خون،کیسه‌ای چند؟
تصور همه کسانی که خون می‌دهند این است که خونشان مجانی در اختیار بیماران مورد نیاز قرار می‌گیرد اما به‌نظر می‌رسد که اینطور نباشد. یکی از کسانی که مسئول دریافت خون در یکی از کلینیک‌هاست به همشهری می‌گوید: «من نمی‌دانم برای خون پول می‌دهیم یا برای انتقال خون از بانک به کلینیک، ولی هر بار مبلغ قابل توجهی را پرداخت می‌کنیم.»
یکی از پزشکانی که در همین کلینیک جراحی می‌کند، بدون آوردن نامش می‌گوید: «اسمی از من نزنید. نمی‌خواهم برایم دردسری پیش بیاید، ولی ما خون را از بانک خون می‌خریم. شاید آنها به بیمارستان‌های دولتی مجانی خون بدهند اما بیمارستان‌های خصوصی و کلینیک‌ها حتما باید هزینه بدهند. هزینه‌ها هم متفاوت است و بسته به گروه خونی، پولی که می‌دهیم متفاوت است. قیمت هر کیسه از 250 تا 500هزار تومان است.»
بهداد یکی از مردانی است که 2بار خون داده اما به‌دلیل پایین آمدن هموگلوبین خونش دیگر نمی‌تواند خون بدهد. او راضی نیست که خونش با پول به بیماران تزریق شود: «من مجانی خون می‌دادم و اگر می‌دانستم این خون من با پول به بیماران داده می‌شود، شاید همان 2 دفعه هم خون نمی‌دادم. الان اگر به هر کسی که خون می‌دهد، بگویید بیماران برای گرفتن خون باید پول بدهند، ناراحت می‌شود. ما که خونمان را نمی‌فروشیم که سازمان انتقال خون بخواهد خون ما را بفروشد.»
به بهداد می‌گوییم اگر خونی که داده به بیمارانی فروخته شود که جراحی زیبایی انجام می‌دهند، باز هم ناراحت می‌شود، می‌گوید: «آنها می‌خواهند زیبا شوند و باید هزینه این زیبایی را هم بدهند اما اگر از آنها هم پولی گرفته می‌شود باید خرج بیمارانی شود که در بیمارستان‌های دولتی بستری هستند.»
