جویندگان طلا

آتش تقی‌پور/بازیگر سینما و تلویزیون

چند وقتی است که در میادین میوه و تره‌بار وابسته به شهرداری، محصولات کشاورزی به شکل سواکردنی عرضه می‌شوند؛ یعنی به عکس سابق که کارگر میدان خودش کیسه نایلونی را پر از میوه یا صیفی می‌کرد، مشتری‌ها محصول مورد نظرشان را سوا می‌کنند و می‌خرند.  طبیعی است که این کار رضایت بیشتر مشتری را به دنبال دارد؛ زیرا به اندازه و به دلخواه می‌خرد اما عده‌ای هستند که همواره دیدنشان مرا یاد جویندگان طلا می‌اندازد؛ کسانی که با دقت مثال‌زدنی دانه، دانه میوه را برمی‌دارند، ورانداز می‌کنند، می‌چرخانند، وزن و اندازه تقریبی آن را تخمین می‌زنند، اگر نظرشان را جلب کرد که با احتیاط درون کیسه خرید می‌گذارند در غیر این صورت آن را به طرفی پرت می‌کنند و کارشان را ادامه می‌دهند. در این میان اگر میوه‌ای به زمین افتاد، هرگز زحمت برداشتنش را نمی‌کشند و اگر در جریان وارسی دقیقشان محصولی له و لورده شد، خم به ابرو نمی‌‌آورند.  خیلی دوست دارم با یکی از این جویندگان طلا سری به یک مزرعه کشاورزی بزنیم. شاید با دیدن زحمات طاقت‌فرسای کشاورزان، دلشان به رحم آید و با حاصل رنج این بندگان خدا رفتار بهتری داشته باشند. شاید هم با دیدن اینکه محصولات کشاورزی در فضای آزاد در معرض ترک خوردن، آفت‌زدن یا لک برداشتن هستند، باورشان شود، میوه لک‌دار هم نعمت خداست و می‌توان آن را خورد. اگر شما هم یک‌بار در موقع باز شدن در میدان تره‌بار به آنجا سری بزنید و میوه‌های چیده شده را ببینید و موقع تعطیل شدن هم دوباره نگاهی به غرفه‌ها بیندازید، با مقایسه این دو تصویر، متوجه خواهید شد که چه می‌گویم. حجم قابل‌توجهی از محصولات کشاورزی درست در همین‌جا، یعنی در آخرین مرحله عرضه و رسیدن کالا به دست مشتری خراب و از چرخه مصرف خارج می‌شود؛ ضرری که با اصلاح رفتار مشتریان، دیگر به اقتصاد جامعه تحمیل نخواهد شد.