ورزش
۶۰ ساعت مشت‌زنی
حسینی،ورزشکار سنندجی: رکوردی که توانستم آن را به اسم خود ثبت کنم، رکورد ماراتن کیسه بوکس بود که قبلا توسط یک ورزشکار انگلیسی در کتاب گینس به ثبت رسیده بو د
ژینا شریعتی| سنندج- خبرنگار:
کتاب رکوردهای جهانی گینس مجموعه کاملی از رکوردهای مختلف در همه زمینه‌هاست. گینس تنها کتابی است که هیچ‌وقت کامل نمی‌شود و همواره در حال تغییر است و هر سال یک کتاب به نام کتاب گینس چاپ می‌شود. استان کردستان هم در این مجموعه با ارزش دارای یک نماینده است؛ «سید راشد حسینی» (متولد سال ۱۳۷۱ شهر سنندج) توانسته نام خود را در این کتاب ثبت کند.
وی که در شهریور ماه سال 1398 توانست در یک حرکت به‌یادماندنی رکورد بوکس را به مدت 60 ساعت بزند و نام خود و استان کردستان را در گینس ثبت کند، امیدوار است با تمرین‌های پرفشار و منظم بتواند رکوردهای دیگری را بشکند و نام خود را در چند رشته در کتاب گینس ثبت کند. در ادامه گفت‌وگوی همشهری را با «سید راشد حسینی» می‌خوانید.
در مورد رکوردشکنی اخیرتان توضیح دهید.
رکوردی که توانستم آن را به اسم خود ثبت کنم، رکورد ماراتن کیسه بوکس بود. این رکورد قبلا توسط یک ورزشکار انگلیسی به صورت رسمی به مدت ۵۳ ساعت در کتاب گینس به ثبت رسیده بود. من توانستم ۵۳ ساعت را به ۶۰ ساعت ارتقا دهم و این رکورد را به اسم کردستان در کتاب گینس ثبت کنم.
داوران گینس برای ثبت یک رکورد چه ملاکهایی را در نظر می‌گیرند؟
در مرحله اول مجموعه‌ای از آزمایش‌های کلی انجام می‌گیرد که باید توسط دکتر متخصص صحت سلامت ورزشکار بررسی شود. در مرحله دوم یکسری قانون و مقررات در این باره موجود است که باید به طور صحیح اجرا شود؛ مانند مستقر کردن 4 دوربین به صورت آنلاین و ضبط پی در پی مدت رکوردگیری بدون هیچ‌گونه مشکلات قطع شدن دوربین، هر یک ساعت ۵ دقیقه زمان استراحت ورزشکار است که بسته به میل و شرایط موجودی که در خود میبیند می‌تواند از این زمان استراحت استفاده کند و مورد معاینه و تایید دوباره تیم پزشکی که در آنجا حضور دارد، قرار گیرد. داشتن تجهیزات مختص به ورزش بوکس نیز در این رکوردگیری یکی از این ملاکهاست.
دستیابی به رکورد 60 ساعت ضربه زدن به کیسه بوکس چه سختیهایی داشت؟
مشکل اساسی من در این رکوردگیری خواب بود، بیخوابی تاثیرات منفی زیادی را به همراه دارد، از جمله آشفتگی روح و روان، ساعت 5 تا ۷ صبح واقعا به استراحت مغزی نیاز داشتم که امکان‌پذیر نبود. البته مشکل رکوردزنی فقط به کم‌خوابی ختم نمی‌شود. در دست داشتن دستکش بوکس و ضربه زدنهای مداوم به کیسه بوکس می‌تواند بیشترین آسیب را به ورزشکار وارد کند، از جمله در ناحیه دست که احساس شکستگی مچ را به‌خوبی می‌شود احساس کرد.
برای این رکوردزنی چقدر تمرین کردید؟
برای ثبت این رکورد به مدت 2 سال تمرینات بسیار سخت داشتم؛ از جمله تمرینات هوازی، ضربه‌زدن به کیسه بوکس. برنامه تغذیه‌ای کاملا تخصصی هم داشتم. روزی 3 جلسه مشغول به تمرین بودم و در 2 ماه آخر قبل از رکوردگیری، در هفته 120 کیلومتر دوومیدانی و 80 کیلومتر دوچرخه‌سواری را در برنامه‌ام داشتم. همه این تمرینات بهصورت تخصصی بود.
حمایت مسئولان استان و شهرستان سنندج از شما در این مدت چگونه بوده است؟
مسئولان در صادر کردن مجوز برای این رکوردگیری به من کمک بسیاری کردند. همچنین لازم میدانم از اداره کل ورزش و جوانان، ارگانهایی که در این زمینه همکاری‌های لازم را با ما داشتند، از جمله نیروی انتظامی، فرمانداری، استانداری، شورای شهر و دیگر بزرگواران، کمال تشکر و قدردانی را داشته باشم. متاسفانه در زمینه مالی تاکنون هیچ‌گونه کمکی به من نشده است. البته مدیرکل ورزش و جوانان و «سیدمهدی فرشادان» نماینده مجلس در نظر دارند که هزینههای داوران گینس را به عهده بگیرند.
از سابقه ورزشی خود و موفقیتهایی بگویید که در حوزه ورزشی تا امروز داشتهاید.
من از کودکی علاقه زیادی به محیط ورزشی و ورزش داشتم و فعالیت خود را در رشتههای رزمی در وزن22 کیلوگرم شروع کردم و متاسفانه دچار مشکلات و آسیبهای بسیار جدی شدم، در این راه مقامها و عناوین مختلفی را کسب کردم. یکی از مهم‌ترین موفقیتهایم کسب مقام اول مسابقات مبارزه آزاد اروپا- آسیا بود که با حضور 14 کشور به میزبانی تهران برگزار شد.
بهجز رکورد 60 ساعت ضربه زدن به کیسه بوکس، رکورد دیگری نیز دارید؟
بله؛ بهجز این رکورد 2 رکورد دیگر را نیز توانستم کسب کنم؛ نشر جلو با دمبل 5 کیلوگرمی. این حرکت از نادرترین حرکات در رشته پرورش اندام است و موفق شدم 20هزار و 160 تکرار به صورت صحیح انجام دهم. رکورد قبلی این حرکت را یک ورزشکار روسیهای به ثبت رسانده بود. وی با دمبلهای 3 کیلوگرمی 3هزار و 200 تکرار را انجام دهد.
رکورد دیگرم حرکت جلو بازو با دمبل بود که یک ورزشکار آمریکایی آن را ثبت کرده بود، وی توانست با دمبل 3/5 کیلوگرمی 9هزار و 720 تکرار انجام دهد. در مجموع 34 تن و 20 کیلوگرم را در 240 دقیقه انجام داد. من توانستم با دمبلهایی به وزن 5 کیلوگرم در مدت 10 ساعت به تکرار 21هزار و 180 که معادل 108 تن بود، این رکورد را جابه‌جا کنم.
انگیزه شما برای رکورد زدن چه چیزی بوده است؟
هر انسانی در زندگی خود دوست دارد فرد مفیدی برای جامعه و زادگاهش باشد که باعث سربلندی و افتخارش است. من نیز مانند ورزشکاران و فعالان دیگر سرزمینم (در هر زمینهای) این حس را داشتم و همیشه تلاش می‌کردم که اسم کردستان در همه‌جا طنینانداز شود.
چه کسانی به عنوان همراه و مربی، شما را در رسیدن به این جایگاه حمایت و همراهی کردند؟
«فواد احمدیان»، دکتر «فرشید آقارضایی» و همچنین مربی رشته رزمی‌‌ام «سید اسماعیل حسینی» من را همراهی کردند. همچنین «محمد تحسر» یکی از قهرمانان و مربیان پرورش اندام است که در زمان رکوردگیری در نقش کوچینگ همراه و یار من بود و به من امید و انرژی می‌داد. امیدوارم بتوانم زحمات وی را جبران کنم.
حال که به این موفقیت رسیده‌اید چه احساسی دارید؟ آیا این اتفاق در زندگی شما می‌تواند تاثیر داشته باشد؟
خیلی خوشحالم که توانستم نتیجه زحمت 2 ساله خود را ببینم و رکوردم در کتاب گینس با اسم استانم، کردستان، ثبت شود. البته تمام خوشحالی من به این نتیجه خوب و موفقیت‌آمیز ختم نمی‌شود، وجود همشهری‌ها و مردم زادگاهم در ساعت‌های آخر رکوردگیریام انگیزه بسیار خوبی به من انتقال داد، سران گینس از این رو بسیار متعجب و خوشحال بودند و تصمیم گرفتند اسم کردستان را بهعنوان باشکوهترین محل رکورد گینس ثبت کنند.
چه خواستهای از مسئولان برای به دست آوردن موفقیتها و رکوردزنیهای بعدی دارید؟
به نظرم هر انسانی که فعالیت ورزشی را با جان و دل شروع میکند، به‌راحتی بعد از چند سال نمیتواند دست از فعالیت خود بکشد، اما متاسفانه با شرایطی که در جامعه حاکم است، بیشتر ورزشکاران برای سپری کردن زندگی عادی و تهیه مایحتاج برخلاف میل خود ورزش را رها کرده و دنبال پیدا کردن کار هستند. حتی گاهی پیش میآید ورزشکار نمیتواند رشته مورد علاقه خود را به‌آسانی ترک کند و به دلیل مشکلات مالی و زندگی و سنت حسنه سرزمینش (ازدواج) را نادیده می‌گیرد که این مساله می‌تواند مشکل بزرگی برای آینده ورزشی میهمان باشد.تنها خواستهام از مسئولان حمایت کردن از من در بحث کار است و شرایط زندگی من و بیکاریام که در جامعه بهجز ورزشکار بودن نقش یک تکیهگاه برای همسرم و نقش یک پدر را برای فرزندم دارم، خواهش میکنم نیم‌نگاهی به من داشته باشند که ناخواسته دست از فعالیت ورزشی نکشم و به کسب افتخارآفرینی خود ادامه دهم.
چه برنامهای برای آینده و رکورد شکنیهای دیگر دارید؟
سران گینس پیشنهاد چند رکوردگیری دیگر را به من دادهاند که اگر مسئولان حاضر به حمایت من در این موضوع باشند می‌توانم چندین رکورد دیگر را نیز ثبت کنم. از مسئولان تقاضا دارم در این راه من را یاری کنند که بتوانم به هدفم (اختصاص دادن یک صفحه از کتاب گینس به اسم پسر ایرانی سید راشد حسینی) برسم.
