تدبیر از ما، تقدیر با خدا

سیدرضا اکرمی _ عضو جامعه روحانیت مبارز

سوره‌ای به نام قدر در قرآن مجید وجود دارد که ناظر بر اهمیت لیله‌القدر یا همان شب قدر در ایام ‌ماه مبارک رمضان است. این شب قدر عدد واحدی در طول سال است و براساس سوره قدر، شبی است که در آن قرآن بر پیامبر خدا(ص) نازل شده است. مبتنی بر آیات دیگر و روایات، نزول یکپارچه قرآن در ‌ماه مبارک رمضان بر قلب پیامبر رحمت صلوات‌الله علیه امری قطعی است که از آن می‌توان واقع‌شدن شب قدر در یکی از شب‌های‌ ماه مبارک رمضان را استنباط کرد.

 قدر 2حقیقت دارد که یک بعد آن مربوط به مردم است، اینکه در آن شب و در آن ساعت از خداوند متعال چه بخواهند؟ و بعد دوم خداوند متعال است که با شرایط مصلحت، حکمت و عزت آنها را تنظیم ‌‌کرده و بر بنده‌اش نازل می‌کند. در این 2بعد که یکی تدبیر و دیگری تقدیر است، سهم ما که شاید 50درصد باشد، این است که با عقل، فکر، اعتقاد و ایمان از خداوند متعال عافیت، سلامت، رفاه، عزتمندی و آبرومندی بخواهیم‌ و خداوند متعال که همه‌‌چیز به‌دست اوست، به بنده خودش افاضه می‌کند و شاید بیش از آن مقداری که بنده تدبیر کند، خداوند آن را تنظیم می‌کند. 
فردی از پیامبر اکرم پرسید: اگر شب قدر را دریابم، از پروردگارم چه چیزی را بخواهم؟ فرمود: «عافیت را». از خدا بخواهیم عافیت جسم و جان و روح و اخلاق و دین و دنیا و آخرت را نصیب همه ما بگرداند. انسان در این شب‌های قدر باید زمان‌شناس و فرصت‌شناس باشد و از آنها چه برای تقاضای فردی و خانوادگی و چه برای جامعه و اجتماع انسانی به‌ویژه اجتماع اسلامی حداکثر استفاده را بکند. خداوند متعال کریم و سخی است و می‌فرماید «من نکردم خلق تا سودی کنم، بلکه کردم خلق تا جودی کنم»؛ او یقینا لطف می‌کند. انسان باید بخواهد و پیگیر باشد؛ در این راه ممارست و جدیت نیز به خرج بدهد، نه اینکه اشارتی ورزد و عبور کند. من طلب شیئا و جدا و جد؛ اگر کسی چیزی را بخواهد و دنبال کند، به‌طور حتم به آن خواهد‌رسید.