اختراع نایلون در اوج افسردگی

اختراع نایلون، انقلابی در صنعت جهان محسوب می‌شود. در اصل می‌توان اینگونه گفت که نایلون یکی از پرکاربردترین پلیمرها در جهان است. استفاده از آن، به محض تولید، شروع و مانند بسیاری چیزهای دیگر به‌مرور زمان مدل‌های مختلفی از آن که هر کدام کاربری‌های خاصی داشتند، تولید شد.

تولد یک شیمی‌دان
والاس هیوم کراترز در روز 27آوریل 1896 در آیووا به‌دنیا آمد. او بزرگ‌ترین فرزند خانواده بود و یک برادر و 2خواهر داشت. از بچگی عاشق کار با قطعات مکانیکی بود و ساعت‌ها وقت خود را صرف باز و بسته کردن آنها می‌کرد. او به مدرسه عمومی رفت و پس از فارغ‌التحصیلی به اصرار پدربزرگش وارد دانشکده بازرگانی شد که پدرش در آنجا پست معاونت را داشت. در سپتامبر1915 والاس وارد دانشکده تارکیو در میسوری شد و اگرچه ابتدا زبان انگلیسی می‌خواند اما با تغییر رشته وارد دنیای شیمی شد. او در دانشکده شیمی تحقیقاتی انجام داد که نتایج آن در مقاله‌ای در نشریه جامعه شیمی آمریکا به چاپ رسید. در این تحقیقات، کراترز در آزمایشگاه موفق به اندازه‌گیری فیزیکی «فنیل ایزوسیانات» و «دیازوبنزن ایمید» شده بود. او در ادامه، راهی دانشگاه ایلینویز شد و در سال1924 موفق به اخذ دکتری شیمی خود شد.

هاروارد و ترک آن به سوی سرنوشت
به گزارش همشهری، کراترز پس از 2سال تدریس در دانشگاه ایلینویز در سال1926راهی دانشگاه هاروارد شد و در آنجا نیز به‌عنوان استاد شیمی مشغول به‌کار شد. 2سال بعد با پیشنهاد شرکت شیمیایی دوپونت به استخدام این مؤسسه درآمد و راهی را آغاز کرد که در پایان به اختراعی بزرگ ختم شد. البته در تاریخ آمده است که ترک کار دانشگاهی برای والاس بسیار سخت بود، اما حقوق ماهانه 267دلار او در هاروارد به ماهی 500دلار افزایش یافت که این می‌توانست یک عامل محرک برای او به‌حساب بیاید.

کشف نایلون
بیست‌وهشتم فوریه سال1935، والاس هیوم کراترز توانست در مرکز پژوهش و تحقیقات مؤسسه دوپونت نایلون را اختراع کند. نایلون گونه‌ای پلیمر ترکیبی و پلی‌آمید است. در تابستان سال1934 و در اوج تحقیقات، ناگهان کراترز ناپدید شد. والاس در محل کار و منزلش نبود و هیچ‌کس هم از او خبر نداشت. پس از چندی او را در یک درمانگاه پیدا کردند و مشخص شد که کراترز به‌دلیل افسردگی بسیار شدید در این مرکز بهداشتی در بالتیمور بستری شده است. والاس بلافاصله پس از مرخص‌شدن از بیمارستان راهی محل کارش در دوپونت شد و تحقیقات روی پلی‌آمید را ادامه داد. این تحقیقات در زمینه جدیدی در شیمی بود و شرکت دوپونت اعتقاد داشت که هرگونه پیشرفت در این راه ممکن است برای شرکت ارزشمند باشد. او در طول تحقیق چند پلیمر فوق‌العاده به‌دست آورد که در دمای بالا به مواد جامد چسبناک تبدیل می‌شدند. کراترز مشاهده کرد که اگر میله‌ای در پلیمر مذاب فرو برده و خارج شود، می‌توان رشته‌هایی از این ماده جامد چسبناک را ساخت. در این کشف، تمرکز کل پروژه به سمت این رشته‌ها رفت و در نتیجه «نایلون» ساخته شد.

مرگ یک مخترع
یک سال پس از این اختراع بزرگ، والاس با خانمی به‌نام هلن سوئیتمن که لیسانس شیمی داشت و از کارمندان دوپونت بود، ازدواج کرد. با این حال این وصلت دوام چندانی نیافت. هشتم ژانویه1937، یعنی حدود یک سال پس از ازدواجش، یکی از خواهران والاس از دنیا رفت. او و هلن برای شرکت در مراسم تشییع و خاکسپاری به شیکاگو رفتند. این حادثه بیماری افسردگی والاس را تشدید کرد. در روز 28 آوریل سال1937، کراترز که برای کار به مرکزی در فیلادلفیا رفته بود، در یک هتل اقدام به‌خودکشی کرد.

آینده نایلون
در نتیجه تلاش‌های او نایلون کم‌کم وارد کارهای تجاری شد و در سال1938 در ساخت برس‌های مسواک مورد استفاده قرار گرفت. در سال1940، از الیاف نایلونی برای ساخت جوراب زنانه استفاده شد. نایلون در جنگ جهانی دوم جایگزین ابریشم شد و در ساخت برخی وسایل نظامی نیز به‌کار رفت. شاید حالا استفاده بی‌رویه نایلون مشکلی بزرگ برای محیط‌زیست شده باشد اما هنوز هم بدون این اختراع بسیاری از صنایع گرفتار خواهند بود.



پیش به‌ سوی نایلون
کراترز در طول تحقیق چند پلیمر فوق‌العاده به‌دست آورد که در دمای بالا به مواد جامد‌چسبناک تبدیل می‌شدند. او مشاهده کرد که اگر میله‌ای در پلیمر مذاب فرو برده و خارج شود، می‌توان رشته‌هایی از این ماده جامد چسبناک را ساخت