در باب اهمیت سفر رئیس‌جمهور به نیویورک
نیکنام ببری _ روزنامه‌نگار
در پی تأخیر صدور ویزا از سوی دولت آمریکا به هیأت ایرانی جهت سفر به نیویورک، محل برگزاری اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، خبرها از قطعی‌شدن سفر رئیس‌جمهوری حکایت دارد. در مذمت رفتار ترامپ سخن‌های بسیاری رفته و اینکه اقدام دولت آمریکا مخالف منشور سازمان ملل است. در نتیجه همین دست اقدامات و رویکردهای خلاف عرف و نزاکت بین‌المللی ترامپ است که امروزه در ادبیات بین‌المللی گزاره جدیدی به نام رفتار ترامپی معمول شده است. از ترامپ انتظار همه نوع کار و اقدامی می‌رود و اساسا رفتار ترامپی ناظر به همین امر است. منتهی باید در مواجهه با رفتار ترامپی عقب‌نشینی کرد. درست برعکس باید با حضور فعال به بی‌اعتباری بیشتر این رفتار و پیامدهای مخرب آن بر صلح و امنیت بین‌المللی حرکت کنیم. اینکه به‌خاطر تأخیر در صدور ویزا، خودمان را از مهم‌ترین تریبون جهانی محروم کنیم و صدای حقانیت‌مان را به گوش افکار عمومی جهان نرسانیم، در راستای سیاست فشار حداکثری و ایزوله‌سازی ایران از سوی ترامپ است. اتفاقا رئیس‌جمهور آمریکا با این دست اقدامات دنبال منفعل و بی‌انگیزه‌کردن ایران است، به‌خصوص در دوره‌ای که حجم فشارهای سیاسی و اقتصادی بر کشورمان بیش از هر دوره تاریخی دیگر است. امروز در کنار فشار تحریم، دشمن به ابزار تهمت‌افکنی هم روی آورده است و اتفاقا این جنبه از سیاست آمریکا خطرناک‌تر از ابزار تحریم و فشارهای اقتصادی است.
وقتی تهمتی به بزرگی حمله نظامی به شرکت نفتی آرامکو از سوی دولت آمریکا و تریبون‌های رسانه‌ای حامی این کشور علیه ایران مطرح می‌شود، ضرورت شبهه‌زدایی و رفع اتهام بیش از هر زمان دیگری خودش را نشان می‌دهد. اینجاست که ضرورت حضور فعال رئیس‌جمهوری به‌عنوان نماینده ملت ایران در اجلاس سازمان ملل احساس می‌شود. رئیس‌جمهور باید از فرصت حضور در سازمان ملل برای تبیین سیاست‌های تهدیدزای ترامپ و حامیان منطقه‌ای‌اش عربستان استفاده کند.
جالب اینجاست که عربستان سعودی که بایستی پاسخگو به اقدامات جنایتکارانه‌اش در یمن باشد که طی 5 سال اقدام نظامی، هزاران یمنی را به خاک و خون کشیده و باعث آوارگی و بی‌خانمانی بیش از5 میلیون شهروند یمنی شده است، امروز رویکردی حق به‌جانب گرفته و مدعی حمله موشکی ایران به پایگاه نفتی‌اش شده است؛ در واقع عربستان با پاک‌کردن صورت مسئله دنبال جلب توجهات جهانی و به حاشیه‌بردن اقدامات ضد‌انسانی‌اش در یمن است. رئیس‌جمهوری ایران بایستی از بلندگوی سازمان ملل این مسئله را برای افکار عمومی جهان و رهبران قدرت‌های جهانی تبیین کند که اگر امروز عربستان مورد حمله موشکی از سوی جریان حوثی‌های یمن در شرکت آرامکو قرارگرفته است، واکنشی به سال‌ها قتل و کشتار و ویرانی این کشور در یمن است. در جنگ رو در رو تعارف نیست. یمنی‌ها از هر ابزار ممکن دنبال اقدام تلافی‌جویانه هستند و اخیرا شاهرگ‌های نفتی عربستان را مورد هدف قرار داده‌اند. پیش‌تر از حمله موشکی به آرامکو، چندین خطوط لوله عربستان هم از سوی حوثی‌ها بمباران شده بود. رئیس‌جمهوری کشورمان بایستی با هوشمندی فضای حاکم بر موضوع نفتی آرامکو را در سطح رسانه‌ای جهانی با برجسته‌سازی 5 سال حمله سعودی‌ها به عربستان تغییر دهد؛ اینکه ملت یمن طی این 5سال چه مصیبت‌ها و جفاهایی کشیده است.
نکته مهم دیگر غیبت احتمالی رئیس‌جمهوری ایران می‌تواند برگ برنده‌ای مهم برای عربستان و ترامپ باشد. رهبران این کشورها می‌توانند در فقدان حضور رئیس‌جمهوری ایران هرگونه تهمت و افترا را به ایران بزنند و با توجه به اینکه پاسخی به این افتراها حداقل در آن سطح داده نمی‌شود، خودبه‌خود تأثیرش را بر افکار عمومی جهان می‌گذارد. از این‌رو دکتر روحانی بایستی با آمادگی و انگیزه‌ای به‌مراتب بیشتر در نشست پیش‌روی سازمان ملل جهت دفاع از منافع و امنیت ملی کشورمان حضور یابد.