آب و سیاست

فروردین سال93 جمعی از نمایندگان استان‌های خوزستان، چهارمحال و بختیاری، اصفهان و ایلام با پلاکاردهایی که جلوی دوربین‌های عکاسان پارلمانی به نمایش گذاشتند، نسبت به وضعیت انتقال آب از (یا به) این استان‌ها اعتراض کردند، اسفند سال بعد انتخابات مجلس دهم پیش رو بود و این شیوه، شگردی بود برای نشان دادن دغدغه‌های یک نماینده نسبت به مشکلات حوزه انتخابیه. 5 سال بعد از آن ماجرا، در زمان مشابه (فروردین 98) که قرار است انتخابات مجلس یازدهم، اسفند همان سال برگزار شود، نمایندگان برخی از همین استان‌ها، درگیر سیل شده‌اند. سیل تا پشت تریبون صحن بالا آمده و نمایندگان درگیر سیل بخش زیادی از  جلسه علنی مجلس را به سخنرانی درباره مشکلات حوزه انتخابیه اختصاص دادند. فارغ از اینکه چه گفته شد، چه راهکارهایی برای التیام سیل‌زدگان داده شد، چه پیشنهادهای کوتاه‌مدت و بلندمدتی برای پیشگیری از بحران بعدی مطرح شد و فارغ از اینکه نطق‌ها بیشتر شعار بود یا نه، باید گفت مسئله آب در ایران، مثل خیلی از مسائل دیگر در ایران، به سیاست آلوده شده است. چه درباره احیای دریاچه ارومیه، ‌چه درباره انتقال آب از خزر به کویر مرکزی ایران، چه درباره انتقال آب استان به استان و چه درباره سیل و تصاویری که از حضور مسئولان بی‌ربط در مناطق سیل‌زده منتشر می‌شد؛ سیاست‌زدگی، آب را در خود غرق کرده است. شاید اگر همین نمایندگانی که تا دیروز جنگ آب در صحن راه می‌انداختند، نگاه ملی به مقوله آب را جایگزین نگاه منطقه‌ای می‌کردند یا لایحه مدیریت بحران را 4 سال در مجلس معطل نمی‌کردند،  امروز استان‌های درگیر سیل به وضعیت قرمز نرسیده بودند.