سینمای کودک متولی ندارد

شقایق عرفی‌نژاد-روزنامه‌نگار

طی یک سال گذشته، چند فیلم کودک روی پرده رفتند؛ ازجمله 3انیمیشن «پسر دلفینی» که اکران جهانی هم داشت، «لوپتو» و «بچه زرنگ»، فیلم‌های «ترونادو2» ساخته جواد‌ هاشمی ‌و «بازیوو» به کارگردانی امیرحسین قهرایی. نارگیل2 هم به‌تازگی و از نیمه‌های مرداد روی پرده رفته است. پیش از اکران نارگیل2، سریال آن با کارگردانی حمزه صالحی و ابراهیم عامریان در شبکه نمایش خانگی پخش شد. نارگیل2 ساخته داوود اطیابی است که پیش از این هم فیلم «مبارزان کوچک» را برای کودکان کارگردانی کرده است. او در این گفت‌وگو از ساخت نارگیل2 و شرایط سینمای کودک و نوجوان در ایران صحبت کرده است.

چه شد که تصمیم به ادامه سریال نارگیل در قالب سینمایی گرفتید؟
واقعیت این است که فیلم نارگیل پیش از سریال آن ساخته شده بود. بعد از ساخت فیلم، پروانه ساخت سریال را گرفتم که به‌دلیل عمل جراحی که برایم پیش آمد، نتوانستم خودم آن را بسازم. به‌دلیل اینکه نخواستیم پروژه روی زمین بماند، نویسنده کار حمزه صالحی و خود تهیه‌کننده یعنی ابراهیم عامریان آن را کارگردانی کردند. درواقع برای اینکه از فیلم سینمایی که ساخته شد، راضی بودیم، تصمیم گرفتیم سریال را هم بسازیم که البته اول سریال پخش شد.
چرا این اتفاق افتاد و فیلم مدت‌ها بعد از سریال پخش شد؟
به‌دلیل کرونا و ناآرامی‌های سال گذشته، امکان پخش وجود نداشت. خط ارتباطی بین فیلم و سریال همین 3عروسک هستند و دیگر ارتباطی بین سریال و فیلم وجود ندارد.
این ارتباط سریال و فیلم مورد نقد قرار گرفته است.
بله. همینطور است. سریال و فیلم ربطی به هم ندارند. بعد از اینکه سینمایی را ساختیم، سریال را کار کردیم که البته خودم درباره سریال نقد دارم تکنیک ‌سریال برای من جذاب نبود، اما به هر حال قرار نبود سریال و فیلم شبیه هم باشند. زمانی که می‌خواستم سریال را بسازم، قرار بود فیلمنامه بازنویسی شود که این اتفاق نیفتاد و من هم به‌دلیل عمل جراحی نمی‌توانستم پیگیر کار باشم؛ به همین دلیل اطلاع زیادی از سریال ندارم.
فکر می‌کنید اینکه اول فیلم ساخته شد، ولی قبل از آن سریال پخش شد، ضربه‌ای به‌کار زد؟
نه، وقتی در فصل بد اکران، فیلم نمایش داده و با استقبال مواجه می‌شود، یعنی کار خوبی است که مردم دوستش دارند. ما کمی ‌در شبکه‌های مجازی فیلم را تبلیغ کردیم، ولی تبلیغ اصلی را خود مخاطبان با پیشنهاد فیلم انجام دادند. روزی چند نفر با من تماس می‌گیرند و از اینکه با کودکانشان فیلم را دیده‌اند و تجربه خوبی داشته‌اند، تشکر می‌کنند. رویکرد فیلم بیشتر خانواده و کودک است. اصلا قصدمان این بود که تمام خانواده بتوانند از فیلم لذت ببرند. خودم وقتی فیلم را در سینما دیدم، 10تا بچه و 200بزرگسال در سالن بودند و خودم از این اتفاق متعجب شدم.
یکی از نقدها هم این است که فیلم چندان مختص کودک نیست. بیشتر درباره 2داماد خانواده است که قصد دزدیدن صندوقچه عروسک‌ها را دارند و کودکان در آن نقش جدی ندارند.
همانطور که گفتم رویکرد ما خانواده بود. می‌خواستیم فیلمی‌ بسازیم که حوصله خانواده‌هایی که در کنار فرزندانشان فیلم را می‌بینند، سر نرود و آنها هم بخندند و شاد شوند. جامعه ما الان نیاز به شادی دارد. جامعه ما مدتی است به‌دلیل مسائل اجتماعی و اقتصادی دچار غم شده است؛ به همین دلیل ما در حد خودمان سعی کردیم شادی ایجاد کنیم و باعث شویم تماشاگران فیلم کمی‌ خوشحال شوند.
درباره شرایط اکران کمی‌ گفتید. چقدر این شرایط، چه از نظر زمان اکران و چه از نظر تعداد سینماها، برایتان مطلوب است؟
تعداد سینماهای نمایش‌دهنده نارگیل2 در حال افزایش است. پخش‌کننده وقتی می‌بیند فیلم فروش دارد، تعداد سینماها را افزایش می‌دهد. خیلی از فیلم‌ها هستند که به‌دلیل فروش پایین، تعداد سینماهای نمایش‌دهنده آنها کمتر می‌شود؛ چون سینمادار به هر حال می‌خواهد سود کند و نمی‌تواند با یکی، دو تماشاگر آپاراتش را روشن نگه دارد، اما خوشبختانه نارگیل مورد استقبال قرار گرفته و می‌بینم روزبه‌روز تعداد تماشاگرانش بیشتر می‌شود؛ حتی دیروز یکی از سینمادارها از کرج با من تماس گرفت و خواست فیلم را برای اکران در اختیارشان بگذاریم. وقتی سینمادار خواستار اکران یک فیلم است، یعنی آن فیلم مخاطب و فروش خوبی دارد.
اصولا وضعیت سینمای کودک را در ایران چطور ارزیابی می‌کنید؟
سینمای کودک متولی ندارد. فقط بنیاد فارابی را داریم که آن هم تنها جشنواره کودک اصفهان را برگزار می‌کند و کار خاصی انجام نمی‌دهد. بیشتر شعار است؛ به همین دلیل معتقدم سینمای کودک رها شده است.