فدراسیون دوومیدانی یاد بگیرد!
جمعه سیزدهم اردیبهشت استادیوم آزادی میزبان زنان و مردانی بود که می‌خواستند بدوند. در یکی از بی‌سابقه‌ترین اتفاقات ورزشی 1400نفر در یک روز در پیست آزادی استارت زدند و دویدند. این دویدن خبری نشد؛نه در خبرگزاری‌ها و نه در سایت‌ها و نشریات ورزشی تصویری از این دو دیده نشد و کسی هم خبری از آن ننوشت. یکی، دو صفحه در اینستاگرام بودکه ویدئویی از این دو را به نمایش گذاشت. سؤال این بود که رویداد را کدام‌یک از فدراسیون‌ها برگزار کرده؟ به هر حال وقتی اسم دو می‌آید، تصور این است که بانی، فدراسیون دوومیدانی است اما مدیر روابط عمومی این فدراسیون خبری از این رویداد نداشت. پیشنهاد حمید سعادت این بود که با فدراسیون همگانی تماس بگیریم و شاید این دوی همگانی را فدراسیون ورزش‌های همگانی برگزار کرده است. این فدراسیون هم بی‌خبر بود. پیگیری‌ها به بخش خصوصی رسید؛مؤسسه‌ای که چند نفر از ملی‌پوشان سابق دوومیدانی به راه انداخته‌اند و هدفشان تشویق مردم به دویدن است. حمید اعتمادی که از دونده‌های سابق سرعت است و بعد از خداحافظی از دنیای قهرمانی در چند کشور دوی ماراتن دویده، مسئول برگزاری مسابقه‌ای است که جمعه برگزار شد؛ مسابقه‌ای که اعتمادی به همشهری می‌گوید مسابقه نبود؛«این رویدادی که جمعه برگزار شد، اصلا مسابقه نبود. یکی از همایش‌های دویدن است که ما گروهی برگزار می‌کنیم. هدف هم ترویج فرهنگ دویدن بین مردم است. این همایش‌ها عمومی برگزار می‌شود و همه جای دنیا هم رایج است.» رایج بودن دوی عمومی یا همان همگانی در کشورهای دیگر و بی‌توجهی در ایران به آن، اعتمادی را ترغیب کرده که خودش و دوستانش بانی برگزاری این همایش‌ها شوند؛ «از وقتی قهرمانی را کنار گذاشتم جای خالی این همایش‌ها را در شهر و کشور خودم دیدم. حس ما این بود که با کمک سازمان‌ها می‌شود کاری کرد.»
برای برگزاری دوی همگانی در استادیوم آزادی، گروه اعتمادی از سازمان ورزش شهرداری کمک گرفت. او در جواب این سؤال که چرا فدراسیون‌های دوومیدانی و ورزش‌های همگانی که یکی از وظایفشان همین بالا بردن فرهنگ ورزش کردن و دویدن است، این همایش‌ها را برگزار نمی‌کنند، می‌گوید:«ما دنبال دلیل آنها نیستیم که چرا این کار را نمی‌کنند. این هم که فقط از این دو فدراسیون توقع داشته باشیم، درست نیست. هر کسی هر کاری می‌تواند باید انجام بدهد.» این گروه هدف قهرمان‌پروری هم ندارد؛«ما دنبال قهرمان کردن کسی نیستیم. دویدن راحت‌ترین کاری است که می‌شود انجام داد و این باید در بین مردم جا بیفتد.»اتفاق مهمی که در این همایش افتاده این است که زنان و مردان مثل بقیه دوهای همگانی که البته به‌ندرت در ایران برگزار می‌شود، کنار هم دویدند با این تفاوت که این بار این همایش در استادیوم آزادی برگزار شده، جایی که ورود زنان در برنامه‌های ورزشی به آنجا ممنوع بوده و مهم‌تر اینکه در یک همایش 1400نفر شرکت کرده‌اند. فروردین سال 1396 وقتی دوی ماراتن بین‌المللی پارس در تهران برگزار شد، یکی از معضلات دویدن همزمان زنان و مردان بود. فدراسیون دوومیدانی با اینکه موقع ثبت‌نام از دونده‌ها چه داخلی و چه خارجی اعلام کرده بود مسابقه در سطح شهر برگزار می‌شود اما به‌خاطر محدودیت‌هایی که وجود داشت، مسابقه زنان به دویدن دور دریاچه آزادی محدود شد؛ مسابقه‌ای که از نظر تعدادی هم قابل مقایسه با این همایش نبود. جمع شرکت‌کنندگان در دوی پارس به 300 نفر هم نمی‌رسید. چطور می‌شود برای یک مسابقه بین‌المللی مجوزی برای دویدن همزمان زنان و مردان صادر نمی‌شود اما یک همایش بزرگ را می‌شود بدون مشکلی به سرانجام رساند؟ اعتمادی می‌گوید:«مسابقه در ورزشگاه آزادی بود شاید به‌خاطر همین مجوز را صادر کردند. محدودیت‌هایی هم که برای حضور زنان در استادیوم اعمال می‌شود، برای تماشای فوتبال است. در دوی همگانی که نمی‌شود مرد و زن را از هم جدا کرد. مثل این می‌ماند که خیابان ونک را تقسیم کنیم و بگوییم یک طرف زنان راه بروند و یک طرف مردان.» برگزاری این مسابقه این انتقاد را متوجه فدراسیون دوومیدانی کرده که اگر در دوی پارس تلاش می‌کردند، می‌توانست مسابقه زنان و مردان با هم استارت بخورد. یکی از افراد حاضر در این فدراسیون این نقد را بجا می‌داند؛«این نخستین باری نیست که از این دست همایش‌ها در تهران و حتی شهرهای دیگر برگزار می‌شود. در خیلی از همایش‌ها زنان و مردان با هم می‌دوند. ماهیت دوی همگانی و حتی ماراتن هم همین است. 2سال پیش فدراسیون می‌توانست مسابقه زنان و مردان را با هم برگزار کند. به‌خاطر ناتوانی فدراسیون بود که آن اتفاق نیفتاد.»گروه اعتمادی هم تجربه جداسازی زنان و مردان در یک مسابقه را دارند؛«در دوی مارتن خلیج‌فارس و کیش هم در خط استارت زنان و مردان را جدا کردند.» شاید تصور شود یکی از دلایل علاقه‌مندی اعتمادی و دوستانش برای برگزاری همایش‌های دویدن، درآمد بالای آن باشد. به هر حال ثبت‌نام 1400نفر در یک رویداد، باید درآمد خوبی داشته باشد؛«ما یک صد تومانی هم از کسی نگرفته‌ایم. درآمد ما از اسپانسرهاست. اگر سرویسی بالاتر از دویدن به شرکت‌کنندگان بدهیم هزینه‌اش را می‌گیریم ولی دویدن هزینه‌ای ندارد و رایگان است.»
