نوستالژی ماندگاری به نام بازار

بازارها همیشه بخش مهمی از فرهنگ ایرانی بوده‌اند. در تمام ایران بازار یک نبض تپنده به‌حساب می‌آید و همیشه نماد پویایی تاریخ و فرهنگ مردم  بوده و در تمام آداب و رسوم آنها نیز رسوخ کرده‌است. از خرید عروسی و شب عید گرفته تا مراسم عزاداری که در بازارهای بزرگ شهر برگزار می‌شوند.

بازارهای قدیمی تهران درست مثل یک فیلتر شما را از خود عبور می‌دهند و به فرهنگ قدیمی شهر پیوند می‌زنند. وقتی از بازار ری عبور می‌کنید، معماری بناها، مشاغل سنتی بازار، بوی کباب و عطر جانماز و ماست‌بندی‌های قدیمی شما را محاصره می‌کنند و یکدفعه می‌بینید به دنیای دیگری پرتاب شده‌اید که به گذشته تعلق دارد. به همین دلیل است که خارجی‌ها وقتی به ایران می‌آیند اصرار دارند حتما بازدیدی از بازارهای کشور داشته باشند. بازار در فرهنگ ایرانی آنقدر اهمیت دارد که حتی نام آن به کشورهای دیگر صادر شده و در بیشتر زبان‌ها با همین شکل به‌کار می‌رود. فرهنگ ایرانی با این نوستالژی‌ها گره خورده و از آنها جدا شدنی نیست؛ از قبرستان‌ها گرفته تا باغ‌ها، حمام‌ها، بازارها و مسجدها... . جایگاهی که ابن‌بابویه به‌عنوان یک قبرستان تاریخی در میان مردم تهران دارد به هیچ‌وجه قابل‌مقایسه با جایگاه بهشت‌زهرا(س) نیست؛ ابن‌بابویه به نوعی نماینده فرهنگ و تاریخ مردم ماست، اما بهشت‌زهرا(س) به لحاظ ساختاری و حتی معماری قبور هیچ تفاوتی با یک گورستان خارجی ندارد؛ در واقع مولفه خاصی از فرهنگ ایرانی در آن به چشم نمی‌خورد. بازارها هم همین وضعیت را دارند و ما برای حفظ هویت فرهنگی و تاریخی خود نیاز داریم که بازارهای قدیمی‌مان را حفظ کنیم و آن را به نسل‌های بعدی بسپاریم.