فرصتی برای قوی‌ترشدن

ناصر ایمانی _ فعال سیاسی

روز گذشته، مقام معظم رهبری در خطبه‌های نمازجمعه تهران بر ضرورت قدرتمندترشدن و قوی‌تر شدن ایران تأکید کردند و گفتند که «تنها راه در پیش ‌‌ملت ایران عبارت است از قوی‌شدن؛ باید تلاش کنیم.» برای تحلیل بیانات رهبری باید کمی به عقب برگردیم؛ به تجربه 8سال جنگ تحمیلی علیه مردم ایران. در این دوره مصادف با دهه نخستین انقلاب، به‌دلیل مواضع استقلال‌طلبانه‌ای که ملت ایران در پیش گرفت، از سوی کشورهای مختلف جهان مورد تحریم تسلیحاتی قرار گرفت. به‌نحوی که این کشورها، حتی از فروش سیم خاردار به ایران هم خودداری می‌کردند. ملت ایران با شجاعت‌های رزمندگان و ایثارگری‌های مردم، در حالی این جنگ را به پایان رساند که امکان دریافت حتی یک عدد فشنگ از جهان خارج نداشت. این در حالی است که کشورهای جهان از ارائه هرگونه کمک‌های تسلیحاتی گسترده، حتی تسلیحات کشتار جمعی و شیمیایی به عراق صدام حسین دریغ نمی‌کردند.

درس بزرگ این تجربه برای ما این بود: برای اینکه بتوانیم قدرت و استقلال نسبی در حوزه نظامی داشته باشیم، باید به منابع و ظرفیت‌های داخلی خودمان متکی باشیم. اگر این تجربه جنگ تحمیلی نمی‌بود شاید ما هیچ‌گاه نمی‌توانستیم به یک قدرت نظامی در سطح منطقه و به آنچه امروز هستیم، دست پیدا کنیم. قدرت نظامی ما امروز کاملا به توانمندی‌های داخلی و استقلال کامل از جهان خارج متکی است. خودکفایی در این حوزه مدیون رشادت‌های نیروهای نظامی، فکر و تدبیر و تلاش دانشمندان ایرانی در دانشگاه‌‌های کشور است.
همین تجربه به فعالیت‌های ایران در حوزه صنایع هسته‌ای نیز قابل تعمیم است؛ ایران بدون دریافت هیچ کمکی از کشورهای خارجی و همزمان تحمیل محدودیت‌های جدی از سوی آنها و با اتکای به منابع داخلی و استعدادهای نخبگان کشور، به یک کشور هسته‌ای با قابلیت غنی‌سازی‌ اورانیوم تبدیل شده است.
رهبر معظم انقلاب هم روز گذشته بر این نکته تأکید داشتند که در سایر زمینه‌ها نیز می‌توانیم و باید خودکفا و قوی‌تر شویم. ایشان مشخصا به اقتصاد کشور اشاره کردند که باید قوی شود. این تأکید به جهت آن است که نقطه ضعف عمده ما در حوزه اقتصادی و در مواجهه با تحریم‌های اقتصادی کشورهای استکباری دیده شده است. به‌دلیل ضعف ما در این حوزه است که این کشورها، راه تحریم را برای فشار به ایران در پیش گرفته‌اند. سؤال این است که اگر ما در حوزه اقتصاد نیز همانند حوزه نظامی قوی بودیم، آیا آنها می‌توانستند ما را تحریم کنند؟ پاسخ قطعا منفی است.

در حوزه اقتصاد، چرا ما نباید از تجربه‌های خود در زمینه‌های نظامی و هسته‌ای بهره بگیریم؟ آیا نمی‌توانیم همانند هسته‌ای و نظامی اقتصاد خود را خودکفا و قدرتمند کنیم؟ مشخص است که تأکید بر بهره‌گیری از منابع، ظرفیت‌ها و توانمندی‌های داخلی برای تقویت اقتصاد کشور به‌معنای قطع روابط و تعاملات اقتصادی با سایر کشورها یا قطع فروش نفت نیست. ما باید اتکای به نفت و وابستگی به کشورهای استکباری را قطع کنیم. بنابراین ما اگر اقتصاد خود را تقویت کنیم، به‌خودی خود تحریم‌ها بی‌اثر شده و کارکرد خود را از دست خواهند داد. تأکید و فرمایش رهبری انقلاب بر قدرتمندتر‌شدن ایران در همه حوزه‌ها و زمینه‌ها بود نه صرفا نظامی و اقتصادی یا هسته‌ای؛ این ضرورت، در آیه‌ای از قرآن کریم هم آمده است که می‌فرماید «وأعدوا لهم ما‌استطعتم من قوه» یعنی هر نیرویی در قدرت دارید، برای مقابله با آنها (دشمنان)، آماده‌سازید. هسته سخن این است که ما باید قدرتمند باشیم. جنگ اقتصادی که امروز علیه کشور در جریان است، همانند تجربه 8سال جنگ تحمیلی است. 

همانطور که درس‌ها و تجربه‌های تهدیدات نظامی در جنگ تحمیلی به تقویت نظامی و خودکفایی کشور در این حوزه منجر شد، جنگ اقتصادی و تحریم‌ها علیه کشور نیز امروز یک فرصت است تا برای خودکفایی در این حوزه و تقویت بنیان‌های اقتصادی و در عرصه دانش و فناوری کشورمان تلاش کنیم. این ممکن نخواهد بود مگر با تکیه بر منابع و ظرفیت‌های داخلی کشور. اما آنچه در این میان و از همه مهم‌تر است، خودکفایی در عرصه باور ملی است؛ ما باید به‌عنوان یک ایرانی باور کنیم که می‌توانیم. همانطور که مردم چین و ژاپن توانستند. آسیب‌پذیری امروز ما به‌دلیل ضعف‌هایی است که در زمینه باور ملی داریم. ما باید باور کنیم که یک ملت بزرگ با تمدن و تاریخ کهن هستیم و به هر آنچه می‌خواهیم، می‌توانیم دست پیدا کنیم. بنابراین، در این مسیر و در گام اول، باید یأس و نومیدی که برخی افراد از خود بروز می‌دهند، کنار گذاشته شود.