نسل فیلمساز امروز، قابل اعتماد و شجاع است

صبا شادور- روزنامه‌نگار

رویا افشار، بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر، امسال با فیلم دشمنان به کارگردانی علی درخشنده در سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. این بازیگر اگرچه بیشتر در عرصه تئاتر و مجموعه‌های تلویزیونی به ایفای نقش پرداخته، اما چند سالی می‌شود که در سینما هم بازی می‌کند. افشار معتقد است که اگر در دوره‌ای خاموش بوده است از سینما و هنر فاصله نگرفته و بیشتر وقت خود را به مطالعه و تماشای فیلم گذرانده است. با این بازیگر قدیمی گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

درحالی‌ در فیلم دشمنان به ایفای نقش پرداخته‌اید که به‌نظر می‌رسد شما تنها بازیگر حرفه‌ای این فیلم هستید. کمی در این‌باره توضیح دهید؟
سال گذشته در فیلم «سرکوب» به کارگردانی رضا گوران بازی کرده بودم که متأسفانه جشنواره فیلم فجر این فیلم را نپذیرفت و سال قبل‌تر هم فیلم «ایستگاه اتمسفر» به کارگردانی مهدی جعفری بود که همچنان پشت خط فیلم‌هایی که اکران نشده‌اند، باقی مانده و من نمی‌دانم چرا مشکل این فیلم حل نمی‌شود. به هرحال امسال با فیلم دشمنان در جشنواره حضور دارم. در این فیلم فکر می‌کنم نقش متفاوتی بازی کرده‌ام. نقش یک زن یا مادری که می‌خواهد قوی باشد و با نگاه دیگری به مسئله مهم جامعه ما یعنی اعتیاد بپردازد. حدود 4سال گذشته طرح فیلمنامه این فیلم مطرح شد و حالا با ساخت آن به نتیجه رسید.
به‌عنوان بازیگری که کم کار هستید و شاید در دوره‌ای هم کمرنگ، چطور نقش‌هایتان را انتخاب می‌کنید که شبیه هم نباشند؟
واقعیت این است که من از عرصه بازیگری هیچ وقت فاصله نگرفته‌ام. اگر دوره‌ای کمرنگ بوده‌ام به‌دلیل این بود که بیشترین فرصتم را به مطالعه و دیدن فیلم‌ها و مجموعه‌ها می‌پرداختم. اتفاقا همیشه دنبال این بودم که نقش‌های متفاوت را بپذیرم. هر موقع نقش‌های مشابه به من پیشنهاد می‌شود، آن را انتخاب نمی‌کنم. به همین دلیل شاید یکباره خاموش می‌شوم. در سینمای ما هر بازیگری که در یک نقش خوب بازی می‌کند، به‌نظرم مدتی باید فاصله بگیرد که اگر نقش‌های مشابه آن پیشنهاد شد نپذیرد تا در دامن نقش‌های تکراری گرفتار نشود. یک نگاه کلیشه‌پرور روی بازیگران می‌ماند. در انتها مفهوم سناریو برایم مهم  است.
در سینمای ایران شاهد حضور نسلی از فیلمسازان جوان هستیم که اتفاقا بازیگران سرشناس و حرفه‌ای هم می‌پذیرند در نخستین تجربه فیلمسازی این نسل حضور داشته باشند. این اعتماد میان بازیگر و کارگردان جوان سینما چگونه به‌دست می‌آید؟
ما در شرایطی به سر می‌بریم که دوره‌ای دیگر در سینما فرارسیده است. به نوعی یک جریان به سوی خاموشی می‌رود و به لحاظ سن، تفکر و ساختار عملی کار، وارد یک دوره دیگر می‌شویم. به نوعی نسلی خاموش و نسلی دیگر جایگزین می‌شود. اعتماد شخص من به نسل جوان در سینما بیشتر است. فکر می‌کنم نسل گذشته کمی به تکرار نزدیک شده‌اند و یا دور از آداب و فرهنگ امروز جامعه فیلمسازی می‌کنند. اعتماد به نسل فیلمساز جوانی که وارد سینما شده‌ است کار راحتی است تا به نسلی که رو به گذشته می‌رود. هرچند که نسل گذشته تأثیرات خود را در سینما گذاشته‌اند. نهایتا نسل جوان با جهانی که به او آموزش داده‌اند، وارد این هنر شده است. نسل فیلمساز جوان امروز قابل اعتماد و شجاع است. سینما سورپرایزی برای 2نسل قدیم و جدید است؛ چرا که هر دو با تجربه و تفکرهای متفاوتی پا به این عرصه می‌گذارند.
شما در سینما، تئاتر و تلویزیون حضور داشتید. کدام‌یک از این عرصه‌ها برای شما اهمیت ویژه‌ای در کار داشته است؟
واقعیت این است که از تلویزیون دلخور هستم. من فکر می‌کنم سلیقه‌ها در تلویزیون پایین آمده و نمی‌دانم این مجموعه‌ها برای چه کسانی پخش می‌شود. بخشی از کار من به‌عنوان بازیگر، مطالعه و آموزش بوده است. من خیلی برای انتخاب‌هایم در بازیگری احترام قائل هستم. تئاتر جای پیشرفت و گفت‌وگو بود؛ اگرچه فراز و نشیب‌های زیادی داشت اما سینما انتخاب سخت‌تری است. دوست داشتم که در فیلم دشمنان به ایفای نقش بپردازم؛ چرا که تمام این فیلم سرمایه شخصی بود و فیلمنامه فیلم سختی بود. این سختی‌ها برایم قابل احترام بود.