باورهای نادرست درباره داروهای روانپزشکی

سعید محسنی‌توکلی ـ  روانپزشک

باورها براساس شواهد مورد قبول اکثریت جامعه شکل گرفته و اساس تصمیم‌های درست و نادرست ایشان شده است. با توجه به اهمیت درمان دارویی در روانپزشکی، چند مورد از باورهای عمومی در مورد داروهای روانپزشکی ذکر می‌شود: 

داروهای روانپزشکی اعتیاد‌آور است؟ 
اینکه مراجعان نگران این مسئله هستند، قابل درک است. برخی از بیماری‌های مزمن، نیازمند درمان طولانی‌مدت هستند؛ مانند فشارخون و دیابت. در روانپزشکی نیز بیماری‌هایی وجود دارد که درمان آنها در طول زندگی فرد ادامه می‌یابد. این به معنی وابستگی نیست، اکثر بیماری‌های روانپزشکی با درمان دارویی در زمان معین بهبود می‌یابند و داروها قطع می‌شوند.
داروهای روانپزشکی خواب‌آورند؟ 
در موارد حاد بیماری، نیاز به آرام کردن و کنترل پرخاشگری است؛ گاهی از دارو برای خواب بیشتر فرد و بهبود علائم استفاده می‌شود. بعد از دوره حاد بیماری با کاهش‌ دوز دارو می‌توان از آن جلوگیری کرد. در اکثر موارد درمان دارویی نه‌تنها خواب‌آور نیست، بلکه می‌تواند تمرکز را در طول روز افزایش دهد.
داروهای روانپزشکی فراموشی می‌دهند؟ 
همه داروها، عوارضی دارند که در افراد مختلف متفاوت است. داروهایی در روانپزشکی هستند که از عوارض آنها کندی حافظه و کاهش تمرکز است. همچنین فراموشی می‌تواند از علائم بیماری زمینه‌ای فرد باشد که به اشتباه به دارو نسبت داده می‌شود، ولی عارضه فراموشی پایدار در مصرف دارو دیده نشده است.
مصرف داروها چاق‌کننده است؟
از نگرانی‌های شایع مراجعان، افزایش وزن ناشی از داروهاست. البته نمی‌توان نظر درست درباره آن بیان کرد. معمولا این واکنش از فردی به فرد دیگر متفاوت و ممکن است در یکی کاهش وزن دیده شود و دیگری با همان دارو افزایش وزن داشته باشد. در پایان آموزش فرد و خانواده توسط روانپزشک و اطلاع‌رسانی درباره عوارض احتمالی داروهاست که می‌تواند در پذیرش درمان، همکاری بهتر و در نتیجه پاسخ بهتر فرد به درمان کمک کند.