بیرانوند و این 3 سؤال

بهروز رسایلی| ظاهرا علیرضا بیرانوند و مدیران باشگاه پرسپولیس به این نتیجه رسیده‌اند که انتقال گلر شماره یک تیم ملی به اروپا را برای چند‌ماه عقب بیندازند. گویا قرار شده علیرضا در پایان فصل قرارداد مشتری بلژیکی‌اش را بپذیرد و با قراردادی سه‌ساله راهی لیگ این کشور شود. این لااقل آخرین خبری است که تا زمان تنظیم مطلب حاضر منتشر شده؛ در این ماجرا اما چند نکته و پرسش مهم وجود دارد.
  شوی تمدید به کجا کشید؟
در بدو حضور محمدحسن انصاری‌فرد در کادر مدیریتی پرسپولیس، خبرهایی در مورد تمدید قرارداد چند بازیکن منتشر شد که تقریبا هیچ‌یک از آنها رسمی و اجرایی نشد؛ هیچ‌کدام، غیر از مهدی شیری که شاید تداوم حضورش آنقدرها هم کلیدی نبوده باشد. یکی از بازیکنانی که همان روزها کنار انصاری‌فرد ایستاد و عکس گرفت، علیرضا بیرانوند بود. دقیقا روز یازدهم شهریور بود که همه خبرگزاری‌ها نوشتند بیرانوند 2سال دیگر به‌مدت قراردادش با پرسپولیس اضافه کرده و او که قبلا تا سال‌1400 با قرمزها قرارداد داشت، حالا تا سال‌1402 در این تیم ماندگار خواهد شد. این خبر با لحن کاملا قطعی و رسمی منتشر شده بود، اما هرگز چیزی بین طرفین امضا نشد. بعدتر بیرانوند مدعی شد قراردادش تنظیم شده و قبل از داربی تهران آن را امضا خواهد کرد، اما این اتفاق نیز هیچ‌گاه رخ نداد. البته چنان که گفته شد، بیرو تا پایان لیگ بیستم با سرخ‌ها قرارداد دارد و حتی اگر در پایان فصل لژیونر شود هم درآمد ناشی از ترانسفر او به‌حساب سرخ‌ها واریز خواهد شد، اما به هر حال آن نمایش تمدید هرگز جنبه واقعی پیدا نکرد.
  پول یا بیرو؟
قطعا از نظر فنی به سود پرسپولیس است که لااقل تا پایان فصل دروازه‌بان شماره یک تیم ملی را در اختیار داشته باشد؛ مخصوصا که سرخ‌ها قرار است در 3 جام بجنگند و نمی‌شود فقط با بوژیدار رادوشوویچ کار را ادامه داد. در عین حال سؤال اینجاست که آیا این مبلغ در مقطع فعلی نمی‌توانست کارگشاتر باشد؟ الان پرسپولیسی‌ها بدجوری با بحران مالی مواجه هستند. آنها علاوه بر رویارویی با انبوهی از شکایت‌های حقوقی، داخل تیم هم بدهی‌های کلان به بازیکنان داخلی و مخصوصا 2 یار خارجی‌شان دارند؛ طوری که هر روز شاهد ابراز گلایه‌هایی از سوی بشار رسن و نزدیکانش هستیم. به هر حال حتما باشگاه پرسپولیس حساب همه اینها را کرده که تصمیم گرفته بیرانوند را نگه دارد. فقط کاش بحران بی‌پولی کاری نکند که آنها خیلی زود از این تصمیم پشیمان شوند. فراموش نشود داریم در مورد باشگاهی حرف می‌زنیم که برای فراهم‌کردن 30هزار دلار پیش‌پرداخت آنتونی استوکس عمیقا به مشکل خورد و ناچار شد صدها دلار خرج اقامت او و همراهانش در دوبی کند!
   موفق می‌شود؟
واقعیت آن است که بین همه لژیونرهای فوتبال ایران، کمترین توفیق مربوط به دروازه‌بان‌ها بوده است؛ از نیما نکیسا و محمد محمدی که داستان ترانسفرشان به سال‌ها قبل برمی‌گردد تا سوشا مکانی و علیرضا حقیقی که بعد از سال‌ها حضور ناموفق در تیم‌های درجه‌چندم اروپایی، ناچار شدند به لیگ برتر برگردند. الان شاید فقط امیر عابدزاده در حال به هم زدن معادلات باشد که البته در مورد او هم باید بیشتر از اینها منتظر ماند. خلاصه اینکه بیرانوند در چنین فضایی راهی فوتبال اروپا می‌شود و امیدواریم اگر رفت، بتواند طلسم عدم‌توفیق گلرهای ایرانی را بشکند. لژیونر‌شدن گلرها کلا ریسک بالایی دارد، چون دروازه‌بانی یک پست منحصربه‌فرد در فوتبال است. شاید یک مدافع چپ درصورت اشغال‌شدن پستش توانایی بازی در قلب خط دفاعی یا پست هافبک چپ را هم داشته باشد، اما گلرها یا فیکس می‌شوند یا جوری به نیمکت می‌چسبند که آینده‌‌شان به خطر می‌افتد. در هر صورت بهترین تصمیم و اتفاق‌ها را برای گلر ملی‌پوش کشورمان آرزو می‌کنیم.