کورس نفسگیر سرخابی
2 نگاه به تساوی پرسپولیس در اصفهان و پیروزی استقلال در تهران
توقف پرسپولیس برابر ذوبآهن و پیروزی استقلال مقابل ماشینسازی باعث شد فاصله سرخابیها در جدول ردهبندی به 5امتیاز تقلیل یابد و این یعنی داغتر شدن دوباره کورس قهرمانی؛ صدالبته که تراکتورسازی هم هنوز هست. در مورد تازهترین نمایش لیگی سرخابیها نکات قابل توجهی وجود دارد.
درسی که برانکو گرفت
اگرچه پرسپولیس با پیروزی در اصفهان میتوانست بیش از نیمی از مسیر قهرمانیاش را طی کند، اما مساوی با ذوبآهن آماده این روزها هم نتیجه بدی نیست؛ یعنی قطعا بهتر از باخت است. این موضوع را مخصوصا برانکو و برخی سرخپوشان باقیمانده از لیگ پانزدهم درک میکنند. پرسپولیس در هفتههای پایانی آن فصل برای قهرمانی به مصاف نفت تهران رفت و چون تصور میکرد هیچ نتیجهای غیراز پیروزی بهکار نخواهد آمد، در مقابل فوتبال دفاعی نفت و منصوریان رو به نمایشی انتحاری و بیمحابا آورد. در نتیجه پرسپولیس آن بازی را روی ضدحملات حریف باخت، اما حسرت این تیم در روز پایانی صدچندان شد؛ جایی که قرمزها پی بردند با یک امتیاز تساوی برابر نفت هم میتوانستند قهرمان شوند. برانکو در لیگ پانزدهم قهرمانی را بهخاطر تفاضل گل از دست داد، وگرنه این روزها باید برای کسب چهارمین جام متوالیاش تلاش میکرد. آن تاوان بزرگ، باعث شد پروفسور بفهمد همیشه مساوی بهتر از شکست است؛ مخصوصا در تله تیمهای منصوریان! حالا باید دید این یکامتیاز در روزهای پایانی بهکار پرسپولیس میآید یا نه.
در حسرت استمرار
استقلال سومین برد متوالیاش را هم بهدست آورد. در شرایطی که حدس زده میشد باخت به الهلال در روزهای بد شفر به منزله تیر خلاص به شقیقه آبیها باشد، دقیقا اتفاقی متفاوت رخ داد و پیروزی برابر غول عربستانی باعث شد استقلالیها روی ریل موفقیت برگردند. با وجود این نکته آزاردهنده تیم شفر، همچنان و همچنان عدماستمرار و ثبات فنی آن است. حتی تیفوسیترین هواداران استقلال هم قطعا قبول دارند که کیفیت بازی این تیم برابر ماشینسازی یک سر سوزن هم به نمایش استقلال در اصفهان مقابل سپاهان شباهت نداشت. تیم شفر که مخصوصا در 20دقیقه پایانی بازی اصفهان «قهرمانانه» جنگیده بود، در دیدار مهم با ماشینسازی حتی نای راه رفتن هم نداشت؛ آن هم مسابقهای که بعد از توقف پرسپولیس برگزار میشد و میتوانست روحیه و انگیزه آبیها را دوچندان کند. البته که این وضعیت در استقلال تازه نیست. 2سال است که آنها همین داستان را دارند؛ گاهی آنقدر شاداب و خوباند که فکر میکنی بخت اول قهرمانی آسیا هستند و گاهی چنان بیرمق و بیرونق بازی میکنند که همه ناامید میشوند. اگر دخسوس ناشیانه بیرون نمیآمد و توپ قائدی گل نمیشد و یا اگر ضربه ثانیه آخر بازیکنان ماشین با بدشانسی از کنار دروازه عبور نمیکرد، الان شفر چه حرفی برای گفتن داشت؟