نابغه‌های ناشناس
اختراعی برای امنیت خانه‌ها
پرستاری که برای نخستین بار سیستم امنیتی‌ای برای خانه‌ها ساخت تا کار سارقان را در نیویورک پر ازخلافکار سخت‌تر کند
در دهه 1960میلادی، نیویورک شهری بزرگ با خلافکاران حرفه‌ای بسیار بود. در آن سال‌ها، پلیس معمولا واکنش مناسبی به درخواست کمک شهروندان نمی‌توانست داشته باشد. بنابراین، دزدها و تبهکاران با خیالی آسوده‌تر به کارشان می‌رسیدند! همین موضوع باعث شد تا ایده‌ای جالب به ذهن «مری ون بریتن براون» خطور کند.
احساس امنیت
این روزها، دوربین‌های مداربسته به ما کمک می‌کند تا خیلی راحت امنیت‌مان را تامین کنیم. حالا به هرجایی که نگاه می‌کنیم، این دوربین‌ها را می‌بینیم که حضورشان کار را برای خلافکاران سخت‌تر از قبل کرده است. اختراع سیستم امنیتی خانه، لطف بزرگی برای برقراری آسایش و آرامش در جامعه بود.
تنها در خانه
به گـزارش همشهری، ون بریتن، یک پرستار و همسرش آلبرت براون برقکار بود. آنها در منطقه جامائیکا کویینز نیویورک زندگی می‌کردند. شیفت کاری مری با همسرش فرق داشت و به همین‌خاطر او ساعت‌ها در خانه تنها بود. در این منطقه پلیس نسبت به اعلام گزارش‌های جرم بسیار دیر واکنش نشان می‌داد و این موضوع نگرانی‌هایی را برای اهالی منطقه به‌وجود آورده بود. در عین حال روزنامه‌های مختلف نیز پر از اخبار مختلف درباره تبهکاری‌ها بودند و این امر باعث می‌شد تا
مری در تنهایی‌اش، نگران حمله احتمالی سارقان به منزل شود.
این فکر که اکنون ممکن است افرادی در اطراف منزل، پرسه بزنند و مترصد فرصت برای حمله باشند، او را آزار می‌داد و مری البته خیلی دوست داشت که به‌طور مرتب بداند بیرون از خانه چه خبر است.
طراحی سیستم امنیتی
مری در تنهایی‌اش به فکر اختراع وسیله‌ای افتاد که بتواند امنیت را برای‌شان به ارمغان بیاورد. خوشبختانه آن روزها، فناوری به اندازه‌ای پیشرفت کرده بود که یک ذهن خلاق بتواند به آسانی از آن بهره ببرد و وسیله یا سامانه‌ای را که می‌خواهد بسازد، راحت طراحی کند. مری بریتن براون هم توانست از این مهم به‌خوبی بهره ببرد. سیستمی که او طراحی کرد، شامل 3حفره می‌شد که روی در ورودی ایجاد می‌شدند.
مکانیزم سیستم ون بریتن
3حفره به شکلی به‌صورت عمومی روی در قرار می‌گرفتند که حفره بالایی برای افراد قد بلند، حفره میانی برای افراد با قدی متوسط و کوتاه و حفره پایینی برای بچه‌ها درنظر گرفته شده بود. از طریق این حفره‌ها می‌شد خیلی راحت فرد یا افرادی را که پشت در ایستاده‌اند شناسایی کرد. این روش، همان استفاده از «چشمی» است که این روزها به‌وفور روی در منازل می‌توانید پیدا کنید. در کنار این حفره‌ها، یک دوربین با قابلیت بالا و پایین‌شدن در آن سوی در ورودی نصب می‌شد که می‌توانست چهره افراد را تصویربرداری کرده و از طریق سیستم بی‌سیم به مانیتور منتقل کند تا صاحبخانه بتواند تشخیص دهد که چه‌کسی درحال در زدن است.
همچنین2 میکروفن کار انتقال صدای طرفین را انجام می‌دادند. سامانه‌ای که مری ون بریتن براون طراحی کرده بود، شامل آژیر خطر نیز می‌شد.
این آژیر به اداره پلیس متصل می‌شد و اگر صاحبخانه احساس خطر می‌کرد، با فشار دادن دکمه مخصوص، نیروی پلیس را از وجود یک فرد تبهکار یا مشکوک به خلافکاری مطلع می‌کرد. همچنین این سیستم قابلیت به‌کارگیری دستگاه کنترل از راه دور برای بازکردن در را نیز دارا بود.
حرکت به سمت درآمدزایی
مری و آلبرت پس از تکمیل اختراع خود به‌فکر کسب درآمد از آن افتادند. آنها در روز یکم آگوست1966، کارخانه‌ای را ثبت کردند تا دستگاه‌شان را به تولید انبوه برسانند. این زن و شوهر دستگاه خود را «سیستم امنیتی خانگی با نظارت در تلویزیون» نام نهادند. درخواست آنها در روز دوم دسامبر1969 مورد قبول واقع شد. در این سال‌ها، دستگاه مری ون بریتن براون با استقبال بسیار گسترده‌ای روبه‌رو شد و جوایز مختلفی را از نهادهای مهم و گوناگون به‌دست آورد.
سرآغازی بر ابداع‌هایی دیگر
دستگاهی که مری ون بریتن ساخت باعث ابداع سیستم‌هایی همچون درهای خودکار، سیستم دوربین‌های مدار بسته، دکمه‌های آژیر متصل به اداره پلیس و... شد.
اختراع در تنهایی
مری در تنهایی‌اش به فکر اختراع وسیله‌ای افتاد که بتواند امنیت را برای‌شان به ارمغان بیاورد. خوشبختانه آن روزها، فناوری به اندازه‌ای پیشرفت کرده بود که یک ذهن خلاق بتواند به آسانی از آن بهره ببرد و وسیله یا سامانه‌ای را که می‌خواهد بسازد، راحت طراحی کند
