روستا
لقمان‌آباد؛ بدون متولی
نداشتن دهیاری پیشرفت امکانات و زیرساخت‌های رفاهی در این روستا را با مشکل مواجه کرده است
سولماز پورنعمت | نمین–خبرنگار:
روستای لقمان‌آباد بخش ویلکیج نمین، روستایی بدون آب کشاورزی و جزو روستاهای محروم منطقه ویلکیج است که همواره مردم را در اشتغال و تامین آب با مشکلات زیادی مواجه می‌کند. این در حالی است که روستا به دلیل کم‌جمعیت بودن، شورای اسلامی روستا، دهیاری، مدرسه و مرکز بهداشت هم ندارد و مشکلات اهالی آن بدون متولی به حال خود رها شده است.
مشکلات اهالی
«احمد رستمی» جوان اهل روستای تازه‌کند لقمان‌آباد می‌گوید: اشتغال جوانان در این روستا در حد صفر است. با این‌که یک شهرک صنعتی در نزدیکی روستا قرار دارد برای جذب نیرو هیچ اولویتی به اهالی این روستا نمی‌دهند، آن هم در حالی که مردم روستاهای اطراف شهرک صنعتی در کارخانه‌ها مشغول کار هستند و دیگر نه برای کار به غربت می‌روند و نه مجبور به مهاجرت خانوادگی از زادگاهشان هستند. اما در تازه‌کند به دلیل نبود اشتغال و شرایط سخت گذران زندگی بسیاری از خانواده‌ها تصمیم به مهاجرت می‌گیرند و این روند همچنان ادامه دارد.
یکی دیگر از اهالی روستا می‌گوید: تنها منبع تامین آب کشاورزی در این روستا یک چاه است که مالکیت آن دست دو نفر از اهالی روستا است و بقیه بدون آب هستند، در حالی که در گذشته این روستا در منطقه از دیگر روستاهای اطراف پرآب‌تر بود و در گذشته نه چندان دور، بیل به زمین زده می‌شد آب بیرون می‌آمد. به دلیل افزایش مصرف و نبود نظارت جدی مسئولان بر برداشت‌های بی‌رویه، دشت ویلکیج با کمبود آب مواجه شده است. «نادر دارافکن» ادامه می‌دهد: مسئولان در زمینه کشاورزی صنعتی و آبیاری صنعتی ما را یاری کنند. در صورت ارائه وام‌های کم‌بهره مردم از آبیاری قطره‌ای استقبال می‌کنند. البته گفته شده بود 85 در‌صد هزینه آبیاری قطره‌ای از سوی دولت ارائه خواهد شد که به دلیل نبود اطلاع اهالی روستا و وجود بعضی قوانین و بوروکراسی سبب شد تاکنون این روستا از آبیاری قطره‌ای بی‌بهره باشد.
وی وام‌های کم‌بهره برای ساخت طویله و خانه اهالی را ضروری عنوان می‌کند و می‌گوید: تنها امید ما به سد سقزچی است که در صورت حمایت مسئولان، اگر آبی از این سد به روستای لقمان‌آباد اختصاص دهند، ضمن حل شدن مشکل آب کشاورزی، با کاشت در اطراف روستا مشکل ریزگردها هم حل خواهد شد. این روستایی به هدررفت آب‌های فصلی اشاره می‌کند و می‌افزاید: در صورت مهار آب‌های فصلی در مسیل‌های بالاتر از روستاهای منطقه و ایجاد سدبند قسمتی از مشکلات آبی منطقه حل خواهد شد. «احمد رستمی» ساکن روستای تازه‌کند، هم عنوان می‌کند: با وجود همه مشکلاتی که وجود دارد حداقلی‌ترین درخواست ما گرامیداشت یاد شهدای این روستا با نصب تابلوست که آن هم تاکنون محقق نشده است.
نبود اطلاعات کشاورزی
سخنگوی شورای اسلامی بخش ویلکیج با اشاره به نبود آگاهی‌های به‌روز کشاورزی در این منطقه می‌گوید: یکی از عمده مشکلات این روستا و روستاهای منطقه نبود آگاهی در خرید بذر است. جای مناسب و مشخصی برای خرید بذری که اطمینان لازم را داشته باشد وجود ندارد و نظارت لازم نیز وجود ندارد. این مساله موجب می‌شود که خسارت‌های کشاورزی افزایش پیدا کند.
«لطفعلی سعادتی» ادامه می‌دهد: بعضی مواقع مردم از بازار بذر معمولی تهیه می‌کنند که نه اصلاح‌شده و نه سم‌پاشی‌شده است. از زمانی که کود، سم و بذر در اختیار بخش خصوصی قرار گرفته است، مردم اطلاعی از محل و نحوه خرید ندارند و در این زمینه اطلاع‌رسانی لازم انجام نمی‌شود و مردم بلاتلکیف می‌مانند.
نیاز به مطالعه طرح هادی
نایب رئیس بخش ویلکیج هم در مورد مشکلات تازه‌کند لقمان‌آباد می‌گوید: جاده ارتباطی این روستا خاکی است و تاکنون آسفالت نشده. داخل روستا نیز معابر نیاز به تعریض و بازگشایی دارند.«رمضان احمدی» با بیان این‌که روستا نیاز به مطالعه طرح هادی دارد، اظهار می‌کند: این روستا آرامستان ندارد و مسجد روستا که از سوی مردم ساخته شده، نیمه‌کاره مانده است و حیاط مسجد دیوارکشی ندارد.
وی اظهار می‌کند: روستا به دلیل پایین بودن آمار جمعیت، مدرسه هم ندارد. اندک دانش‌آموزان روستا برای ادامه تحصیل یک و نیم کیلومتر پیاده به روستای آق‌بلاغ مصطفی‌خان می‌روند. آب شرب روستا هم در تابستان کم‌فشار است و در بعضی از روزها با قطع آب مواجه هستیم. این مسئول در مورد بهداشت روستا بیان می‌کند: تازه‌کند به دلیل جمعیت کم، خانه بهداشت ندارد، اما از خانه بهداشت آق‌بلاغ مصطفی‌خان مرتب به روستا مراجعه و ارائه خدمات می‌کنند.
پیگیری مشکلات روستا
بخشدار ویلکیج در مورد مشکلات روستای تازه‌کند لقمان‌آباد می‌گوید: حمایت دولت از آبیاری قطره‌ای تا سال 98 بوده و برای امسال بخش‌نامه‌ای در این زمینه نداریم. به محض این‌که تصمیم جدیدی گرفته شود به مردم اطلاع‌رسانی خواهیم کرد.
«نورالدین مرادی» با اشاره به این‌که به دلیل نداشتن حقابه، امکان انتقال آب سد سقزچی به این روستا وجود ندارد، می‌افزاید: برنامه داریم بند‌های آبخیز‌داری ایجاد کنیم.
وی در مورد آسفالت روستای تازه‌کند عنوان می‌کند: به دلیل کم‌جمعیت بودن، روستا اعتبار مالی کافی ندارد، اما فرماندار نمین در مورد آسفالت روستا قول داده‌اند در صورتی که قسمتی از اعتبار از محل بخش ویلیکج در نظر گرفته شود، قسمتی از اعتبار را نیز فرمانداری پرداخت کند تا در سال 98 مشکل آسفالت روستا برطرف شود.
مرادی ادامه می‌دهد: برای حل مشکل ریزگردها به صورت آزمایشی در روستای آق‌بلاغ مصطفی‌خان یونجه کاشته شد. در صورتی که موثر باشد، در روستای تازه‌کند نیز کاشت خواهد شد. ضمن این‌که آمادگی داریم درخت‌هایی با شرایط و مقاومت منطقه از جمله گل محمدی در صورت تمایل به طور رایگان برای کاشت در اختیار اهالی قرار دهیم. وی تاکید می‌کند: تصمیم داریم در سال‌های آتی در روستاهای بدون دهیاری، حداقل طرح هادی مسیر اصلی روستاها را کار کنیم که 5 مورد از روستاها انجام شده است.
سیر تاریخی روستا
بر اساس آنچه ریش‌سفیدان روستای تازه‌کند لقمان‌آباد مطرح می‌کنند، این روستا در گذشته دور، به دلیل جنگ‌های منطقه‌ای به طور کامل از بین رفته و خالی از سکنه شده بود. قحطی و جنگ مهم‌ترین عامل خالی از سکنه شدن این روستا عنوان می‌شود و روستا برای مدتی هیچ جمعیتی نداشته است. «قدرت رستمی» در این باره می‌گوید: پس از پایان جنگ‌ها یکی از مالکان منطقه به نام لقمان، به دلیل وجود آثار سکونت در روستا از اهالی طایفه قرخ هاچارلی که هم‌اکنون نیز نوادگان آنها در روستا سکونت دارند، خواست دوباره روستا را آباد کنند و به همین دلیل، روستا را روستای تازه‌کند لقمان‌آباد می‌گویند.
این ریش‌سفید روستا ادامه می‌دهد: طایفه قرخ هاچارلی زمین‌های روستا را زیر کشت می‌برند و برای پیشرفت روستا زمین‌های روستا را به صورت اجاره‌ای در اختیار عشایر مغان قرار می‌دهند. طبق گفته «علی صابر» یکی دیگر از مردان قدیمی این روستا، آبادانی مجدد این منطقه به 6 نسل قبل برمی‌گردد و بعد از مدتی، دوباره روستا به دلیل قحطی و جنگ از رونق می‌افتد و مردم به روستاهای دیگر و شهر‌ها کوچ می‌کنند. بعد از مدتی یکی از فرزندان محمدتقی‌خان به نام «اسدالله صابر» دوباره از اردبیل به روستا برمی‌گردد و از مردم می‌خواهد به روستا بازگردند و روستا دوباره شکل می‌گیرد.
در 150 متری شرق روستا آتشکده‌ای بود که به‌کل از بین رفته و به «آتشگاه یری» معروف است. مردم روستا می‌گویند در اطراف این منطقه آثاری از آتشکده به چشم می‌خورد؛ محدوده‌ای که آهنگری در آن وجود داشت و مردم آن زمان به ساخت سلاح و ادوات آهنی می‌پرداختند. در جنوب شرقی روستا هم خرابه‌هایی وجود دارد که به نام «اصلی خرابسی» معروف است.
در ورودی روستا آسیابی قرار داشته که به «دییرمان قویسی» معروف بوده است. راه معروف به «بازی یولی» در شمال روستا قرار دارد که محل تردد کاروان‌ها بوده است و منطقه‌ای به نام «قانی قوبی» در اطراف روستا وجود دارد که مردم روایت می‌کنند که به دلایل نامعلومی حدود 500 نفر از مهاجران و کاروانیان در آنجا دفن شده‌اند. تالاب‌های گول‌باشی و آشاغا قاراما که در گذشته پرآب بودند و پرندگان و حیوانات اهلی و وحشی در آنجا زیست داشتند، اکنون خشک شده است.
در همینه زمینه :
باشگاه نویسندگان
گفت و گو
سینمای‌مستند