محمد حسنیسعدی/دانشآموخته جامعهشناسی
شرایط اقتصادی کشور قدرت هرگونه ریسک را از دولت گرفته است. یارانههای کلان و بیهدف از بودجه عمومی کشور پرداخت میشوند و متأسفانه بهدست مصرفکننده واقعی آن نمیرسند. لزوم ساختارمند کردن پرداخت یارانهها و حمایتهای دولتی توسط همه اقتصاددانان به دولت گوشزد میشود اما دولت در بیعملی کامل قرار گرفته است و از تبعات اجتماعی هرگونه اقدام مؤثر واهمه دارد.
شاید راهاندازی یک پویش مردمی و رسانهای که از سطح نخبگان جامعه به سایر سطوح منتقل شود بتواند موجب پشتگرمی دولت در انجام حرکتی اصلاحی باشد. یارانهای که تنها روی بنزین روزانه دارد به صاحبان خودرو پرداخت میشود در سال 98به مبلغی بالغ بر 180هزار میلیارد تومان برآورد میشود و اگر این مبلغ حتی بهصورت نقدی به همه مردم پرداخت شود چیزی در حدود ماهانه کمتر از 200هزار تومان میشود که این مبلغ را میتوان بخشی بهصورت نقدی به مردم پرداخت کرد و بخشی هم صرف زیرساختهای حملونقل عمومی شود.
یارانههای کلان دیگری نیز در برق و گاز و کالاهای اساسی پرداخت میشود که همه اینها به تجربه اثبات شده فقط باعث ایجاد رانت و اتلاف منابع خواهد شد. اگر یک پویش مردمی سازماندهی شدن یارانههای پرداختی دولت را تبدیل به یک مطالبه عمومی کند دولت میتواند با یک حرکت اصلاحی برای همیشه این ساختار معیوب پرداخت یارانه را اصلاح کرده و از منابع حاصله جهشی نیز در پرداخت دستمزدهای مستمری بگیران ایجاد کند تا اقشار کمبهرهمند نیز کمتر آسیب ببینند. اما تا زمانی که رسانهها تنها مطالبه ارزانی اجناس را تیتر کنند و مردم نیز وظیفه دولت را سرکوب قیمتها بدانند ایندر، بر همین پاشنه معیوب میچرخد و فقط اتلاف منابع و سوءاستفاده رانتخواران را شاهد خواهیم بود.
پویش مردمی اصلاح ساختار پرداخت یارانه
در همینه زمینه :
گشتی در اقتصاد ایران
یارانه