ستاره باران جایزه‌ها در شب‌های آوینیون
یلدا آذری- خبر‌نگار
تماشاگرانی که 20سال پیش مخاطبان جشنواره تئاتر فجر بوده‌اند، به خوبی نمایش «شب‌های آوینیون» را به یاد دارند؛ نمایشی که در هجدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر روی صحنه رفت و با دریافت بیشترین جوایز، عنوان بهترین نمایش به مفهوم مطلق را از آن خود ساخت.
کورش نریمانی، نویسنده و کارگردان جوانی که این نمایش را اجرا کرده بود، با به صحنه بردن این اثر، جایزه دوم نمایشنامه‌نویسی و جایزه دوم کارگردانی را به خانه برد.
اما داستان نمایش چه بود؟ شب‌های آوینیون درباره یک گروه تئاتری ایرانی است که در جشنواره «آوینیون» برنامه خیمه‌شب‌بازی اجرا می‌کنند اما ناگهان عروسک‌های نمایشی زنده می‌شوند و دیگر نمی‌خواهند به صندوقچه عروسک‌ها برگردند و...
حتی تماشاگرانی که نظاره‌گر اجرای این نمایش روی صحنه بوده‌اند، امروز با دیدن عکس بازیگران آن هیجان‌زده می‌شوند؛ عکس‌هایی که به خوبی نمایانگر گذر سالیان است و خوشبختیم که هنوز هم این بازیگران را روی صحنه می‌بینیم. سیامک‌صفری، مهرداد ضیایی، بهمن روشنی، داریوش موفق، حسن معجونی، شبنم فرشادجو و نادر برهانی‌مرند بازیگرانی بودند که در این نمایش به ایفای نقش پرداختند.
موفقیت‌های این نمایش تنها به داخل کشور محدود نشد. شب‌های آوینیون در خارج از کشور نیز خوش درخشید و مورد ستایش تماشاگران دیگر کشورها هم قرار گرفت و سال ۲۰۰۰ نیز در 3شهر مهم آلمان اجراهای موفق و قابل تحسینی داشت.
نریمانی که در تمام سال‌های بعد وفاداری خود را به نمایش کمدی نشان داد، مهم‌ترین ویژگی شب‌های آوینیون را، بهره‌مندی از هویت ملی و اصالتی ایرانی می‌داند.
او متن این نمایش را به نشر «قطره» سپرد و بعد از مدتی انتظار، سرانجام این نمایشنامه سال 84 از سوی این ناشر منتشر شد و همان سال نیز جایزه دیگری برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد؛ جایزه برگزیده نخستین دوره آثار برتر ادبیات نمایشی ایران که از سوی کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر برگزار می‌شود.
به هر روی شب‌های آوینیون با رویکردی امروزین به شیوه‌های نمایش ایرانی می‌پردازد و به گفته نویسنده و کارگردانش، نوعی اثر ملی ایرانی محسوب می‌شود. این نمایش به شیوه‌های اجرایی نمایش ایرانی رویکردی امروزین دارد؛ نگاهی از منظر تئاتر مدرن به‌گونه‌ای از نمایش در ایران که سالیانی است با بی‌توجهی و بی‌مهری شکل موزه‌‌ای به‌خود گرفته و از دایره توجه عموم خارج شده است. از همان زمان اجرای این نمایش بهروز افخمی، کارگردان سینما اعلام آمادگی کرد نسخه‌ای سینمایی براساس آن بسازد؛ تصمیمی که تا به امروز اجرایی نشده و این چنین است که این نمایش، تنها در خاطره تماشاگران نسل‌های قبلی تئاتر، ماندگار شده است و تماشاگران نسل‌های بعدی، از دیدن آن محروم مانده‌اند.
