بازگشت دوباره «امید» به ایران

 شرایط مناسب آب‌وهوایی و فراهم‌بودن ذخیره غذایی کافی سبب شده که تک درنای سفید سیبری امسال یک‌ماه زودتر از سال‌های پیش برای زمستان‌گذرانی وارد مازندران شود و در تالاب فریدونکنار فرود آید.

بازگشت «امید»، تنها درنای سفید سیبری به ایران جانی دوباره به تورهای پرنده‌نگری و همچنین امیدی تازه به فعالان محیط‌زیست داده است تا علاوه بر سفر به فریدونکنار، زنده بودن آخرین بازمانده از گونه درناهای سفید سیبری را نظاره کنند.
تک درنای سفید سیبری که با نام امید شهرت یافته است، تنها بازمانده از درنای سفید در حال انقراض است که امسال برای دوازدهمین سال، به‌تنهایی برای زمستان گذرانی به تالاب فریدونکنار رسید. امید، سال گذشته ۳۰ آبان و سال ۹۶ نیز در آذرماه وارد مازندران شده بود.
رئیس اداره حیات وحش محیط‌زیست مازندران نیز به ایرنا گفت: امید دیروز در تالاب فریدونکنار مشاهده شد.
کوروس ربیعی با اعلام اینکه طی چند سال گذشته به‌دلیل تغییرات اقلیمی و شرایط آب‌وهوایی امید با تأخیر وارد مازندران می‌شد، گفت: سفر زمستان‌گذرانی امید امسال بموقع انجام شد.
او افزود: از آنجا که تیراندازی در دامگاه فریدونکنار ممنوع است و این پرنده نیز همواره طی 4ماه حضور در تالاب فریدونکنار از این منطقه خارج نمی‌شود هر روز برای مأموران و علاقه‌مندان به محیط‌زیست قابل مشاهده است.
امید آخرین بازمانده از درناهای سفید سیبری است که از ۱۲ سال پیش با وجود از دست دادن زوج خود، «آرزو» همچنان برای زمستان گذرانی به مازندران می‌آید. سال های ۸۸ و ۹۴ این درنا برای زمستان‌گذرانی به مازندران نیامد و این موضوع موجب نگرانی دوستداران محیط‌زیست شد.

تک درنای سفید سیبری برای رسیدن به مازندران باید مسیر 5هزار کیلومتری از زیستگاه اصلی خود در سیبری را با گذر از روسیه، قزاقستان و آذربایجان طی کند تا به فریدونکنار برسد. مدت ماندگاری امید در مازندران به‌طور معمول 4ماه است، ولی سال گذشته این تک‌درنای سفید پس از ۹۷ روز، سفر زمستانی خود را به پایان رساند.
به گزارش ایرنا، درنای سیبری، پرنده‌ای در معرض خطر انقراض از خانواده درناهاست که قدی نزدیک به 5/1 متر دارد و فاصله 2بال آن بیش از ۲متر است. این درنا بدنی یکدست سفید با پاهای بلند سرخ‌‌رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته‌ است. درنای سیبری به‌طور تاریخی به 3جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. جمعیت مرکزی این گونه منقرض شده است و جمعیت غربی هم به گفته کارشناسان محیط‌زیست درصورت مرگ امید به‌طور قطع منقرض خواهد شد.
جمعیت شرقی درنای سیبری که در واقع تنها گروه باقیمانده از این گونه است، تابستان را در شرق سیبری زادآوری می‌کند و برای زمستان‌گذرانی به شرق چین می‌رود. از اعضای این گروه بیش از 3هزار قطعه باقی‌ مانده است. زیستگاه زمستانی تقریبا تمامی جمعیت این گونه دریاچه «پویانگ» چین و اطراف آن است.