کمک به محرومان در سیره حسینی

حجت‌الاسلام والمسلمین علی‌اکبر حیدری نائینی|  استاد سطوح عالی حوزه


سوم شعبان سالروز ولادت امام معصومی است که همه آزادگان جهان فارغ از هر رنگ و نژاد و حتی دین و مذهب، عاشق و دلباخته او و سیره و مرامش هستند. چون امام حسین(ع) سیدالاحرار است و ما این حریت و آزادگی را به برکت نفس کشیدن در زیر بیرق سیدالشهدا (ع) و درس گرفتن از این مکتب سعادت‌بخش داریم. 

این‌که پیامبر اکرم (ص) در آن روایت معروف امام حسین (ع) را مصباح هدایت و سفینه نجات معرفی کردند نشان از جایگاه والای آن حضرت در دنیا و آخرت دارد. در این دنیا، ایشان متر و معیار سعادت و دستیابی به حقیقت هستند و در آخرت نیز شفاعت همه ما به دست ایشان و یاران و اصحابشان است. 
تاکنون به دلیل عشق و ارادت بی‌نظیر مردم به امام حسین (ع)، درباره آن حضرت بسیار سخن گفته شده و کتاب‌ها و مقاله‌های بسیاری منتشر شده اما با این حال نیاز است که درباره سیره و سبک زندگی حسینی بیشتر بگوییم و بیشتر بدانیم. 

درباره سبک زندگی امام حسین (ع) با توجه به منابع تاریخی که موجود است باید به ایثار، گذشت، بخشندگی، تواضع و مهربانی، مردم‌داری، حق‌طلبی، اخلاق والای انسانی، یتیم‌نوازی، عبادت خدای متعال در نهایت خضوع و خشوع و البته شهادت بی‌مثال حضرت در راه معبود و برای اقامه دین حق اشاره کرد. گفتنی است همه این موارد در میان دیگر ائمه اطهار (ع) نیز وجود دارد، اما امام حسین (ع) به دلیل شهادت مظلومانه‌شان یک ویژگی خاصی دارند که سبب شده است توجه به ایشان خاص‌تر باشد. در روایت‌های اسلامی داریم که ریختن اشکی بر مصیبت سیدالشهدا (ع) و حتی حالت ناراحتی به دلیل مصیبتی که بر ایشان و اهل و خانواده و یارانشان وارد شد، بالاترین ثواب را دارد تا آنجا که مرحوم آیت‌الله بهجت می‌فرمودند که اشک ریختن برای سیدالشهدا (ع) حتی از نماز شب هم بالاتر و پرفضیلت‌تر است. 

یکی از مسائل بسیار مهمی که با توجه به شرایط خاص کشور و مشکلاتی همچون سیل و زلزله باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد، لزوم الگوگیری از حضرات معصوم (ع) به ویژه امام حسین (ع) در بحث رسیدگی به محرومان و نیازمندان و به طور کلی دستگیری از مردم و کمک به حل مشکلات آنهاست. 

حضرت اباعبدالله (ع) نه فقط انفاق و خدمتگزاری را در جامعه آن روز در حد اعلای خود انجام می‌دادند، بلکه تلاش می‌کردند فرهنگ و تفکر جامعه نیز به این سمت و سو برود که هر کسی به سهم خود خدمتی در جامعه اسلامی داشته باشد و به خصوص نسبت به محرومان، یتیمان و مستضعفان بی‌تفاوت نباشد. 

ایشان در جایی نقل به این مضمون می‌فرمایند: «ای مردم! بدانید که نیازهای دیگران به سوی شما از نعمت‌های پروردگار برای شما هستند و به این دلیل این نعمت‌ها را قدر بدانید و به نیازهای مردم برسید تا دچار عذاب الهی‌نشوید.» 
اگر واقعاً در جامعه ما که همگی خود را محب و شیفته امام حسین (ع) می‌دانیم و عمر خود را در راه خدمت به این دستگاه پرعظمت صرف کرده‌ایم به عُمق این فرمایش سید و سالار شهیدان پی ببریم، بخش عمده‌ای از مشکلات امروز کشور و گرفتاری مردم خواه ناخواه برطرف می‌شود. از این منظر، تلاش برای رفع گرفتاری مردم و دستگیری از نیازمندان بالاترین نعمت و فرصت برای انسان به شمار می‌رود و به‌ هیچ وجه نباید آن را در مسیر کسب سعادت و دستیابی به والاترین فضایل از دست بدهیم. 

امام حسین (ع) در حدیثی می‌فرمایند: « فردی که نیاز برادر مومنش را برطرف سازد همانند کسی است که خدا را 9 هزار سال عبادت کرده آن هم در حالی که روزهایش را روزه‌دار و شب‌هایش را برای عبادت خالق متعال بیدار بوده است».