شکرانه هنرمندانه تهرانی‌ها

عباس ثابتی‌راد/ خبرنگار:

در آفتاب نیمه جان عصرگاه برفی حوالی پارک پردیسان، مجسمه‌های برفی بود و اشتیاق رهگذران و مردم برای دیدن جلوه‌ای هنرمندانه از برف و زمستان.

بسیاری از هنرمندان جوان با خانواده و برخی تنها آمده بودند، تا در نخستین جشنواره «تهران سپید» مجسمه‌هایی خلق کنند که تنها چند روز بر جا خواهند ماند. آنسوتر از مجسمه‌های برفی، کودکان از سرسره‌های یخی سر می‌خوردند و شادمانی می‌کردند.

روز گذشته پارک پردیسان میزبان ده‌ها هنرمند تهرانی بود؛ هنرمندانی که به دعوت سازمان زیباسازی شهر تهران در جشنواره «تهران سپید» شرکت کردند تا به تعبیر سیدمجتبی موسوی، رئیس اداره آثار حجمی سازمان زیباسازی شهر تهران «شکرانه هنرمندانه‌ای باشد برای بارش برف.» موسوی در گفت‌و‌گو با همشهری از شکل‌گیری ایده‌ اولیه این جشنواره گفت: «در پی بارش شدید برف، تعدادی از هنرمندان پیشنهاد این جشنواره‌ را ارائه کردند. پس از بررسی این پیشنهاد، این جشنواره خیلی زود تأیید شد. با توجه به زمان کم، برنامه‌ریزی اولیه برای اجرای آن آغاز شد. خیلی زود مکان اجرا هماهنگ شد و دوشنبه این جشنواره به اجرا درآمد.»

رئیس اداره آثار حجمی سازمان زیباسازی شهر تهران گفت که از ایده تا اجرا کمتر از 24ساعت زمان برد و این به‌دلیل آب شدن برف بود. با وجود اطلاع‌رسانی اندک و محدود، استقبال خیلی خوبی از این جشنواره صورت گرفته ‌است و بسیاری از هنرمندان با حضور در پارک پردیسان آثار زیبایی خلق کردند. او هدف از این جشنواره را «شادابی و افزایش روحیه نشاط در میان شهروندان» دانست.

بیش از 30تا 40مجسمه در جای جای پارک پردیسان ساخته شده‌است. در واقع حاشیه جنوبی پارک پردیسان، از صبح روز گذشته به یک کارگاه بزرگ هنری درآمده بود و هنرمندان مختلف در جای جای آن مشغول خلق یک اثر هنری برفی بودند؛ آثاری که در کمتر از چند روز دیگر اثری از آنها بر جای نخواهد ماند. سمیه فعال، مریم رحمانی و منصوره دیانت‌پور سه هنرمندی بودند که مجسمه‌ای بزرگ ساخته بودند. مجسمه‌ای که فعال آن‌را «میترا» می‌نامید؛ الهه مادر زمین. رهگذران در کنار مجسمه عکسی به یادگار می‌گرفتند. فعال گفت که از ساعت 9 صبح آغاز به‌کار کرده‌است و تا عصر بسیاری از شهروندان با مجسمه‌اش عکس یادگاری گرفته‌اند.

این هنرمند گفت که بیشتر کارهایش در گالری‌ها به نمایش درآمده و تاکنون تجربه خلق یک مجسمه برفی برای مردم را نداشته است. او گفت : «این کار با توجه به اینکه خودجوش بوده، به‌دلیل استقبال خوب مردم تجربه‌ای ارزشمند برایم بوده‌است.»

در جایی دیگر از پارک پردیسان، زنی تنها که در حال ساخت یک مجسمه است. می‌گوید: «مجسمه‌اش پرنده صلح‌ است که قرار است زمین در دلش شکل بگیرد.» او تنهاست، می‌پرسم به تنهایی مشغول کاری؟ می‌گوید: «دو کودکم در حال بازی در برف هستند. اتفاقا آنها هم در ساخت اولیه مجسمه همراهم بودند.» اسمش مریم رحمان‌پور است. با اشتیاق مشغول به‌کار است و می‌گوید که کمی دیر کارش را آغاز کرده‌است.

در ضلع جنوبی پارک پردیسان، ده‌ها هنرمند مشغول کار و برخی دیگر دست از کار کشیده، نظاره‌گر مردمی هستند که به دیدن مجسمه‌های برفی می‌آیند. در دور دست برج میلاد دوباره در مه فرو رفته و تهران از روز گذشته چهره‌اش تغییر کرده‌است. خیابان‌ها خلوت‌تر شده‌اند و لبخند بر لب بیشتر مردم دیده می‌شود. هنگام برگشت از پارک پردیسان، هستند شهروندانی که در حاشیه بزرگراه خودرویشان را کنار زده‌اند و در انبوه برف می‌دوند و شادمانی می‌کنند. توچال اما دوباره درهم است. دوباره شانه‌های تهران، قبای سفید بر تن خواهد کرد و این شهر شاید از خشکسالی رهیده باشد. تهران دیروز چهره‌ای متفاوت داشت. نه از سیمان و آهن خبری بود و نه ترافیک و دود و آلودگی. تهران دیروز زیباتر بود. برف بود و شادمانی و هیاهوی مردم و دست‌های هنرمندانه‌ای که به شکرانه برف و جلوه‌ای تازه داد به سپیدی زمستان.