مشوق خارجی‌ها برای ازدواج

آوین آزادی  _‌روزنامه‌نگار

تفاوت فرهنگ ایرانی‌ها با خیلی از کشورهای توسعه‌یافته، برخی مفاهیم را در ایران پررنگ و در آنها خالی از معنا کرده است. برای مثال وام ازدواج به شکل کنونی که در ایران رایج است، در کشورهای دیگر دیده نمی‌شود و بیشتر تمرکز این کشورها بر افزایش فرزندآوری و تقویت نهاد خانواده است تا از روند کاهش جمعیتی که ناخواسته همه جهان به آن دچار شده است تا حدی جلوگیری شود. کشورهایی مثل هند و اندونزی و کویت کشورهایی هستند که با شرایط مختلفی به جوانان خود وام ازدواج می‌دهند و عموما مقدار وامی که درنظر گرفته‌اند چندین برابر وام کنونی ازدواج در ایران است؛ چرا که مبلغ وام ازدواج در ایران - با احتساب نرخ کنونی دلار (13500)- 2هزار و 200دلار است. کشورهای اروپایی و آمریکایی اما عموما چیزی به نام وام ازدواج ندارند و اگر بخواهیم مشوق‌های ازدواج را در آنها بررسی کنیم خواهیم دید که بیشتر این کشورها بر مفهوم فرزندآوری در قالب نهاد خانواده تمرکز کرده‌اند.

وام ازدواج در اندونزی: 7400دلار 
اندونزی یکی از کشورهایی است که در آن وامی تحت عنوان وام ازدواج پرداخت می‌شود. در کشور اندونزی با جمعیتی بالغ بر 200میلیون نفر برای ازدواج جوانان وام‌هایی تا سقف 7400دلار (حدود 100میلیون تومان) تعیین شده که بررسی‌ها نشان می‌دهد نرخ سود باز پرداخت این وام حداکثر 2/2 است.

هند: 3500دلار 
هند از دیگر کشورهایی است که از درگاه 6 بانک معتبر خود به جوانان وام ازدواج می‌دهد. حداکثر مبلغ این وام 2میلیون و 500روپیه تعیین شده و نرخ بهره آن از 11/25تا 24درصد متغیر است.

کویت: 12هزار دلار 
حداکثر مبلغ وام ازدواج 4هزار دینار کویتی است. وزارت اقتصاد و دارایی کویت 2هزار دینار را در قالب کمک مالی بلاعوض و 2هزار دلار دیگر را در قالب وام با اقساط ماهانه مساوی بدون بهره به جوانان تازه ازدواج کرده پرداخت می‌کند.

سیاست‌های تقویت نهاد خانواده در کشورهای دیگر از چه قرار است؟ 
کره‌جنوبی، کشوری که از نظر نرخ تولد یکی از ضعیف‌ترین‌ها در جهان است، علاوه بر ارائه طرح‌های تشویقی و خدمات نگهداری از کودکان، در سال 2010 مقرراتی وضع کرد که براساس آن تمامی شرکت‌ها موظف شدند رأس ساعت 7:30عصر روز چهارشنبه چراغ‌های خود را خاموش کنند تا کارمندان به خانه‌هایشان بروند، زیرا به گفته مقامات این کشور، زودتر به خانه رفتن شاید ارتباط مستقیمی با داشتن فرزند بیشتر نداشته‌باشد، اما نمی‌توان ارتباط میان این دو موضوع را انکار کرد.
سنگاپور بیش از 1/3میلیارد دلار بودجه را به اجرای طرح تشویق فرزند‌آوری زوج‌ها اختصاص داده‌است و در عین حال برای خانواده‌هایی که در انتظار فرزندی جدید هستند، معافیت‌های مالیاتی و مرخصی‌های زایمان و پس از زایمان طولانی‌مدت درنظر گرفته است. همچنین با تولید تبلیغاتی خلاقانه درباره فرزند‌آوری، شهروندان خود را به افزایش اعضای خانواده تشویق می‌کند.
فرانسوی‌ها نیز از سال2014 با اختصاص 2/6درصد از تولید ناخالص داخلی کشورشان به اجرای برنامه‌های تشویقی، توانستند نرخ تولد را در کشور خود افزایش دهند. مرخصی زایمان و پس از زایمان در این کشور برای فرزند اول 16هفته است که برای فرزند سوم به 26هفته می‌رسد.
رومانی ازجمله کشورهایی است که در راستای افزایش نرخ تولد، سیاست‌های تنبیهی در پیش گرفت. زنان و مردان بدون فرزند بالای 25سال، صرف‌نظر از وضعیت تأهلشان، با پرداخت مالیات بیشتر که برابر 20درصد از درآمد ماهانه‌شان بود، جریمه می‌شدند. طلاق‌گرفتن در رومانی زمانی به‌شدت دشوار شده بود، به حدی که در سال1967 تنها مجوز 28طلاق صادر شده بود، درحالی‌که آمار طلاق در سال پیش از آن 26000مورد بود.