رویکردمان جوانگرایی بود

آروند دشت آرای/ مدیر بخش بین‌الملل:

امسال در انتخاب نمایش‌‌های بخش بین‌الملل چند نکته مدنظر ما بود؛ انتخاب گروه‌های جوان و خلاق، نمایش‌‌هایی که در قالب تور در کشورهای مهم و جشنواره‌های معتبر جهان حضور داشته‌اند، تئاترهایی که منعکس‌کننده جامعه خودشان هستند در کنار گروه‌هایی که با نمایش‌‌هایشان ما را به تفکر وا می‌دارند و همینطور تئاترهایی که زبان‌محور نیستند و بدون واسطه زبان، ارتباط بهتری با تماشاگران ما برقرار می‌کنند.

تقسیم‌‌بندی آثار در این بخش براساس علایق تماشاگران انجام شد. بنابراین درست است که امسال با جدولی عریض و طویل رو‌به‌رو هستیم و برنامه‌‌ها فشرده هستند، اما این جدول را طوری طراحی کرده‌ایم که مخاطب براساس علاقه خود، بخش و آثار مورد نظرش را انتخاب کند. ضمن اینکه بیشتر نمایش‌‌های ایرانی در بخش مرور به صحنه می‌روند و آثار تازه‌ای نیستند و از آنجا که اغلب مخاطبان تخصصی جشنواره فجر، نمایش‌های ایرانی را در طول سال دیده‌اند، بیشتر به‌دنبال تماشای نمایش‌‌های تازه هستند. بنابراین با وجود فشردگی و ازدحام برنامه‌ها، مخاطب براساس علاقه خود برنامه‌ها را دنبال می‌کند.

درمورد کارگاه‌های آموزشی، براساس نیازی که در تئاتر خودمان احساس می‌‌کردیم، بحث‌هایی مانند نورپردازی و دیگر مباحث تکنیکی مانند بازیگری، صدا، متون کلاسیک یونان با تمرکز بر نمایشنامه «آنتیگونه» و... را طراحی کرده‌‌ایم. از سوی دیگر در دعوت از مهمانان نیز بیشتر رویکردمان به جوانان بود و این چنین است که رده سنی مهمانان این بخش جوان‌تر شده است که البته همه حرفه‌ای هستند.

یک موفقیت دیگر ما در این دوره، پنل‌هایی است که طراحی شده‌اند، چون در تئاتر ما جای گفت‌وگو خالی است و دریافتیم مردم چقدر حرف برای گفتن دارند. برای برگزاری این بخش تصمیم گرفتیم به جای دعوت از آثار کارگردان‌های شناخته‌شده، خود کارگردان‌ها را دعوت کنیم که پنل بگذارند، به همین دلیل 6پنل تخصصی از هنرمندان مطرح دنیا همراه با مراوده با تماشاگر ایرانی طراحی کردیم که در آنها به این موضوعات پرداخته می‌شود: چرا تئاتر مهاجرت مهم است، مقایسه تطبیقی زنان شاهنامه و زنان اوریپید، تئاتر معاصر ایتالیا، مهاجرت هنرمندان تئاتر؛ تصمیم یا ضرورت و...

اساسا در این دوره از جشنواره در بخش بین‌الملل شاهد مجموعه‌ای از اتفاقات هستیم و تفاوت این دوره از جشنواره با سال‌های گذشته در این بود که تمرکزمان تنها بر بخش صحنه‌ای نبود،به همین دلیل 4 نمایش غیرصحنه‌ای هم داریم.

علاوه بر اینها امسال بخش رزیدنسی هم طراحی شد که به‌معنای اقامت فرهنگی-‌هنری در یک مکان ویژه است که اتفاقی مرسوم در دنیا به‌شمار می‌رود؛ به این معنا که جشنواره‌ها به فعالان حوزه‌های مختلف اقامت می‌دهند و فضایی را برای پژوهش آنان فراهم می‌کنند. با این نگاه شرکت‌کنندگان در این بخش 6روز را با هم سپری می‌کنند و هر روز در پلاتوهای تئاتر شهر پژوهش‌های بین‌‌المللی انجام می‌دهند. یکی از پژوهش‌های این بخش، کار روی نمایشنامه «خانه» نوشته نغمه ثمینی است که نتیجه آن به‌صورت گزارش ارائه می‌شود.

در بخش بینارشته‌ای هم روی موضوع مشکل کمبود آب کار می‌شود ، در این بخش یکی از کارشناسان مطرح آب که مطالعات زیادی درباره سیستم آب کشور ما دارد، حاضر است.

به‌طور کلی امسال در بخش بین‌الملل سعی کردیم شرایطی را فراهم کنیم که اولویت با هنرمندان دیگر شهرها باشد. در کنار اینها متخصصان غیرایرانی که افرادی شناخته‌شده در سطح جهان هستند، دعوت شده‌اند.