کفاشیان: از امروز کاری با هیچ بخشی از فوتبال ندارم
با انتخاب مهدی تاج به نایب‌رئیسی کنفدراسیون فوتبال آسیا، علی کفاشیان دیروز آخرین صندلی‌اش در فوتبال را هم برای همیشه از دست داد. او 11سال پیش ناخواسته و با اصرار مدیران وقت سازمان تربیت بدنی برای رقابتی‌نشان‌دادن انتخابات فدراسیون فوتبال، نامزد پست ریاست شد، اما پس از کناره‌گیری اجباری محمد علی‌آبادی از انتخابات، ناباورانه روی یکی از مهم‌ترین صندلی‌های مدیریتی ورزش نشست.
4سال پس از آن انتخابات، دولت وقت تلاش کرد او را از روی صندلی اهدایی بلند کند، اما او مقاومت کرد. کار بالا گرفت و پایش به بازداشتگاه اوین هم رسید. با وجود این فشارها 4سال و 4ماه دیگر هم رئیس ماند. کفاشیان در 3سال گذشته نایب‌رئیس اول فدراسیون فوتبال و در 4سال اخیر یکی از نواب رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا بود. چند هفته پیش از نوروز، از نایب‌رئیسی فدراسیون، به‌دلیل قانون منع به‌کارگیری بازنشسته‌ها استعفا داد و دیروز هم صندلی‌اش در AFC را به مهدی تاج داد. در گفت‌وگویی کوتاه با همشهری ورزشی، کفاشیان از اهمیت کرسی‌های بین‌المللی در فوتبال و پایان حضورش در این رشته ورزشی گفته است.
آقای تاج به جای شما نایب‌رئیس کنفدراسیون فوتبال در منطقه آسیای مرکزی شد. این صندلی چه اهمیتی برای فوتبال ایران یا شخصی دارد که روی آن می‌نشیند؟
در هیأت رئیسه کنفدراسیون فوتبال آسیا، تقریبا نیمی از کشورهای قاره نماینده دارند. ضروری است که کشورهایی مانند ایران که فوتبال قدرتمندتری نسبت به خیلی از کشورهای قاره دارند، حتما نماینده داشته باشند. حضور این نماینده‌ها می‌تواند در تصمیم‌گیری‌ها اثرگذار باشد، البته این اثرگذاری تا اندازه‌ای بستگی به این دارد که افراد چقدر از روابط آدم‌ها و جریان‌های تأثیرگذار در کنفدراسیون اطلاع داشته باشند. کسی که این صندلی را به‌دست می‌آورد، باید اطلاعات خودش را بالا ببرد و بلد باشد که برای اثرگذاری بیشتر، با دیگران لابی کند.
مشخصا یک نفر که به نمایندگی از فوتبال ایران، نایب‌رئیس کنفدراسیون فوتبال می‌شود، چه تأثیری در تصمیم‌گیری‌ها می‌تواند داشته باشد؟
واقعیت این است که فرد نمی‌تواند خیلی در تصمیم‌گیری‌ها تأثیرگذار باشد، غیر از رئیس کنفدراسیون یا کسانی که به یک گروه قدرتمند نزدیک می‌شوند. در تصمیم‌گیری‌ها عمدتا افراد نگاه‌شان به مدیران بالادستی است و تصمیمات آنها را تأیید می‌کنند.
خود شما یک دوره عضو کمیته اجرایی و یک دوره هم نایب‌رئیس کنفدراسیون و رئیس کمیته فوتسال و فوتبال ساحلی بودید. اگر کسی بپرسد عضویت‌تان چه دستاوردی برای فوتبال ایران داشت، جوابتان چه خواهد بود؟
من فکر می‌کنم در فوتسال و فوتبال ساحلی آسیا تأثیرگذار بودم. قبل از من در سال یکی دو مسابقه برگزار می‌شد، اما ما فشار آوردیم و رویدادها را بیشتر کردیم. کشورها را ترغیب کردیم که در بخش جوانان و نوجوانان هم فعال شوند و در مسابقات شرکت کنند. فعالیت خانم‌ها را هم در فوتسال بیشتر کردیم. قبلا مسابقات جوانان با هشت نه تیم برگزار می‌شد، در دوره ما به بیست‌و‌سه چهار تیم رسید. بودجه کمیته فوتسال و فوتبال ساحلی را هم از 500هزار دلار در سال به 2میلیون دلار رساندیم.
یکی از الزامات حضور فعال و تأثیرگذاری در صندلی‌های بین‌المللی، تسلط نسبی به زبان انگلیسی است. شما تقریبا می‌توانستید گلیمتان را از آب بیرون بکشید، اما آقای تاج در این زمینه ضعف جدی دارند. فکر نمی‌کنید این ضعف باعث شود عملا هیچ کارایی نداشته باشند؟
اجازه بدهید من به این سؤال جواب ندهم.
پس سؤال آخر را درباره ادامه حضورتان در فوتبال بپرسیم. در آخرین مجمع فدراسیون که اسفندماه گذشته برگزار شد، اعلام کردند که شما استعفا داده‌اید. این استعفا چقدر جدی است؟
واقعا استعفا داده‌ام.
از هیأت رئیسه یا از کمیته فوتسال و سازمان لیگ فوتسال؟
از همه پست‌ها استعفا دادم. در واقع از امروز که آخرین حضورم در مجمع کنفدراسیون فوتبال آسیا بود، دیگر هیچ کاری با هیچ بخشی از فوتبال ندارم.
تصمیم جدایی از فوتبال بعد از یک دوره 11ساله برایتان سخت نبود؟
من فکر می‌کنم خیلی‌ها منتظر این روز بودند. فشارهای زیادی آوردند که من بروم. در چنین شرایطی منطقی نیست آدم به زور بخواهد بماند. من که حقوق‌بگیر فدراسیون نبودم. دلیلی نداشت بخواهم ادامه بدهم وقتی سر نخواستنم دعوا بود.
