فاصله مناسب بین منطقه مسکونی و بزرگراه‌ها، استفاده از پنجره‌های چندجداره استاندارد، استفاده از جاذب‌های صوت در دیوارهای داخلی و رونمای ساختمان، استفاده از دیوار صوتی، پوشش گیاهی، آسفالت متخلخل، رعایت حریم صوتی، محدودیت سرعت داخل بزرگراه‌ها و... از راهکارهای دیگر است.