دیدگاه
تهدیدهای خارجی، آسیب‌های درونی !
جعفر گلابی/ روزنامه‌نگار
در میان انبوه رویدادهای خوب و بد و در اوج گرانی‌ها که در صدر توجه مردم قرار دارد و در فضایی که همگان به عاقبت تقابل آمریکا با ایران چشم دوخته‌اند، متأسفانه برخی خبرها که از درجه اهمیت بالایی برخوردارند و شایسته تمرکزند، در حاشیه قرار می‌گیرند و اگر لازم است که چاره‌یابی شوند یا تجدید‌نظری را می‌طلبند، مسکوت می‌مانند ولی قطعا روزی انفجار‌وار خود را نشان خواهند داد. یک آسیب‌شناس و متخصص علوم رفتاری می‌گوید: برخی از زنان متکدی برای به دنیا آوردن کودک معلول و کریه‌المنظر در دوران بارداری از قرص اعصاب و روان استفاده می‌کنند!
اگرچه این خبر تازه نیست و از سال‌ها پیش متخصصان و آسیب‌شناسان متعدد نسبت به شیوع انواع ناهنجاری‌های فوق‌تصور در گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه هشدارهای مکرر داده‌اند ولی به‌نظر می‌رسد در سایه انواع اشتغالات عظیم جامعه زیر پوست شهرها و روستاها در حاشیه‌هایی که ابتدا هیچ صدایی ندارند، زندگی در عجیب‌ترین و تکان‌دهنده‌ترین وجوه خود در حال پیشروی است و فارغ از هیاهوهای جاری، مشغول آماده‌ساختن خویش برای هجوم به متن جامعه است.
تصور کنیم که یک خانم در چه شرایطی عمدا باردار شده است و درحالی‌که کمترین علقه‌ای به جنین در شکم خود ندارد، آغاز به جنایت می‌کند و کودکی را به دنیا می‌آورد که از بدو تولد زندگی‌اش با درد و رنج همراه است و نخستین شکنجه‌گرش مادر او‌ست! از همین جا می‌توان به شرایط وخیم پیرامونی این مادر و فرزند پی برد و با حسابی سر‌انگشتی و با تکیه برمشاهدات عینی و همه‌روزه خیل متکدیان در اکثر خیابان‌ها، گستره فاجعه را حدس زد. کاملا روشن است که ناهنجاری‌های اجتماعی کمی و کیفی در حال ازدیادنند و نیازی روز‌افزون و ریشه‌ای برای توقف طلب می‌کنند.
سال‌هاست که مسئولان مختلف به مشکلات عظیم نهفته در بطن اجتماع پی‌برده‌اند و بعضا از پی چاره‌جویی بر‌آمده‌اند ولی آنچه مسلم می‌نماید، این است که در مقابل معضلی به این بزرگی و با این هیبت، اقدامات جزئی و مقطعی و بخشی کارساز نخواهد بود. اگر سیلی آمده باشد، از چند نفر یا چند گروه با داشتن چند بیل و چند کیسه شن، کاری برنمی‌آید. در مقابل سیل ناهنجاری‌های اجتماعی که برخی کارشناسان و جامعه‌شناسان از آن به سونامی یاد می‌کنند، یک جامعه باید آگاه شود و کمر همت ببندد و با تمام توان وارد کار شود. اما اشتغالات بزرگ جامعه ما آنچنان زیادند که گویا فعلا نوبت به حل مشکلات اجتماعی نمی‌رسد؛ مشکلاتی که از درون مثل خوره به جان جامعه افتاده‌اند و تهدیدشان عظیم‌تر از آن است که به تصور آید. اگر از این معنای استراتژیک غفلت شود، چه‌بسا هنگام پیروزی بر خصم بیرون به اندرون نگاه کنیم و ببینیم که دشمنی خطرناک‌تر در حال معرکه‌آفرینی است و امکان پیروزی‌اش وجود دارد!
ای شهان کشتیم ما خصم برون / ماند خصمی زو بتر در اندرون
بر همین اساس است که باید تنش‌سازی و مشغله‌آفرینی آمریکا را از زاویه‌های عمیق‌تر هم مورد بررسی قرار دهیم. ستمی که هم‌اکنون کاخ سفید در حق ملت ایران روا می‌دارد، این است که در زندگی و کار‌زار مبارزه با انواع نابسامانی‌های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی جامعه ایرانی خلل وارد کرده است. ایرانیان مجبور شده‌اند فعلا مقابله همه‌جانبه با تحریم‌ها و فشارهای آمریکا را در صدر اولویت‌های خود قرار دهند و نیازها و خواسته‌های طبیعی و مهم دیگر خود را به تعویق بیندازند، ولی خردمندانه آن است که اجازه ندهیم چنین وضعیتی به درازا کشیده شود و کشور در وجوه دیگر خصوصا سالم‌سازی اجتماعی توقف کند. چنین توقفی در واقع عمیق‌تر‌شدن ریشه‌های ناهنجاری را در پی دارد و کار مبارزه و درمان‌ها و جراحی‌های مورد نیاز را سخت و طولانی خواهد کرد. امنیت ضروری کشور نباید ما را از تحولات و تهدیدات درونی غافل سازد. ما نیازمند دوره‌ای نسبتا طولانی از آرامش و امنیت هستیم تا در سایه آن به‌خودمان بپردازیم و درد‌ها و زخم‌ها و بیماری‌های خویش را درمان کنیم؛ آرامشی که رقیبان در پی ستاندن آن از مردم ایران هستند.
