خداحافظی تلخ

سرانجام میرعلی اشرف عبدالله پوری‌حسینی از ریاست سازمان خصوصی‌سازی ایران استعفا کرد و شنیده‌ها از بازداشت او حکایت دارد. او پس از غلامرضا حیدری کرد زنگنه، دومین فردی بود که بیشترین دوره ریاست بر یکی از پرچالش‌ترین سازمان‌های اقتصادی ایران را بر عهده داشت؛ سازمانی که قرار بود به‌خصوصی‌سازی اقتصاد ایران کمک کند اما عملا واگذارکننده شرکت‌ها و دارایی‌های دولت ایران لقب گرفت و عملکرد این نهاد کمتر به تقویت بخش خصوصی انجامید و بیشتر به ظهور و اقتدار بخش‌های غیردولتی و به‌اصطلاح خصولتی‌ها کمک کرد. پوری حسینی با همه حاشیه‌های پیرامونی‌‌اش و ابهام‌ها و اتهام‌های اثبات‌نشده‌اش سرانجام از هدایت این سازمان کنار کشید تا داوود خانی، با حکم فرهاد دژپسند، وزیر اقتصاد، چند صباحی این سازمان را سرپرستی کند.
اینکه چرا فروش و واگذاری میلیاردها دلار دارایی‌های دولت ایران در قالب عرضه در بازار سهام، مزایده و مذاکره باعث نشده اقتصاد ایران از دولتی و شبه‌دولتی فاصله بگیرد و بیشتر نقل و انتقال دارایی بوده تا دادن مدیریت دارایی‌ها و بنگاه‌ها به افراد توانمند بخش خصوصی پرسشی است که اکنون باید به آن پاسخ داده شود. انتظار می‌رود وزیر اقتصاد به نمایندگی از دولت به‌عنوان نماد حاکمیت ملی پاسخ دهد آیا فروش دارایی‌های دولت برای جبران کسری بودجه، باعث قوام اقتصاد ایران می‌شود یا نه؟ وقتی می‌توان سازمان خصوصی‌سازی را واقعا به همین نام یاد کرد که بدانیم اقتصاد ایران رقابتی‌تر و شفاف‌تر شده است، در غیر این صورت همان حکایت تلخ گذشته تکرار می‌شود و این بار تلخ‌تر و دلسردکننده‌تر برای بخش خصوصی. فعلا که این سازمان نقشی در خصوصی‌سازی واقعی اقتصاد ایران نداشته است و بیشتر فروشنده اموال دولت بوده تا رقابت‌ساز در اقتصاد دولتی ایران. سرپرست فعلی هم با همین فرمان راه به‌جایی نخواهد برد.