شهرداری‌ها و آموزش و پرورش
علی نوذرپور _ شهردار منطقه 22
احداث مدرسه و بهره‌برداری آموزشی از آن، حسب قانون از وظایف دولت است. مکان‌یابی فضاهای آموزشی نیز در طرح‌های جامع و تفصیلی نیز صورت پذیرفته است. این مکان‌ها در 3 قسم زمین قرار دارند؛ قسم اول، زمین‌هایی که در تملک سازمان زمین شهری است که سازمانی است دولتی. قسم دوم، زمین‌هایی که در تملک اشخاص حقیقی یا حقوقی قرار دارد که در بخش خصوصی‌اند و قسم سوم، اراضی‌ای که در ید شهرداری است.
وزارت آموزش و پرورش برای تملک زمین در قسم اول باید از دولت یعنی وزارت آموزش و پرورش تقاضای زمین کند که اولویت اقدام، همین است و برای قسم دوم باید هزینه کند و برای قسم سوم باید تأییدیه شورای شهر را دریافت کند.
اینکه ساخت‌و‌سازی انجام می‌شود ولی فضاهای آموزشی و یا سایر سرانه‌های هفت‌گانه شهری محقق نمی‌شود، اشکالی است که بر نظام برنامه‌ریزی شهری است که عموما بر دولتی بودن آن استوار است. شهرداری‌ها براساس این نظام برنامه‌ریزی دولتی دارای محدودیت‌های جدی هستند؛ یکی از این محدودیت‌ها، در اختیار نداشتن اراضی شهری است. اراضی شهری در اختیار دولت است. درحالی‌که اجرای طرح‌های جامع و تفصیلی از شهرداری‌ها خواسته می‌شود. در منطقه22 شهر تهران در طول 2دهه گذشته فضاهای خصوصی شکل گرفته‌اند، ولی همزمان فضاهای عمومی ایجاد نشده‌اند و حال که با استقرار جمعیت در این منطقه مواجهیم، کمبود این سرانه‌ها مردم را اذیت می‌کند. قاعدتا انتظار می‌رود سازمان‌های عمومی دولتی و غیردولتی که درخصوص اجرای سرانه‌های هفت‌گانه دارای وظایف و اختیارات تعریف شده هستند، می‌باید همزمان با شکل‌گیری این فضاها سرانه‌های مورد نظر را اجرا می‌کردند؛ مثلا شهرداری‌ها معابر، میادین، پل‌ها و فضای سبز و ایستگاه‌های آتش‌نشانی را، نیروی انتظامی، احداث کلانتری‌ها را، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها را و وزارت آموزش و پرورش مدارس را.
حال اگر وزارتخانه‌ای براساس وظایف و مأموریت‌های تعریف شده قانونی، سرانه‌های مرتبط را تأمین نکند، باید اشکال خود را به سازمان دیگری مربوط کند. اخیرا ادارات آموزش و پرورش استان تهران مکرر از کمبود فضاهای آموزشی در منطقه22 در محافل عمومی و نیز جلسات اداری سخن می‌گویند و شهرداری را خطاب قرار می‌دهند. گویی وظیفه مدرسه‌سازی از دولت منتزع شده است و شهرداری‌ها مسئولیت این کار را دارند. درحالی‌که شهرداری‌ها درخصوص آموزش و پرورش 3 وظیفه بیش ندارند:
1- اعلام کاربری‌های آموزشی مندرج در طرح‌های جامع و تفصیلی شهر که این اقدام از سوی منطقه22 شهرداری تهران به منطقه5 آموزش و پرورش تهران منعکس شده است.
2- واریز 5درصد از عوارض پروانه ساختمانی به تفکیک اراضی و... به‌حساب آموزش و پرورش که این امر نیز انجام شده است و قاعدتا این وجوه باید در احداث مدارس هزینه شود. 3- برای احداث مجتمع‌های بیش از 200واحد مسکونی، پروانه ساختمانی به شرط احداث فضاهای آموزشی صادر شود که این نیز طبق روال اداری انجام می‌شود و اگر غفلتی انجام شده است قابل تذکر است و اگر مالکین یا ذینفعان در عمل چنین نکرده‌اند باید در محاکم قضایی پاسخگوی اقدام خود باشند. نکته آخر اینکه، شهرداری منطقه22 در سنوات گذشته یعنی از سال 1396تاکنون این تعداد قطعه به آموزش و پرورش به‌صورت رایگان تحویل داده است و در دوره جدید مدیریت شهری نیز 2 قطعه تحویل داده است که متأسفانه یک قطعه را به‌دلیل خاکبرداری زیاد که امکان احداث نداشته، عودت داده‌اند و قطعه دیگر پس از یک سال و نیم صرفا گودبرداری انجام شده است. بنابراین اگر امکان تحویل زمین هم باشد عملا آموزش و پرورش اعتبار مورد نیاز و یا سازمان اجرایی لازم برای احداث مدارس را در اختیار ندارد و باید دراین خصوص فکری و تمهیدی بیندیشند؛ وگرنه اعلام مکرر کمبودها، مشکلی را حل نمی‌کند و باید در قبال مسئولیت‌ها و مأموریت‌های خود پاسخگو باشیم.
