«لباس شخصی» یک اتفاق سیاسی است

صبا شادور-  روزنامه‌نگار

اولین سالی است که با فیلم «لباس شخصی» در سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر حضور دارند. نام فیلم آنقدر کنجکاو برانگیز است که از همین حالا می‌توان تشخیص داد که با فیلمی با تم سیاسی روبه‌رو هستیم. همه عوامل این فیلم تلاش کرده‌اند تا آنچه را که از واقعیت‌ها در تاریخ ثبت شده و با تحقیقات فراوان همراه بوده را به تصویر درآورند. با امیرعباس ربیعی، کارگردان و توماج دانش‌بهزدای، بازیگر تئاتر درباره چگونگی ساخت این فیلم و حضور آن در جشنواره به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
فیلم «لباس شخصی» چطور ساخته شد؟
من علاقه خاصی به ژانر سیاسی در سینما دارم و اکثر فیلم‌هایی که ساخته‌ام، برگرفته از تم سیاسی است. از طریق یکی از دوستانم با اصل داستان این فیلم مواجه شدم. دوست من مصاحبه‌ای انجام داده بود که این مصاحبه را خواندم و برایم جذاب بود. در همان دوره شروع به تحقیق و حس کردم با توجه به اتفاقات و شرایط کنونی این فیلم خیلی می‌تواند دیده شود.
طی سال‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که طیفی از فیلم‌ها، دست بر مضمون داستان‌های سیاسی دهه 60گذاشته‌اند. چرا؟
به هرحال از میان 100 فیلمی که در ژانرهای مختلف ساخته می‌شود، چند فیلم هم به موضوعات اینچنینی مربوط خواهد شد. موضوعات سیاسی همیشه برای من و به‌ویژه مردم ایران که سیاست را پیگیری می‌کنند، جذاب بوده است.
چرا شروع فیلمسازی شما با یک فیلم سیاسی بود؟
با داستان این فیلم ارتباط برقرار کردم و آن را ساختیم. صرفا دنبال ساخت فیلم‌های سیاسی هم نیستم. شاید بعد از این فیلمی را با مضمون دیگری انتخاب کنم. فیلمسازی برای هنرمندان بستگی به شرایط روحی آنها دارد. سینما تمام فعالیت من در عرصه زندگی‌ام است. تحصیلاتم در همین زمینه است و الان می‌خواهم تجربه کنم. سینما به نوعی برای من هدف است. سینما عشقی است که در دل همه ما نهفته است و دوست دارم آن را تجربه کنم و از آن درس بیاموزم.
از بازیگران ناشناخته‌ای استفاده کردید که بیشتر از عرصه بازیگری تئاتر آمده‌اند. چطور شد که این بازیگران انتخاب شدند؟
در مورد بازیگران این فیلم باید بگویم که پیش از سینما و تئاتر همه ما با هم دوست هستیم. در فیلم‌های کوتاهم از همین دوستانم در عرصه تئاتر استفاده کردم. علاوه بر رابطه دوستی که بین ما وجود دارد، از این دوستانم دعوت کردم تا در مسیر فیلمسازی‌ام، همراه من باشند. ما درواقع یک تیم هستیم که این رفاقت در دل کار خیلی خودش را نشان داد.
فکر می‌کنید فیلم‌های سیاسی در شرایط فعلی، نظر مخاطب را هم جلب می‌کند یا خیر؟
باتوجه به اینکه فیلم یک قصه متفاوتی دارد، برای مخاطب هم جذاب خواهد بود. فروش در اکران عمومی خیلی مهم است اما برای اینکه یک فیلم پرفروش شود، نیاز به مواردی دارد که ما از گردونه آن خارج هستیم. حرفم این است که اگر بگذارند این فیلم به‌دست مخاطب برسد، به‌نظرم از آن استقبال خواهد شد اما همه شرایط دست ما نیست.
درباره جشنواره چه فکری می‌کنید؟
جشنواره فیلم فجر قطعا برای من جذاب است. جشنواره، ویترینی از همه فیلم‌های سینماست. این حس رقابتی جشنواره واقعا حس خوبی است اما اینکه این جشنواره به چه شکلی برگزار شود از حیطه تخصص من خارج است.