اوج‌گیری سندرز؛ سقوط لیبرال‌ها

جواد نصرتی- خبرنگار

 برنی سندرز، در شبی که جو بایدن معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا نتایج کابوس‌واری را کسب کرد، برنده دومین انتخابات درون حزبی دمکرات‌ها در ایالات نیوهمشایر شد و خود را در مراحل اولیه انتخابات به‌عنوان یکی از نامزدهای امیدوار مطرح کرد.
به گزارش سی‌ان‌ان، سناتور چپ‌گرای آمریکایی، با اختلاف اندکی بالاتر از پیت بوتجج نامزد جوان 38ساله قرار گرفت و بیشترین آرای مردمی را به‌خود اختصاص داد. در نخستین انتخابات درون‌حزبی، بوتجج که تنها شهرداری یک شهر کوچک را در کارنامه دارد، در کمال شگفتی، با اختلاف اندکی بالاتر از سندرز قرار گرفته و بیشترین آرای مردمی را در انتخابات درون‌حزبی ‌آیووا به ‌خود اختصاص داده بود.
سندرز بعد از اعلام نتایج، پیروزی‌اش را «شروع پایان ترامپ»   رئیس‌جمهور آمریکا خواند. انتخابات درون حزبی دمکرات‌های آمریکا با هدف انتخاب نامزد نهایی این حزب برای رقابت با ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری در پاییز پیش رو برگزار می‌شود.
انتخابات درون‌حزبی دمکرات‌ها در حالی در آیووا شروع شد که جو بایدن، در تمام نظرسنجی‌های ملی بالاتر از سندرز قرار داشت اما معاون باراک اوباما رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، در نیوهمشایر هم عملکرد بسیار ضعیفی داشت و در رده پنجم قرار گرفت. همچون او، سناتور الیزابت وارن دیگر نامزد امیدوار دمکرات هم عملکرد ضعیفش در آیووا را در نیوهمشایر تکرار کرد و در رده چهارم قرار گرفت. شگفتی بزرگ انتخابات سه‌شنبه، سناتور امی کلوباچار بود که توانست بالاتر از وارن و بایدن در رده سوم قرار بگیرد. کلوباچار که درنظرسنجی‌های پیشین نتایج امیدوارکننده‌ای به‌دست نیاورده بود، در روزهای منتهی به انتخابات درون‌حزبی نیوهمشایر، با انرژی زیادی فعالیت‌های انتخاباتی خود را دو چندان و در شب‌های منتهی به انتخابات، در چند برنامه انتخاباتی اضافی شرکت کرده بود.
در نیوهمشایر، برخلاف آیووا که مشکل فناوری اعلام نتایج را به یک آبروریزی تبدیل کرد، نتایج طبق برنامه اعلام شدند. حدود 280هزار رای‌دهنده دمکرات در این انتخابات شرکت کردند که 26درصد آرای آنها به سندرز رسید. سندرز بعد از این «پیروزی بزرگ» در جمع هوادارانش گفت: «این پیروزی در اینجا شروع پایان ترامپ است.» او که برخلاف دیگر نامزدها، به جای اتکا به چند میلیاردر برای هزینه تبلیغاتی‌اش به تعداد زیادی داوطلب در سراسر کشور وابسته است، بعد از این پیروزی وعده داد که «جنبش سیاسی چندنسلی و چندنژادی بی‌سابقه‌ای» به راه بیندازد تا جمهوریخواهان را شکست دهد.
بر خلاف او، بایدن و وارن عملا دست‌خالی از نیوهمشایر به انتخابات نوادا و کارولینای جنوبی می‌روند. براساس قوانین داخلی، آرای نماینده‌های دمکرات در ایالت‌ها (دیلیگیت‌ها) تنها به نامزدهای تعلق می‌گیرد که بالاتر از 15درصد آرا را به‌خود اختصاص داده باشند و چون این دو نامزد رأی پایینی داشتند، حتی یک رأی از نماینده‌ها هم به آنها نرسید. با وجود این نتایج ضعیف، هم وارن و هم بایدن وعده دادند که کارزار انتخاباتی خود را ادامه خواهند داد.
شرایط، برای بایدن 77ساله بسیار سخت‌تر است؛ او نه‌تنها در دو انتخابات درون‌حزبی شکست خورده است که درنظرسنجی‌های ملی هم جایگاهش را به سندرز واگذار کرده است. او خیلی زود متوجه شکستش در نیوهمشایر شد و پیش از پایان رای‌گیری این ایالت را ترک کرد و به کارولینای جنوبی رفت. او در ایالت‌هایی که جمعیت سیاهپوست زیادی دارند از محبوبیت زیادی برخوردار است و امیدوار است دو ناکامی اخیر را جبران کند.
با توجه به اوج‌گیری سندرز، انتظار می‌رود شرایط بایدن در انتخابات درون‌حزبی پیش رو هم بدتر شود چون نتایج اولیه تأثیر زیادی روی افکار عمومی دمکرات‌ها در سراسر کشور دارد و درصورتی که وضعیت یک نامزد در مراحل اولیه ناامیدکننده باشد، کار سختی برای همراه کردن رای‌دهندگان در ایالات‌های بعدی دارد. حتی این امکان مطرح است که هواداران بایدن در میان سیاهپوستان، به سندرز تمایل نشان دهند. پایگاه اصلی هواداران سندرز در دو انتخابات اولیه، سفید‌پوست‌ها بوده‌اند. او در میان سفید‌پوست‌های زیر 45سال که به دانشگاه نرفته‌اند به‌شدت محبوب بوده است (40درصد) و تقریبا نیمی از سفیدپوست‌های زیر 30سال در نیوهمشایر به او رأی داده‌اند.
انتخابات نیوهمشایر، بدون تلفات هم نبود و اندرو یانگ کارآفرین آمریکایی و سناتور مایکل بنت بعد از اعلام نتایج، انصراف خود را از نامزدی ریاست‌جمهوری اعلام کردند.
سومین انتخابات درون حزبی دمکرات‌ها، 22فوریه(3اسفند)  در نوادا برگزار می‌شود. یک هفته بعد از آن هم انتخابات کارولینای جنوبی برگزار می‌شود.

آیا سندرز بالا می‌ماند؟
جو بایدن، تنها نامزدی که سندرز درنظرسنجی‌های ملی بعد از او قرار داشت، (بعد از دو انتخابات درون حزبی)به‌شدت زخم‌خورده است. پیت بوتجج، با قدرت بعد از سندرز (در نیوهمشایر) دوم شد اما سؤال بزرگ این است که آیا او فراتر از انتخابات در 2 ایالت اول، می‌تواند به موفقیت برسد یا نه. الیزابت وارن، نزدیک‌ترین رقیب سندرز برای جمع‌آوری آرای لیبرال‌های چپ‌گرا، هنوز نتوانسته است خود را ثابت کند و معلوم نیست اصلا بتواند خود را به او نزدیک کند یا نه. و موفقیت ایمی کلوباچار      تضمین می‌کند که او همچنان در میدان خواهد بود و به همین‌خاطر، آرای دمکرات‌های میانه‌رو بین او و نامزدهای هم‌فکرش تقسیم خواهد شد.
در سال 2016، سندرز بعد از انتخابات نیوهمشایر به یک دیوار آجری انتخاباتی خورد. اما حالا شرایط فرق دارد. او پول زیادی دارد، یک سازمان انتخاباتی در سطح ملی دارد که سابقه کارزار پیشین را داراست، و از همه مهم‌تر، رقبایی دارد که دچار اختلاف هستند. راه پیش روی او، هرچند نمی‌توان از چیزی قطعی صحبت کرد، درخشان‌تر از مسیر دیگر نامزدهاست.
او درصورتی که انتخاب شود، چپ‌گراترین نامزدی خواهد بود که دمکرات‌ها بعد از جورج مک‌گاورن انتخاب کرده‌اند. اما رای‌دهندگان دمکرات زیادی هستند که به خوبی به یاد دارند ریچارد نیکسون چه بلایی سر مک‌گاورن آورد.
بی‌بی‌سی