تعلیق تکنولوژیک در فاز11 پارس‌جنوبی
وزیر نفت: هم شرکت چینی و هم توتال فرانسه به‌طور کامل از قرارداد توسعه فاز11 پارس‌جنوبی خارج شده‌اند
بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت ایران درباره سرانجام توسعه فاز11 پارس‌جنوبی پس از خروج توتال فرانسه و شاخه بین‌المللی شرکت دولتی نفت چین اعلام کرد: فعلا شرکت پتروپارس جای آنها را گرفته و توسعه واحد اول فاز11 پارس‌جنوبی به این شرکت محول شده ولی این شرکت ایرانی هم‌اکنون به لحاظ توان تکنولوژیک و طراحی، امکان توسعه واحد دوم این میدان گازی را ندارد.
به گزارش همشهری، از نخستین قراردادهای مهم وزارت نفت پس از اجرای برجام، طرح توسعه فاز11 پارس‌جنوبی با مشارکت و سرمایه‌گذاری 50.1 درصدی شرکت توتال فرانسه و 30درصدی شرکت سی‌ان‌پی‌سی چین و 19.9درصدی پتروپارس ایران بود که 12تیرماه1396 به امضا رسید. قراردادی که بعدها با استقرار دولت دونالد ترامپ در آمریکا و تلاش این کشور برای کارشکنی در قراردادهای مهم اقتصادی ایران عملا ابتر ماند و نخست توتال فرانسه و پس از مدتی شرکت چینی طرف قرارداد کنار کشیدند. پیش‌تر وزیر نفت در مهرماه امسال خروج شرکت‌های فرانسوی و چینی را دوستانه خوانده و گفته بود: شرایط تحریم جلوی کار را گرفت و به همین دلیل آنها از پروژه کنار کشیدند.
دیروز بار دیگر بیژن زنگنه، وزیر نفت در گفت‌وگو با خانه ملت با تأیید اینکه هم شرکت چینی و هم توتال فرانسه به‌طور کامل از قرارداد توسعه فاز11 پارس‌جنوبی از این قرارداد خارج شده‌اند، از آغاز به‌کار شرکت پتروپارس برای توسعه این فاز خبر داد. او تأکید کرد: شرکت پتروپارس فقط امکان توسعه واحد اول فاز11 پارس‌جنوبی را دارد؛ در واحد اول، کار تولید گاز، همچون مابقی فازها انجام می‌گیرد. او افزود: فعلا به لحاظ تکنولوژیک و طراحی، امکان توسعه واحد دوم این میدان گازی توسط پتروپارس وجود ندارد. وزیر نفت اضافه کرد: شرکت پتروپارس کار خود را آغاز کرده و در حال انعقاد قرارداد برای «اصلاح جکت» و «تأمین کالاهای اساسی به‌منظور حفاری چاه‌ها» هستند.
اصلی‌ترین علتی که موجب شد زنگنه در تیرماه سال96 پای قرارداد توتال را امضا کند، لزوم استفاده از توان فنی و اجرایی این شرکت فرانسوی برای نصب یک سکوی 20هزار تنی فشارافزا برای جلوگیری از افت تولید گاز در فازهای مختلف پارس‌جنوبی بود. او پیش از این درباره سرانجام سکوی فشارافزایی گفته بود: این موضوع به مذاکراتی که با مپنا و سایر شرکت‌ها داریم، بستگی دارد. زنگنه در پاسخ به پرسشی درباره علت امضای قرارداد با توتال و سی‌ان‌پی‌سی، توضیح داد: قصد داشتیم برای این فاز منابع خارجی جذب کنیم و سیستم فشارافزایی هم اجرا شود، شرکت پتروپارس هم قرار بود این سیستم را در کنار شرکت‌های خارجی یاد بگیرد.
به گزارش همشهری، دلیل اینکه چرا وزارت نفت اصرار داشت توتال در پارس‌جنوبی بماند و چرا چینی‌ها حاضر به ماندن نشدند، می‌توان در اظهارنظر شهریورماه محمد مشکین‌فام، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس جست‌وجو کرد. او توضیح می‌دهد: حجم سکوهایی که هم‌اکنون در پارس‌جنوبی نصب می‌شود، ۲۵۰۰تن است؛ درحالی‌که حجم سکوی فشارافزا ۲۰هزار تن می‌شود؛ یعنی 8برابر سکوهایی که در پارس‌جنوبی نصب می‌شود. به گفته او، هم‌اکنون زیرساخت‌های لازم برای ساخت این سکوها در یاردهای تأسیساتی داخل کشور مانند صدرا، تأسیسات دریایی، ایزوایکو و صف وجود ندارد. به گفته او، انتخاب توتال در بعد فنی، استفاده از توان این شرکت برای اجرای سکوی فشار‌افزای 20هزار تنی و انتقال دانش فنی توتالی‌ها به شرکت‌های ایرانی بود. حالا نه توتال مانده و نه چین و تنها پتروپارس باقی مانده است. به گفته مشکین‌فام، پتروپارس قرار نیست سکوی فشارافزا بسازد و این شرکت طرح توسعه فاز۱۱ را همانند دیگر پروژه‌هایی که تاکنون اجرا کرده، انجام می‌دهد و گاز را به خشکی منتقل می‌کند. به گفته او، تکلیف افت فشار و ساخت سکوی فشارافزا بعدا مشخص می‌شود.
