جویندگان تقابل تمدن و بدویت

توافق جمعی در مورد شاهکار بودن فیلمی از جان فورد، بیش و پیش از هر اثر دیگری از این کارگردان در مورد فیلم «جویندگان» وجود دارد؛ فیلمی همیشه‌حاضر در فهرست بهترین‌های تاریخ سینما حتی فیلم محبوب آن دسته از منتقدانی است که علاقه‌ای به سینمای فورد ندارند، مثل دیوید تامسن که فیلم‌های فورد را زیادی احساساتی و به لحاظ دیدگاه متحجرانه می‌داند، ولی حتی تامسن هم در شاهکار خواندن فیلم «جویندگان» تردیدی به‌ خود راه نمی‌دهد. پیرمرد وسترن‌ساز که دوستدارانش او را بزرگ‌ترین کارگردانی می‌دانند که تاریخ سینما به‌ خود دیده،‌ در لوکیشن آشنایش(دره مانیومنت) با کابوی همیشگی‌اش(جان وین) وسترنی ساخته که همچنان محل بحث و نظر میان منتقدان است. ایتان ادواردز احتمالا پیچیده‌ترین کاراکتری است که فورد خلق کرده و مسیری که قهرمان در طول اثر طی می‌کند و تلخی اندوهناک تنهایی کهنه‌سربازی که در تمام دوران طولانی جست‌وجو به انتقام فکر می‌کند و ابایی ندارد که نژادپرست باشد و همچنین انبوهی از عناصر اساطیری و تاریخی و نکته‌های روانشناختی‌ای که به فیلم غنایی منحصر به ‌فرد بخشیده‌اند جایگاهی یکه و دست‌نیافتی برای فیلم «جویندگان» رقم زده است. تقابل تمدن و بدویت یا آن‌گونه که پیتر وولن از آن یاد می‌کرد، باغ و بیابان، در «جویندگان» بهتر و غنی‌تر از هر وسترن دیگری از فورد جلوه دارد. قاب‌های معروف جان فوردی و شکوه چشم‌اندازها در «جویندگان» از همان نمای اول آغاز می‌شود. دری که گشوده می‌شود و قهرمان خسته‌ای که از راه می‌رسد و در نمایی ضد‌نور در آستانه می‌ایستد همان‌قدر شهرت دارد که پایان‌بندی فیلم، جایی که در قابی مشابه این بار قهرمان با پایان یافتن مأموریتش سر به بیابان می‌گذارد، یعنی همان جایی که به آن تعلق دارد.‌داستان این فیلم از جایی آغاز می‌شود که ایتان ادواردز چند سال پس از پایان جنگ‌های داخلی به مزرعه برادرش می‌رود، اما این آرامش تجدید دیدار چندان دوام ندارد. سرخپوستان کومانچی به مزرعه حمله‌ور می‌شوند و بیشتر اعضای خانواده را به قتل می‌رسانند. دبی، برادرزاده ایتان گم می‌شود. ایتان به همراه پسر جوانی به نام مارتین پالی 7سال کوه و دشت و بیابان را زیر پا می‌گذارند، اما ایتان قصد دارد پس از یافتن دبی او را بکشد، چون حتم دارد او حالا زن یک سرخپوست شده است.‌جان فورد، کارگردان فیلم درباره این اثر گفته است: وقتی پس از فیلمبرداری وسترن «به خانه برمی‌گردم» احساس می‌کنم انسان بهتری هستم، فکر نمی‌کنم این حس در وجود سازندگان و نویسندگان و تماشاگران و خوانندگان حجم انبوهی از این آشغال‌های مدرن به ‌وجود ‌بیاید. اگر طرفدار فیلم‌های وسترن باشید، شما را بی‌سواد و سطحی تلقی می‌کنند. عجب حرف مزخرفی! آیا ترجیح دادن فیلم‌هایی که در مورد بیماران و معضلات اجتماعی و معتادان به مواد‌ مخدر ساخته