یادداشت
تهران می‌تواند شهر زندگی شود
امیرحسین جلالی ندوشن ـ روانپزشک
حضور انسان آبادانی است
(احمد شاملو)
استاندار تهران اخیراً در اظهار نظری به فعالیت گروه‌های موسیقی خیابانی چراغ سبز نشان داده است. در زمانه‌ای که آنچه از سرخط اخبار می‌شنویم ناامیدی و محدودیت و سد راه است، همین اندازه از گشایش، امیدواری و شادکامی ایجاد می‌کند. موضوع نشاط اجتماعی هر از گاهی مورد توجه قرار می‌گیرد و گروه‌های اجتماعی و سیاسی متفاوتی درباره آن گاهی سخن می‌گویند و از لزوم آن حرف می‌زنند اما سرجمع، یکی از نادیده گرفته‌شده‌ترین سیاست‌های اجتماعی و شهری در ایران است. متأسفانه یکی از آفت‌هایی که در رابطه با موضوع نشاط جمعی در ایران وجود دارد گره خوردن آن با موضوع سیاست است؛ چنان‌که معمولا محدودیت یا گشایش اجتماعی در موضوع نشاط معنایی سیاسی می‌یابد و به محلی برای منازعه و خط‌کشی جریان‌های سیاسی تبدیل شده، در نتیجه از سویی درباره آن یک التزام و توافق جمعی، فراجناحی و فراسیاسی وجود ندارد و از سویی صدای کارشناسان در کلام سیاستمداران محو می‌شود. تجربه آزموده شده بشری نشان‌مان می‌دهد ما انسان‌ها نیازمند حضور در گروه هستیم، و به همان سان که نیازمند سوگواری گروهی هستیم، به نشاط و شادمانی گروهی هم محتاجیم. کارناوال‌ها و فستیوال‌ها و فعالیت‌هایی چون بازارچه‌های غذا و فعالیت‌های هنری مانند تئاتر و موسیقی‌های خیابانی نمودهایی از فعالیت آشکار در فضاهای شهری است که می‌تواند به نشاط گروهی و جمعی و احساس پیوستگی و همبستگی شهروندان یک اجتماع، خواه کوچک یا بزرگ کمک شایانی کند. در همین چند وقت اخیر شنیدیم که تعدادی از واحدهای صنفی در خیابان سی‌تیر تهران پلمب شدند. خیابان سی‌تیر به‌عنوان یک خیابان برای پیاده‌روی، مکانی جهت گردهمایی شهروندان همراه با فعالیت‌هایی عمومی چون غذا خوردن و گفت‌وگو کردن در تهران این روزها الگو بود. الگویی که به‌دنبال رونق آن موجی از این کسب و کارها و فضاهایی برای گردهمایی ایجاد شد. از رونق افتادن سی‌تیر، نماد و نمود باشگونی نیست، در شهری که به‌رغم همه تنگناها می‌کوشد راه‌هایی برای زندگی و تاب‌آوری پیدا کند.
