صلح جهانی با نودل!

صنایع غذایی ازجمله مهم‌ترین صنایع جهان است که حیات ما به آن بستگی دارد. غذا در طول تاریخ یکی از اصلی‌ترین معضلات بشر به‌حساب می‌آمده است، بنابراین صنایع غذایی همراه با توسعه فناوری، به‌دلیل افزایش جمعیت زمینه پیشرفت‌های شگرفی داشته و در این میان، انسان‌هایی بوده‌اند که با ایده‌هایشان گام‌های بلندی را در این راه برداشته‌اند. یکی از آنها، موموفوکو آندو است که شعارش برقراری صلح جهانی با تولید نودل بود!

تولد در خانواده‌ای ثروتمند
موموفوکو در روز پنجم مارس1910در خانواده‌ای ثروتمند در چین‌تایپه که بخشی از امپراتوری ژاپن بود، چشم به جهان گشود. به‌دنبال مرگ والدین، پدربزرگش مسئولیت بزرگ‌کردنش را برعهده گرفت. او یک فروشگاه نساجی داشت که این موضوع باعث شد آندو در 22سالگی به فکر ساخت یک کارخانه پارچه‌بافی بیفتد. برای این کار سرمایه 190هزار ینی‌اش کافی به‌نظر می‌رسید. 11سال بعد یعنی در سال1933، او راهی اوزاکا شد و در آنجا کارخانه پوشاک تاسیس کرد.

تأسیس کارخانه غذایی
به گزارش همشهری، پس از پایان جنگ جهانی دوم، اداره چین‌تایپه از کنترل ژاپنی‌ها خارج شد. آندو می‌توانست باتوجه به اینکه اجدادش تایوانی بودند، تابعیت این کشور را بگیرد و در آنجا زندگی کند اما او ترجیح داد در ژاپن بماند و در این کشور زندگی کند؛ اگرچه به‌خاطر مشکلات مالیاتی بین سال‌های1948تا 1950را در زندان به‌سر برد. او می‌گفت که بورس‌های تحصیلی بسیاری را ایجاد کرده که همین موضوع طبق قانون باید به‌عنوان مالیات مدنظر قرار داده می‌شد. پس از آن، او ورشکست شد و با مشکلات اقتصادی بسیاری دست و پنجه نرم کرد. آندو در ادامه کارخانه نیسان را در ایکه‌دای اوزاکا تاسیس کرد که ابتدا یک کارگاه کوچک بود که به‌صورت خانوادگی اداره می‌شد.

نودل‌هایی که جای نان آمریکایی را گرفت
در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، ژاپنی‌ها همچنان از کمبود مواد غذایی رنج می‌بردند و وزارت بهداشت این کشور مردم را به استفاده از نان‌هایی که با آرد گندم پخته‌ می‌شد، تشویق کرد. این آرد گندم توسط آمریکایی‌ها تامین می‌شد. اینجا بود که آندو به این موضوع فکر کرد که چرا دولت ژاپن به‌جای تشویق مردم به استفاده از نودل که غذایی سنتی برای ژاپنی‌ها محسوب می‌شود، آنها را به مصرف نان ترغیب می‌کند. وقتی او این پرسش را از برخی مقامات محلی پرسید، در پاسخ شنید که کارخانه‌های تولید نودل بسیار کوچک هستند و توان تولید غذای مورد نیاز بازار مصرفی ژاپن را ندارند. بدین‌ترتیب موموفوکو آندو تصمیم گرفت که خودش به‌دنبال تولید نودل صنعتی برود و از این راه مردم ژاپن را سیر کند. او بر این باور بود که صلح وقتی بر دنیا حاکم می‌شود که مردم نودل کافی برای خوردن داشته باشند! در روز 25آگوست سال1958، آندو در 48سالگی و پس از ماه‌ها آزمایش و خطا، موفق شد که نخستین بسته‌های نودل باعنوان نودل‌های فوری را روانه بازار کند؛ بسته‌بندی‌هایی که شامل مقدار معینی نودل آماده پخت بود که تنها به آب‌جوش و مقداری ادویه نیاز داشت تا ظرف چند دقیقه آماده خوردن شود. مدلی دیگر که طعم اصلی مرغ را می‌داد، با نام نودل «مرغ گوشتی» به بازار عرضه شد.

ابداع نودل فنجانی
استفاده از نودل در نقاط مختلف دنیا به‌صورت چشمگیری افزایش یافته بود. آندو دیده بود که آمریکایی‌ها چگونه نودل را از وسط می‌شکنند، داخل فنجان می‌ریزند و با اضافه‌کردن آب‌جوش به آن غذایی فوری را برای خود درست می‌کنند. ضمن اینکه آمریکایی‌ها به‌جای استفاده از چوب‌های مخصوص، از چنگال برای خوردن نودل استفاده می‌کردند. او با الهام‌گرفتن از این کار به فکر افتاد تا نودل‌های فنجانی را در کارخانه خود تولید کند. برای این کار او فنجان‌هایی را از جنس فوم درست کرد و نودل‌ها را نیز به‌همان شکل داخل‌شان قرار داد و بسته‌بندی کرد. روزنامه فایننشیال تایمز می‌گوید: ابداع نودل فنجانی در سال1971صورت گرفت و به گسترش استفاده از نودل آماده در دنیا منجر شده است.

دریافت شهروندی ژاپن
در سال1966، او به‌دلیل ازدواج با یک خانم ژاپنی، توانست شهروندی این کشور را به‌دست آورد. اسم کوچکش یعنی موموفوکو خوانش ژاپنی نام تایوانی او محسوب می‌شود و آندو نیز نام خانوادگی همسر ژاپنی‌اش است. او در روز پنجم ژانویه سال2007بر اثر نارسایی قلبی درگذشت.

اعتقاد جالب
موموفوکو آندو بر این باور بود که صلح وقتی بر دنیا حاکم می‌شود که مردم نودل کافی برای خوردن داشته باشند!