نیما اقلیما کارگردان امیر:
جلب اعتماد بازیگر مهم‌ترین کار است
سعیده نیک‌‌اختر/ خبرنگار
«امیر» نوشته و ساخته نیما اقلیماست که در 36 سالگی با نخستین فیلمش، در جشنواره سی‌وششم حضور داشت. آن هم درجشنواره‌ای که به فیلم‌های اول کم‌لطفی فراوان شد. اقلیما اسم فیلمش را از یکی از دوستانش گرفته که به گفته خودش به‌شدت به سینما علاقه‌مند بوده است؛ اما نتوانسته واردش شود. اقلیما برای انتخاب بازیگر به شهرستان هم رفته است؛ «در شهرستان‌ها بازیگران عجیبی دیدم که فرصت دیده‌شدن ندارند و از تعدادی از آنها در این فیلم استفاده کردم و می‌خواهم در فیلم‌های بعدی هم از باقی آنها استفاده کنم». هادی کاظمی و میلاد کی‌مرام از بازیگران اصلی امیرند. جالب اینجاست که آنقدر امیر برای کی‌مرام مهم بوده که دستمزدی هم از او نگرفته است. هزینه تهیه این فیلم هم عجیب و شنیدنی است: امیر فقط 500 میلیون‌تومان خرج داشته. با نیما اقلیما که فیلمش موردتوجه برخی منتقدان قرار گرفت اما داوران جشنواره به آن اعتنایی نداشتند، درباره یکی از مشکل‌ترین کارهای فیلمسازان اول یعنی یافتن تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار و تعامل با عوامل حرفه‌ای گفت‌وگوی کوتاهی انجام دادیم.
چطور شد از عالم نویسندگی به فیلمسازی رسیدید؟
البته این اتفاق برعکس بوده؛ یعنی من در ابتدا جذب تصویر و تدوین و کارگردانی شدم و کارم را با این بخش‌ها شروع کردم و بعد به‌مرور مشغول نوشتن شدم و نوشتن برایم جدی شد. یکی از دلایل اصلی‌اش این بود که شروع تولد یک اثر در سینما، متن و فیلمنامه است.
برای پیدا‌کردن تهیه‌کننده به مشکلی برنخوردید؟ باتوجه به اینکه آقای هاشمی مدتی است کار نکرده، چطور همکاری با ایشان را شروع کردید؟
پیدا‌کردن سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده یکی از سخت‌ترین و فرسایشی‌ترین مراحل فیلمسازی مخصوصا برای یک کارگردان کار اولی است. ما با پیگیری‌های دلسوزانه و فداکارانه آقای کی‌مرام توانستیم نظر آقای‌هاشمی را جلب کنیم. ایشان هم پدرانه بدون چشمداشت مالی به ما کمک رساندند و از فیلم حمایت کردند.
برخورد عوامل با یک کارگردان فیلم اولی چطور است؟
خوشبختانه من این شانس را داشتم که با عوامل حرفه‌ای و با اخلاقی در این پروژه همکاری کنم. البته با همکاری 2تن از دوستانم- آقایان حسین سالاری و احسان غفوریان- فیلم کوتاهی کار کردم که به‌نوعی بخش کوچکی از فیلمنامه بلندم بود و از طریق همان کار توانستم اعتماد تیم همکارانم در فیلم امیر را جلب کنم. حمایت‌های بی‌دریغ میلاد کی‌مرام عزیز هم کمک بسیار زیادی به این اعتمادسازی کرد و ما توانستیم فضای همکاری بسیار خوبی را تجربه کنیم.
شما در امیر با بازیگرهای چهره‌ای مثل دولتشاهی و کی‌مرام کار کرده‌اید. بازی‌گرفتن از بازیگرانی که زیاد ایفای نقش کرده‌اند به چه ترفندهایی نیاز دارد؟
هر کارگردانی روش خودش را در برخورد با بازیگرانش دارد؛ اما جلب اعتماد بازیگر مهم‌ترین کاری است که کارگردان باید انجام بدهد. ما حدود 9ماه تمرین داشتیم. بازیگران به‌مرور به ما پیوستند و ما مجبور بودیم سیستم تمرین را مدیریت کنیم. از طرف دیگر ازآنجاکه بازیگران مثل نوازندگان ارکسترند و برای هر فیلم باید قطعه متفاوتی را بنوازند، به تمرین زیادی نیاز دارند. کشف و شهود بازیگران درباره نقش‌هایشان برای من از اهمیت بالایی برخوردار است. برای من 3اصل اولیه «تمرین»، «تمرین» و «تمرین» است که همه‌چیز با آن اتفاق می‌افتد؛ البته تمرین صرفا به‌معنای روخوانی نیست؛ مثلا ما در تمرین‌ها بارها به تماشای برخی مستندها نشستیم تا رفتارهای دراماتیک را از آنها بیرون بکشیم و بازیگران به کمک آنها بازی‌های خود را بازیابی کنند. مثلا فیلم‌هایی را که دوست داشتیم دسته‌جمعی می‌دیدیم و دیالوگ می‌کردیم تا به یک نتیجه مثبت برسیم.
