در برابر حیات وحش
موزه طبیعت و حیات وحش دارآباد
خود منطقه دارآباد تهران که البته بابت طبیعت‌گردی، گزینه‌ای همیشگی و مهم محسوب می‌شود اما در دل این منطقه و طبیعت چشم‌نواز، موزه‌ای هم تدارک دیده شده که موضوعش را، طبیعت و حیات وحش قرار داده است. بدین‌ترتیب بسیاری از خانواده‌ها که نمی‌توانند از نزدیک به تماشای حیات وحش بنشینند، در اینجا می‌توانند به فرزندانشان، دانستنی‌هایی را در این زمینه منتقل کنند. در این موزه، بخش‌های مختلف زیستی متنوع در راسته‌های مختلف قرار دارند. پستاندارانی چون خرگوش‌ها، جوندگان، گوشتخواران، فردسمان، زوج‌سمان در 13خانواده، سگ‌سانان، خرس‌ها، گربه‌سانان، گاوسانان و... در این موزه مورد تاکسیدرمی قرار گرفته‌اند. در سالن‌های آن نیز 165گونه از مجموع 517گونه شناخته شده پرندگان در ایران به نمایش درآمده. برخی از این گونه‌های پرندگان نادر و کمیاب هستند. همچنین در این موزه، موارد منحصر به‌فردی چون پوست ببر منقرض شده ایرانی را می‌توانید مشاهده کنید. ساختمان موزه با 2500مترمربع مساحت، در زمینی که 1.2هکتار مساحت دارد، سر و سامان یافته است. پس از بازدید از موزه، می‌توانید از رستوران‌ها و کافه‌های منطقه دارآباد هم استفاده کنید.
این تناقض‌های زیبا
طبس
وسیع‌ترین شهرستان ایران است و شهری کویری محسوب می‌شود. بخشی از استان یزد بود، اما حالا به استان خراسان جنوبی پیوسته. در این روزهای سرد، خیلی از تورها سعی می‌کنند که مسافران خود را، راهی این منطقه کنند تا هم سیاحتی کرده باشند و هم از طبیعت بکر و زیبای کویر نهایت استفاده را ببرند. طبس برای سفرهای این روزهای شما گزینه‌ای عالی محسوب می‌شود، چراکه احتمال دارد پیش‌بینی این همه مورد تماشایی در آن را نداشته باشید. در شرق طبس، شما رشته کوه شتری را مشاهده خواهید کرد. این منطقه اقلیم طبیعی بسیار متنوعی دارد و همین، سفر به این نقطه را دلپذیر می‌کند. شاید برایتان شگفت‌انگیز باشد که در برخی از روستاها، شالیزارهای برنج را مشاهده کنید که در کنار نخلستان، باورناپذیر به‌نظر می‌رسند. باغ گلشن از دیدنی‌های شهر طبس است که می‌تواند برای شما جذابیت‌های زیادی داشته باشد. از دیگر جاذبه‌های طبیعی منطقه، باید به دره جنی‌ها اشاره کرد که شامل دره‌‌ای در شمال طبس است. روستای اصفهک، چشمه مرتضی‌علی و طاق‌شاه‌عباسی و روستای نایبند و کویرهای چشم‌نواز و... از دیگر داشته‌های طبیعی و غیرطبیعی این نقطه محسوب می‌شود.
تو آنجا بودی
تابلوی اصحاب آخرالزمانی اباعبدالله
هنر انقلاب رویش‌های خاص خودش را هم داشته است. یکی از این رویش‌ها را باید حسن روح‌الامین بدانیم، هنرمندی که هر از چندی با تابلوها و آفرینش‌های تصویری خودش، همه ما را به تحسین وا‌می‌دارد. او پیش از این نیز تابلوهای ماندگار زیادی را خلق کرده که به بخش‌هایی از خاطرات جمعی ما تبدیل شده است. روح غالب بیشتر آثار این نقاش و تصویرگر جوان کشورمان، مذهبی و عاشورایی است و او را به این موضوع و سبک می‌شناسیم. حالا و در این روزهایی که نام سردار شهید قاسم سلیمانی بیش از هر زمان دیگری برسر زبان‌ها افتاده، روح‌الامین نیز دست به آفرینش زده و تابلویی دیگر را ماندگار کرده است. این تابلو، با نام «اصحاب آخرالزمانی اباعبدالله» امضا شده و تصویری اثرگذار از حاج قاسم است. وی در این تابلوی نقاشی تصویری از اباعبدالله را ارائه کرده که پیکر حاج قاسم را به آغوش کشیده؛ و صحنه و موقعیت شکل‌گرفته نیز ما را به روز عاشورا می‌برد. به واقع این تصویر، بدون هیچ کلام و توضیحی، دلیل محبوبیت این سردار بزرگ را نشان می‌دهد؛ به قول معروف، یک تصویر اندازه هزار کلمه سخن می‌راند.
در جست‌وجوی گلنار
فیلم گلنار
طی روزهای گذشته، یکی از بازیگران بزرگ ایرانی را از دست دادیم؛ شهلا ریاحی. این هنرپیشه تئاتر و تلویزیون و سینما را نخستین کارگردان زن ایرانی دانسته‌اند که یازدهم دی‌ماه، در 93سالگی، ابدی شد. به قول کامران قدکچیان، او با 70سال هنر عضو خانواده سینما بود. از آثار ماندگار این بازیگر فقید، می‌توانیم به فیلم گلنار اشاره کنیم. این فیلم را کامبوزیا پرتوی کارگردانی کرده و محرم بسیم، اکبر دودکار، غزل شاکری و علیرضا رونقی از دیگر بازیگران آن هستند. موسیقی آن را هم محمدرضا علیقلی ساخته. این فیلم در سال 1367ساخته شده و به واقع، در ژانر کودک و نوجوان محسوب می‌شود. بارها هم از تلویزیون پخش شده. فیلم، داستان گلنار است که با پدربزرگ و مادربزرگش زندگی می‌کند. روزی برای آوردن آب لب چشمه می‌رود. باد دستمال آبی او را که یادگار مادرش بوده، می‌برد. در جست‌وجوی دستمال، به جنگل می‌رود و گم می‌شود. سرانجام گرفتار خاله خرسه می‌شود و در خانه خرس‌ها کار و آشپزی می‌کند. سرانجام با کمک خاله قورباغه، به فکر نقشه فرار می‌افتد. این فیلم را با فرزندان خود ببینید و یادی از هنرمند فقید کشورمان کنید.
همان وسطی خودمان
داژبال
حقیقتش نخستین بار اسمش را در همین همشهری خودمان شنیدیم که برای کارمندانش چنین تفریحی را برگزار کرده بود. البته ما هم نمی‌دانستیم که داژبال، اسم حرفه‌ای همان بازی وسطی خودمان است. در حقیقت این بازی هیجان‌انگیز را، باید مختص خود ایرانیان بدانیم. در اصل یک ورزش دسته‌جمعی و خانوادگی است که می‌تواند چند ساعتی، حسابی شما را سرحال بیاورد و آدرنالین خون‌تان را بالا ببرید. در سال‌های اخیر حسابی باب‌شده و حتی جنبه بین‌المللی یافته. نام‌های دیگر آن را هم وسط‌بازی، وسطی، وسطا، وسط وسط، وسط تنا، وسطو، توپ در وسط، تک‌بال و... ذکر کرده‌اند. این فعالیت گروهی، هم تحرک بالایی داشته، هم نیاز به چابکی برای پرتاب و دریافت و پاس دادن و دویدن و جهش دارد، هم هیجان زیادی را تقدیم شما می‌کند. در این رقابت، به‌طور معمول هر تیم 4بازیکن اصلی و 2بازیکن ذخیره دارد. بعد قرعه‌کشی شده و تیمی در وسط قرار گرفته و تیم دیگری هم در طرفین. توپ در دست تیمی است که در طرفین قرار گرفته و باید بازیکنان تیم وسط را بزند. بازیکنان تیم وسط می‌توانند توپ را گرفته یا جهش کرده و سریع به سمت مخالف بروند.
هیجان، دوچرخه، مانع
دوچرخه‌سواری تریال
همــه مــا مــی‌دانیــم دوچرخه‌سواری چیست. شهروندان زیادی را هم می‌بینیم که دارند از دوچرخه استفاده می‌کنند. اما درست مثل اسکیت‌سواری، احتمالاً نمی‌دانیم خود دوچرخه‌سواری هم رشته‌های متنوعی دارد. یکی از این رشته‌های مهیج، تریال است. در این شاخه، شما باید از روی موانع درنظر گرفته شده عبور کنید. دست آخر کسی که کمترین برخوردها را با موانع داشته باشد، برنده اعلام می‌شود. دوچرخه‌سواری، 3رشته کوهستان، جاده و نمایشی دارد که تریال، زیرشاخه بخش نمایشی آن بوده و ترکیبی از کوهستان و bmx محسوب می‌شود. این رشته مبنای زمانی ندارد و صرفاً مسیر مانع‌داری را که درنظر گرفته‌اند، باید طی کنید. تعادل، دقت و کنترل مهارت‌های مورد نظر در شاخه تریال است. شاخه تریال هم‌اکنون جزو زیرمجموعه‌های فدراسیون دوچرخه‌سواری ایران محسوب شده و این رشته را می‌توانید در باشگاه‌های مختلف انجام دهید. مسیر درنظر گرفته شده برای این منظور هم می‌تواند ترکیبی از محیط شهری و کوهستانی باشد. این مسیر، می‌تواند موانعی داشته باشد که حالا یا دست‌ساز محسوب می‌شوند یا طبیعی. این ورزش می‌تواند جزو تجربه‌های مهیج زندگی شما باشد؛ خاصه جایی که با موانع و صخره‌های مصنوعی دارید تمرین می‌کنید.
بوی خوش شمال
غذای شمالی در تهران
شمال کشور، همه‌اش دریا و جنگل و صحنه‌های بدیع طبیعت و... نیست. این منطقه پراکندگی و تنوع غذایی زیادی دارد و همین امر، می‌تواند در سفرهای بعدی، حسابی به‌کار شما بیاید و سفرتان را لذیذتر کند. اما اگر در تهران باشید و بخواهید که این غذاهای ناب شمالی را تجربه کنید، چه راه‌حلی دارید؟ خوشبختانه در سطح تهران نیز رستوران‌هایی که به‌صورت اختصاصی یا غیراختصاصی، غذاهای شمالی را ارائه می‌کنند، کم نیستند. بخشی از این رستوران‌ها اساساً شهره به همین غذاها هستند و مردم با همین عنوان آنها را به یاد می‌آورند. اگر علاقه به تجربه غذاهایی چون کباب ترش و ماهی سفید و میرزاقاسمی دودی و سیردار و باقلا‌قاتق و... دارید، می‌توانید به‌عنوان یک گزینه شکم‌گردی ناب، به این رستوران‌ها فکر کنید. در پایتخت، طی سال‌های گذشته رستوران‌هایی چون خوش‌بین، گیلانه، گمج، لاکان، ماهی سفید، بهزاد، ماهی ماهی، گیلار، آویشو، گیلک و... شکل گرفته‌اند که به غذاهای شمالی خودشان شهره‌اند. البته بیشتر این رستوران‌ها هنوز پابرجایند. آشپزخانه‌های کوچک زیادی هم در سطح شهر هستند که بخشی از غذاهای شمالی را تهیه و پخش می‌کنند.
در همین نزدیکی
غذاهای محلی استان البرز
روزگاری کرج، بخشی از تهران بود. همین حالا هم فرق زیادی میان کرج و تهران وجود ندارد، چرا که با کلی بزرگراه و خطوط مترو و... به هم وصلند و بیشتر شاغلان تهرانی که نمی‌توانند در پایتخت خانه‌ای تدارک ببینند، ترجیح‌شان این است که در کرج خانه و مأوایی داشته باشند. مشکلاتی که برای ابرشهر تهران وجود دارد، به‌شدت برای کرج و اطراف آن هم موجود است. اما به هر حال، استان البرز به مرکزیت کرج نیز تاریخ و غذاهای سنتی خودش را دارد. ازجمله این غذاهای محلی، می‌توان به مرجو خورش یا خورش عدس طالقان اشاره کرد که شامل گوشت گوسفندی، پیاز، عدس، سیب‌زمینی، آلو طالقان، بخارا یا برقانی، نمک، فلفل، زردچوبه، دارچین، زعفران، رب گوجه و آب‌غوره است. یوان‌آش هم از دیگر غذاهای بومی است که از موادی چون پیازداغ، برنج، عدس، سبزی‌آش، گوشت چرخ‌کرده، پیاز رنده شده و... تهیه می‌شود. ترشی‌آش و خوراک لوبیا پیله و والک‌پلو را هم از دیگر غذاهای بومی این منطقه دانسته‌اند. در بخشی از غذاهای بومی این منطقه، از سبزی‌جات تازه که در زمین‌های کشاورزی همین استان و در کوهستان‌های آن می‌روید، استفاده می‌شود.
آب‌های همیشه جاری
قنات کوثر شهرک امید
شمال شرقی تهران، کلاً منطقه باز و سرسبزی محسوب می‌شود؛ مخصوصا دور و بر پارک جنگلی لویزان. شهرک امید نیز در اطراف همین پارک جنگلی قرار دارد و از زمان‌های نسبتاً دور ساخته شده و برقرار است. حالا جدا از اینکه این شهرک، هم قدمت دارد و قبل از انقلاب ساخته شده و مهندسی خاص خودش را دارد، به واسطه حضور یک قنات هم معروف است؛ قناتی معروف به کوثر.
سابق بر این، تهران و شهرهای دیگر ایران، قنات‌های زیادی داشتند. قنات به کانال یا راه آبی گفته می‌شود که از طریق آن آب به سطح زمین رسیده و به جاهای مختلف هدایت می‌شود. سابق بر این قنات‌ها اهمیت فوق‌العاده‌ای داشتند ولی حالا بیشتر جنبه تفریحی و تفننی دارند؛ درست مثل همین قنات کوثر شهرک امید. بد نیست بدانید زمانی حتی شهرک امید، با نام قنات کوثر شناخته می‌شده و یکی از روستاهای کوچک تجریش بوده. می‌گویند این قنات از کوهپایه‌های البرز سرچشمه گرفته و در اینجا پایان می‌یابد. این شهرک بسیار سرسبز بوده و بخشی از آن نیز، به همین قنات برمی‌گردد. در ضمن خود شهرک هم فضای جالب زیادی برای تماشا دارد.
قلب اقتصاد ایران
بازار تهران
بازار بزرگ تهران هم، از آن جاهایی است که غالب مردم برای خرید به آنجا می‌روند. اما در کنار خرید، شما می‌توانید نمادی از تهران قدیم و رستوران‌های لذیذ و امامزاده‌های قدیمی و... را مشاهده کنید. یکی از جاهایی که توریست‌های خارجی را در تهران به‌خودش جذب می‌کند، همین نقطه بوده و همیشه هم شلوغ و پرتکاپوست. در اطراف آن نیز، گذرها و پیاده‌راه‌ها و بناهای تاریخی به‌جا مانده از تهران قدیم را هم می‌توانید تماشا کنید. در این 2ماه مانده تا عید هم که شلوغی آن بیشتر و بیشتر می‌شود. نقل‌هایی وارد شده که قدمت آن را به زمان شاه طهماسب صفوی مربوط می‌دانند. ظاهراً در آن دوره قصد ساخت و‌سازی بوده تا در مسیر حرکت شاه از قزوین به شهرری، استراحتگاه و بنایی هم وجود داشته باشد. چون خاک مورد نیاز کم بوده، خاکبرداری کرده‌اند و دو نقطه چاله میدان و چاله حصار شکل گرفته. به هر حال این نقطه از شهر، جاذبه‌های فراوانی داشته و هر بخش و قطعه از آن، می‌تواند محل معرفی مستقل ما قرار بگیرد. اما در کل، بازار تهران یک گزینه شهرگردی عالی محسوب می‌شود.
چه زیباست شب
رصدخانه زعفرانیه
یکی از بهترین گزینه‌های شب‌گردی و تفریحات شبانه را می‌توان رصد ستاره‌ها و نجوم آماتور و حتی حرفه‌ای دانست. البته بعضی‌ها وسایل دارند و به این منظور، راهی کویر می‌شوند. اما در همین تهران هم می‌توانید رصدخانه‌های ریز و درشتی را پیدا کنید. یکی از این رصدخانه‌ها- که نخستین مرکز آموزشی نجوم در ایران لقب گرفته- برای رده سنی کودک و نوجوان تدارک دیده شده و از سال67 فعالیتش را شروع کرده است. البته بیشتر منجمانی را هم که پرورش داده، از همه رده‌های سنی بوده و هستند. این رصدخانه، معیار شکل‌گیری بسیاری از رصدخانه‌های دیگر هم شده است. بخشی از نخستین‌های ایرانی در حوزه نجوم را به این مرکز نسبت می‌دهند، مانند نخستین آسمان‌نمای ساخته شده در ایران، نخستین تلسکوپ ساخته شده در ایران، نشر نخستین تقویم نجومی، نخستین نمایشگاه عکس‌های نجومی، برگزاری روز نجوم، برگزاری روز فضا و شبیه آن. نام دیگر این رصدخانه، «راز» بوده و در بوستان زعفرانیه شکل گرفته است. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم باعث و بانی ایجاد این مرکز بوده است. به هر حال اگر خودتان یا فرزندان‌تان علاقه داشتید، می‌توانید برای تماشای رازهای آسمان شب به این مرکز سری بزنید.
شب‌های معنوی
امامزاده عینعلی و زینعلی
برای شب‌گردی، گاهی می‌شود به اماکن مذهبی نیز فکر کرد. این اماکن مقدسه، در این شب‌های طولانی زمستان، می‌توانند پذیرای شما باشند تا زمانی را به خلوت کردن با خودتان اختصاص دهید. امامزاده عینعلی و زینعلی در بزرگراه اشرفی اصفهانی، انتهای پونک، از جمله بقعه‌های مقدسه‌ای است که بیشتر نزدیک ساکنان شمال غرب تهران است. به اعتقاد مردم ده پونک، این دو امامزاده، 2برادر یازده و پانزده ساله بودند که از نوادگان امام‌سجاد(ع) محسوب می‌شدند و در این منطقه و توسط مأموران مأمون به شهادت رسیدند و در کنار درخت چناری به خاک سپرده شدند. البته در روایتی دیگر، سن آنها هفت و سیزده ساله دانسته شده. بنای این امامزاده در سال 1337و به دستور ناصر فرمانفرما، به شکل و شمایل دیگر اماکن مذهبی ساخته شد. در میانه حیاط بزرگ و چشم‌نواز این امامزاده نیز درختان چنار کهنسال و بزرگی خودنمایی می‌کنند. این بقعه از خارج هشت ضلعی و از داخل، مربع‌شکل است. بخش هشت‌ضلعی آن از زمان فتحعلی‌شاه به یادگار مانده. به هر حال در این گوشه از تهران، در میانه بزرگراه‌ها و مناطق شلوغ، می‌توانید دقایقی در دل شب، با خودتان خلوت کنید.
پیشنهادهای دوستداشتنی
در همینه زمینه :