حاشیه
روایت بیضایی از داش‌آکل
با اینکه بیضایی از نیمه دوم سال 1389برای تدریس در دانشگاه استنفورد ایالات متحده از ایران رفت، اما این اصلا به‌معنای آن نیست که دیگر دست از تحقیق و پژوهش، نوشتن و اجرای نمایش کشیده و فقط به درس دادن مشغول است. او در تمام این سالها، در کنار تدریس، کارهای مختلفی، از نمایشنامه‌نویسی گرفته تا کارگردانی نمایش انجام داده و حتی در بهار سال 1391کتاب پژوهشی مفصّل «هزارافسان کجاست؟» که به ریشه‌یابی داستان‌های هزارویک شب می‌پردازد، به قلم وی به روی پیشخوان کتابفروشی‌ها رفت. آخرین نمایش بیضایی «طرب‌نامه» بوده که در سال ۱۳۹۵ در کالج دی انزا به نمایش درآمده است.
به‌تازگی، محمد رحمانیان، یکی از شاگردان بنام بیضایی که از سبک کار او متأثر است، درباره جدیدترین فعالیت‌های بیضایی اعلام کرده است: هم‌اکنون بهرام بیضایی در سفر است و نمایشنامه «داش آکل» را براساس داستان صادق هدایت می‌نویسد اما این بار اتفاقات از زبان مرجان روایت می‌شود. آخرین نمایشنامه استاد «چهارراه» نام دارد که به‌زودی توسط انتشارات روشنگران منتشر می‌شود. در این نمایشنامه تمام آنچه درباره قراردادهای نمایش ایرانی نوشته، این بار در بستری مدرن و امروزی روایت می‌شود.
همچنین، رحمانیان درباره تعلق گرفتن جایزه «جلال ستاری» به بهرام بیضایی گفت: به‌نظرم این جایزه می‌تواند مهم‌ترین جایزه‌ای باشد که در جشنواره‌ای به بهرام بیضایی اهدا می‌شود، چون دیدگاهی که بیضایی نسبت به نمایش‌های ایرانی دارد در این جشنواره مورد‌توجه قرار می‌گیرد. وی در ادامه افزود: آقای بیضایی در جلساتی که با ما داشت تلاش می‌کرد تأویل و بازگشت به نقطه اولیه را برای ما توضیح دهد و بارها بر این نکته تأکید داشت که نمایش‌های تقلیدی و کمدی و تعزیه همگی یک نوع نمایش هستند؛ مسئله‌ای که کمتر کسی به آن توجه می‌کند. شاید او تنها نویسنده‌ای است که برای بیان فرضیه‌هایش از نمایش‌های ایرانی کمک می‌گیرد. رحمانیان این سخنان را در حاشیه اختتامیه هفتمین سمینار بین‌المللی جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی بیان کرد که به نیابت از بیضایی برای دریافت جایزه وی در این مراسم حضور داشت.
