اختلالات کارکردی دستگاه گوارش

ایده غفور ـ روانپزشک

اختلالات کارکردی دستگاه گوارش از برهمکنش پیچیده مسائل جسمی، روان شناختی و اجتماعی حاصل می‌شوند. به‌عبارتی، این بیماری‌ها نشان می‌دهد چطور هم روان بر بدن و هم بدن بر روان تأثیر می‌گذارد. این اختلالات همراهی قابل توجهی با اضطراب و افسردگی دارند. در واقع پروسه‌های روان‌شناختی ناخودآگاه در ایجاد علائم گوارشی، کارکردی مؤثر دارند و علائم بیماری معنایی بازگوکننده، نمادین و دفاعی دارند. معنی علائم بیمار نشان می‌دهد چطور به‌طور ناخودآگاه در حال انکار یا پرهیز از تکامل و رشد به سمت اتونومی فردی یا مسئولیت‌پذیری است و چطور بیمار آرزوهای ناخودآگاه خود را در راه تغذیه شدن، مراقبت گرفتن و وابسته ماندن بروز می‌دهد. می‌توان گفت؛ این بیماران آنچه را در سال‌های اولیه زندگی و در نخستین ارتباط‌ها با دنیای بیرون دریافت نکرده‌اند، حالا و از راه بیماری، از پزشک یا اطرافیان طلب می‌کنند. ناکامی‌های شدید در نخستین رابطه‌ - ابژه‌ها، منجر به دل بستگی‌های ناایمنی می‌شود که در روابط بعدی فرد، ناکامی و ستیزه‌جویی تزریق می‌کند.
این بیماران در ارتباطات خود انتظارات نامتناسب و بیش از حد، نارضایتی دائمی و نیازی خودشیفته‌وار به دریافت توجه مداوم دارند. آنها نه به‌دنبال «شفادهنده» که در جست‌وجوی «شاهدی برای رنج‌های خود» هستند. شاهدی شکست ‌ناپذیر که رنج آنها را بی‌وقفه دریافت و تحمل کند. آنها به هر مراقبت‌کننده‌ای حمله می‌کنند و تاب‌آوری او را به چالش می‌کشند. پزشک به اثبات «حامی کافی و بی‌عیب و نقص بودن» فراخوانده می‌شود: حضوری شکست‌ناپذیر که بر جست‌وجوی پایان‌ناپذیر «دیگری بهتر‌»، نقطه پایان می‌گذارد. این در حالی است که روان‌درمانی تحلیلی فرصتی منحصربه‌فرد در اختیار این بیماران قرار می‌دهد. چارچوبی 2نفره که تجربیات درمانی آن به شناسایی ترس‌ها و آرزوهای ناخودآگاه کمک می‌کند؛ چراکه «به کمک دیگری‌» و «‌در رابطه با دیگری» است که انسان از رنج‌های زندگی رهایی می‌یابد.