چطوری موتوری؟

محمد تقی حاجی موسی

بیشتر ما موتورسیکلت را با هوندا 125و البته موتورگازی می‌شناسیم؛ موتورسیکلت‌هایی که در زمان بچگی ما به وفور زیر پای مردم بود و خیلی‌ها که نمی‌توانستند خودرو بخرند مجبور بودند با این وسیله ناامن، رفت‌وآمد کنند. از اواسط دهه 70 شمسی اما کم‌کم موتورسیکلت‌های خوش‌آب‌‌ورنگ سوزوکی و کاوازاکی وارد بازار ایران شدند و بعد هم موتورسیکلت‌هایی با حجم موتور بالاتر پا به ایران گذاشتند و حالا اگر به بازار این وسیله نقلیه در میدان گمرک سر بزنید یا گشتی در سایت‌های اینترنی بزنید می‌بینید که ده‌ها مدل موتورسیکلت با قیافه‌های عجیب و غریب و موتورهای سبک و سنگین در حال خرید و فروش هستند؛ ارابه‌های اصولا تک‌نفره‌ای که بیشتر در جوامع فقیر کاربرد شهری دارند و در کشورهای ثروتمند یک‌‌نوع کالای تفریحی به‌حساب می‌آیند.

دسته‌بندی موتورسیکلت‌ها براساس ظاهر

برای دسته‌بندی موتورسیکلت‌ها یک قانون واحد با اسامی مشخص وجود ندارد و مثل خودرو نیست که چند کلاس ثابت مثل سدان و هاچ‌بک و... داشته باشد بلکه اینجا هرکس هر جور خواسته روی مدل‌ها اسم گذاشته است. و ما اینجا تلاش کرده‌ایم متداول‌ترین مدل‌ها را بیاوریم؛ مدل‌هایی که اغلبشان را از نزدیک دیده‌ایم!

دوآل اسپرت

چیزی شبیه به موتورسیکلت‌های پالس که حالا در خیابان‌ها می‌بینیم. این کلاس تلفیقی از کلاس‌های touring و dirt است و یک‌جورهایی موتورسیکلت شهری قدرتمند به‌حساب می‌آید.

تورینگ

با این موتوسیکلت می‌توانید ساعت‌ها در جاده‌ها بچرخید و به مسافرت بروید. مانیفست سازندگان این کلاس، راحتی سوار بوده و برای همین سرعت خیلی اهمیت ندارد و این یعنی تورینگ در سمت مقابل کلاس اسپرت است. موتور این موتورسیکلت‌ها معمولا حجم بالایی ندارد و باک بزرگ آن باعث می‌شود تا در مسیرهای طولانی نیازی به سوختگیری مداوم نباشد. صندلی راحت اما مهم‌ترین ویژگی این کلاس است.

چاپرز

موتورسیکلت‌های هارلی دیویدسون را دیده‌اید؟ این همان است! این کلاس برای استفاده درون شهر و یک سواری راحت و بی‌دردسر ساخته شده. مدل نشستن سوار روی این موتورسیکلت معروف‌ترین چیزی است که درباره‌اش وجود دارد. در فیلم‌های سینمایی معمولا آدم‌های خاص سوار این موتورسیکلت‌ها می‌شوند.

کروزرز

همان هوندا سی‌جی 125 که همه می‌شناسیم یک نوع کروزرز است. موتورسیکلتی کاملا کلاسیک که قیافه عجیب و غریبی ندارد و از اولی که موتورسیکلت ساخته شده بوده و تا حالا هم ادامه دارد. موتورسیکلت‌های بی‌ام دبلیو ارتش آلمان نازی در جنگ جهانی دوم که در فیلم « فرار بزرگ» نقش مؤثری دارند، یک جورهایی جد بزرگ این کلاس به‌حساب می‌آیند.

پاور کروزرز

همان کروزرز که تقویت شده و قدرت بیشتری دارد. قیافه این کلاس نسبت به پدر خود کمی خشن‌تر است و از لاستیک‌های پهن‌تر برای آن استفاده می‌شود. اگزوز این موتورسیکلت‌ها بزرگ‌تر از نمونه‌های دیگر است، ارتفاع موتورسیکلت تا زمین کمتر است و زین هم پایین‌تر از فرمان قرار دارد و سبک نشستن نزدیک به چاپرز است.

دیرت

این کلاس برای سواری آفرود طراحی شده و تایرها معمولا دارای برجستگی هستند. شاسی این موتورسیکلت‌ها در مینیاتوری‌ترین حالت ممکن است و معمولا زین و صندلی برایشان تعبیه نمی‌شود و موتورسوار روی آن می‌ایستد. این ننشستن البته حکمت دارد و حکمتش در پستی و بلندی‌های آفرود است!

ایندورو

کمی اس و قس دار‌تر از کلاس دیرت! سوار می‌تواند روی زین موتورسیکلت بنشیند و در مسیرهای آفرود طولانی‌تر حرکت کند. البته برای بالا و پایین رفتن از صخره نمی‌توان روی این کلاس حساب کرد. این موتورسیکلت همانی است که ما با عنوان تریل می‌شناسیم.

موتوکراس

نسخه توسعه یافته دیرت که می‌تواند از صخره هم بالا و پایین برود و البته توی جاده هم استفاده شود. داشتن زین، لطفی است که طراحان این کلاس در حق راکب داشته‌اند. معمولا به‌خاطر سر‌و‌صدای زیاد اما هیچ آدم عاقلی از آن توی