نگاه
رسانه‌ها و مخاطبان
صفا آقاجانی/بازیگر تلویزیون و نمایش‌های رادیویی
رادیو و تلویزیون در همه جای دنیا مخاطب‌های خاص خود را یافته است.
معمولا افراد در طول روز و حین کار چه در خانه و چه بیرون آن، شنونده رادیو هستند؛ رسانه‌ای که می‌توان در آشپزخانه، کارگاه، مغازه و خودرو مخاطب آن بود.
افراد به فراخور سن و سال، مخاطب برنامه‌ها در شبکه‌های مختلف این رسانه صوتی هستند. در همه جوامع شبکه‌های رادیویی بسته به مخاطبی که دارند از میان پخش برنامه‌های موزیکال، تاریخی، سیاسی، اجتماعی و... یکی را در دستور کار خود قرار می‌دهند. اما تلویزیون میهمانی است که باید در جایی ثابت میزبان آن بود؛ جایی مثل خانه و در اغلب مواقع همراه خانواده. طبیعی است وقتی جمعی مخاطب برنامه‌ای هستند آن‌را نقد و بررسی هم بکنند. بنابراین غالبا برنامه‌های این رسانه بازخورد جمعی و خانوادگی دارد و اظهارنظرها به‌ویژه درباره سریال‌هایی که موضوع خانوادگی دارند برایند نظرات همه اعضای خانواده است. چنین نقدهایی گرچه فنی نیست و به‌جای تمرکز بر نحوه ایفای نقش یا نوع صحنه ، دکور و... بیشتر به محتوا و موضوع مربوط می‌شود، اما از آنجا که خلاصه مجموعه‌ای از نظرات است ارزشمند و قابل‌توجه است. این نظرات با وجود اینکه بازیگران، آخرین حلقه از زنجیره‌ای هستند که تولید یک فیلم را درپی دارد، در وهله نخست به آنها منعکس می‌شود. مردم در برخورد با ما بازیگران نظرات، انتقادات، توصیه‌ها و پیشنهادهایشان را مطرح می‌کنند. بازیگران نیز گرچه نقشی در سیاستگذاری‌ها یا انتخاب فیلمنامه ندارند، اما همواره صادقانه و با رعایت امانت این نظرات را بازتاب می‌دهند. در کل باید بگویم بهره بردن نمایش‌ها و فیلم‌های تلویزیونی از امکانات وسیع ازجمله طراحی صحنه، لباس ، دکور و نیز زمان ارتباط با آن برای روایت دراماتیک و توجه به این نکته که چنین ارتباطی معمولا جمعی و خانوادگی نیز هست، توقعات از این رسانه را بالا می‌برد؛ توقعاتی که همواره مورد توجه بوده‌اند و باید آنها را در نظر داشت.
