ورزش
دغدغه‌های یک موسپیدکرده تکواندو
پیشکسوت تکواندو: وقتى مکانی مناسب و دائمى برای تمرین وجود نداشته باشد، فرصت براى آموزش و تربیت فراهم نمى‌شود
راضیه شعبانى| البرز- خبرنگار:
این روزها همواره اخبار موفقیت‌ها و افتخارآفرینى‌هاى بین‌المللى ورزشکارانى را مى‌شنویم که به قول معروف، حتى سن آنها دورقمى هم نشده است، اما با این وجود اگر نگاهى به چند دهه قبل بیندازیم، متوجه خواهیم شد که چنین اتفاق‌هایى براى نسل‌هاى گذشته از شور و هیجان کمترى برخوردار بوده است تا جایى که «سعید زروانى» ٥٦ ساله، ورزشکار و داور ممتاز رشته تکواندو، از تغییرات چشمگیر، اما امکانات فرسوده در البرز صحبت مى‌کند. گفت‌وگوى همشهرى را با وى مى‌خوانید.
چطور وارد رشته تکواندو شدید؟
در سنین جوانى ما، خیلى توجه به ورزش و فعالیت حرفه‌اى در ورزش مطرح نبود، اما با این حال من علاقه بسیارى به ورزش داشتم و همواره انگیزه بسیارى براى انجام فعالیت‌هاى ورزشى آن هم به صورت حرفه‌اى داشتم تا این‌که در سن ١٤ سالگى وارد این رشته شدم و با فردى به نام «مجتبى نظم‌ده» به عنوان مربى و استاد در این رشته آشنا شده و به صورت حرفه‌اى این ورزش را آغاز کرده و آن را ادامه دادم.به مرور زمان نیز به داورى مسابقات تکواندو علاقه‌مند شدم و پس از گذراندن دوره‌هاى مرتبط استانى، کشورى و حتى جهانى با داورى توانستم قضاوت برخى مسابقات را برعهده گیرم و عنوان داور ممتاز را کسب کنم.
دستمزد داوران براى تامین زندگى آنها کافى است؟
متاسفانه بحثى که اکنون براى داورى‌ها مطرح مى‌شود میزان دستمزد نیست، بلکه تعداد بالاى داوران است، چراکه با وجود این تعداد امکان دارد هر یک از آنها تنها دوبار در ماه در مسابقات داورى کنند.
به عنوان یک مربى و داور چه دغدغه‌هایى دارید؟
متاسفانه نبود مکانى دائمى براى تمرین ورزشکاران یکى از بزرگ‌ترین دغدغه‌ها در این رشته به شمار مى‌رود، چراکه وقتى مکان مناسب و دائمى وجود نداشته باشد، فرصت مناسبى براى آموزش و تربیت ورزشکاران به‌ویژه استعدادها، نه‌تنها ایجاد نمى‌شود، بلکه مشکلات متعددى هم به دنبال خواهد داشت.
چه موانعی را پیش روى بخش قهرمانى تکواندو مى‌دانید؟
بحثى که این روزها بیش از گذشته گریبان‌گیر ورزش ما و به‌ویژه رشته تکواندو شده، باندبازى و یا درواقع پارتى‌بازى است که در کنار نبود امکانات به‌روز، بروز و ظهور پیدا مى‌کند.
به عنوان یک پیشکسوت در ورزش استان، آیا با جذب ورزشکاران در ادارات دولتى و به‌ویژه اداره کل ورزش و جوانان موافقید؟
این موضوع در صورت تحقق مى‌تواند تحولى چشمگیر در جامعه ورزشى استان به وجود آورد، زیرا ورزشکاران همواره به صورت مستقیم و بدون واسطه در وسط میدان ورزش حرفه‌اى حضور دارند و با تمامى مشکلات و مسائل ورزشى آشنایى دارند و مى‌توانند براى حل هریک از آنها راهکارهایى ویژه ارائه دهند.
به نظر شما چه اقداماتى براى پیشرفت ورزشکاران نیاز است؟
در زمانى که ما جوان بودیم مانند روزگار کنونى، مسابقات به صورت مداوم برگزار نمى‌شد و هر چند سال یک‌بار مسابقات چندجانبه برگزار مى‌شد، اما اکنون که شرایط براى برگزارى مسابقات فراهم شده نیاز است تا با کاهش محسوس هزینه‌ها روبه‌رو شویم. اکنون اگر کسى بخواهد تکواندو را شروع کند، تنها هزینه باشگاه و بانک اطلاعاتى وى ١٥٠ هزار تومان مى‌شود که باید به صورت ماهانه پرداخت کند که با گذر زمان تامین کمربندهاى مخصوص و لوازم ایمنى و مبارزه این هزینه را تا ٥٠٠ هزار تومان هم افزایش مى‌دهد. چنانچه این وضعیت با شرایط کنونى پیش رود، در آینده‌اى نه چندان دور شاهد کاهش علاقه‌مندان خواهیم بود، یعنى درواقع تکواندو تنها به قشر مرفه جامعه اختصاص خواهد یافت.
با برگزارى مسابقات متعدد در این رشته موافقید؟
برگزارى مسابقه براى کسب تجربه ورزشکاران تاثیر بسیارى دارد، اما این در حالى است که هر ورزشکار باید مبلغى حدود ٦٠ هزار تومان تنها براى مسابقات استانى و شهرستانى پرداخت کند که این موضوع به محلى براى کسب درآمد از سوى هیات‌هاى ورزشى تبدیل شده است.
چه انتظارى از مسئولان دارید؟
با توجه به این‌که سال‌ها در بخش کمیته آموزش و مربیگرى کشور فعالیت کرده‌ام و در دهه‌هاى گذشته در هیات تکواندو کرج در برخى سمت‌ها کار مى‌کردم، بنابراین انتظار دارم که ابتدا توجه ویژه‌اى به پیشکسوتان تکواندو داشته باشند و همچنین با جذب منابع مالى، پیشرفت ورزشکاران این رشته را رقم بزنند. حمایت مسئولان از ورزشکاران تاثیر بسزایى در تلاش ورزشکار براى رسیدن به هدف او دارد. اگر مسئولان با دقت بیشترى به ورزشکاران نگاه کنند، با نتایج بهتر و سکوهاى بیشترى روبه‌رو خواهیم بود.
نکته مهم در داورى
سعید زروانى: برای داوران یک اصل مهم وجود دارد و آن بی‌طرفی است. افرادی که به نحوه داوری‌ها اعتراض می‌کنند از این کار نتیجه می‌گیرند و می‌توان گفت ورزشکار، کادر فنی و سایر اعضای تیم یا باشگاه بر عکس داوران که بی‌نفع هستند، ذی‌نفع به شمار می‌روند. البته ما به آنها حق می‌دهیم که به قضاوت‌ها اعتراض داشته باشند، اما کاش اعتراضات فنی و قانونی باشد. اکنون ابزار‌هایی وجود دارد که می‌تواند میزان اشتباهات داوران را کمتر کند.
