توپ، باروت... چمن

فوتبال سوریه در تمام این سال‌هایی که بهار عربی، کشورهای دیگر را آباد و این کشور را ویران کرد، از بین نرفت. تیم ملی سوریه حتی نزدیک بود به جام‌جهانی2018 هم برسد اما در پلی‌آف و در سد استرالیا متوقف شد. حالا اگر از دیوارهای شهرهای جنگ‌زده سوریه جز یک‌سری دست‌نوشته عاشقانه و غمگین چیزی نمانده، در عوض فوتبال هنوز زنده است. Save The Children یک نهاد غیردولتی خیریه است که به کودکان نیازمند کشورهای در حال توسعه کمک می‌کند. باشگاه آرسنال با همکاری با این ان‌جی‌او که در سال1919 در بریتانیا تاسیس شده است، در حال احیای فوتبال بین کودکان و نوجوانان سوری است. «صندوق نجات کودکان» با این هدف به سمت فوتبال رفته که حتی اگر شده برای یک 90دقیقه دل کودکانی که در مناطق جنگی و درگیری زندگی می‌کنند را شاد کند تا آنها بتوانند برای دقایقی دردهای خود را به فراموشی بسپارند و حس کنند زندگی عادی جریان دارد. هر فردی در هر جای دنیامی‌تواند با پرداخت 7پوند به این بخش از فعالیت‌های این صندوق کمک کند. این پول‌ها صرف ایجاد مدارس فوتبال و زمین‌های بازی برای کودکان در کشورهای درگیر جنگ مثل سوریه یا لیبی (بنغازی) یا دیگر کشورهای بحران‌زده که عمدتا در خاورمیانه هستند می‌شود. فوتبال ارزان‌ترین اعانه در سایت صندوق نجات کودکان است و برای کمک به فعالیت‌های این سازمان در بخش آموزش 158پوند، مبارزه با مالاریا  21 پوند و بهداشت نوزادان 15پوند لازم است. این سازمان پیش از این برنامه‌های حمایتی برای قحطی‌زدگان در سرتاسر دنیا نظیر قحطی روسیه در سال1921به اجرا درآورده بود. حالا برنامه‌هایش بیشتر فرهنگی است تا اینکه نان و غذا به‌دست قحطی‌زدگان داده شود. یکی از این برنامه‌های فرهنگی، سرمایه‌گذاری در بخش فوتبال است؛ چیزی که آرسنال هم از آن استقبال کرده است. غیر از بریتانیا 29کشور دیگر هم به این سازمان کمک می‌کنند و تاکنون خدمات آن در بیش از 120کشور جهان ارائه شده و این صندوق شانه به شانه یونیسف به کودکان محروم و مظلوم جهان خدمت کرده است. البته باشگاه آرسنال در خود سوریه فعالیتی ندارد و مربیان این باشگاه لندنی ستاره‌های سابق خود نظیر ری پارلر، پر مرته‌ساکر و مارتین کیون را به اردوگاه ذاعطاری در اردن فرستاده؛ جایی که 77هزار پناهجوی سوری در آن اقامت دارند؛ اندازه یک ورزشگاه بزرگ فوتبال. این 3نفر که عضو کادر مربیگری تیم‌های پایه توپچی‌ها هستند در اندونزی هم زیرنظر صندوق نجات کودکان اقدام به آموزش کودکان محروم کردند. چیزی که کار آرسنال را در رسانه‌ها پررنگ کرده، آموزش تعدادی دختر علاقه‌مند به فوتبال است؛ موضوعی که شاید پیش از سال2011 و آغاز جنگ داخلی در سوریه نمی‌شد تصورش را کرد. مرته‌ساکر که تا همین سال گذشته کاپیتان آرسنال بود از این دوره به‌عنوان یک دوره آموزشی فراموش‌نشدنی یاد می‌کند و می‌گوید:«چیزی که کودکان این کمپ دیده و تجربه کرده‌اند واقعا وحشتناک است و چیزی نیست که کودکان لازم باشد آنها را تجربه کنند. برنامه ما مختص کودکان و نوجوانان بااستعداد اما آسیب‌پذیر این کمپ بود. فوتبال باعث شد آنها عزت‌نفس پیدا کنند و حال‌شان بهتر شود. کار ما این نبود که کاری کنیم آنها فوتبال بازی کنند؛ هدف این بود که آنها را برای زندگی آماده کنیم و فرصتی به این افراد بدهیم». حالا کودکان و نوجوانانی که تا پیش از این لحظه جان‌دادن عزیزانشان و ویران شدن خانه‌های‌شان را دیده‌اند، سرخوشانه فوتبال بازی می‌کنند و روی پای هم تکل می‌زنند و می‌خندند و به‌جای بوی توپ و باروت، بوی توپ فوتبال و چمن استشمام 
می‌کنند.