همه جانداران حق حیات دارند

کتایون جهانگیری/فعال محیط‌زیست

اول از بساط دستفروش‌ها شروع شد. بعد آنقدر فراگیر شد که حالا حتی بعضی سوپرمارکت‌ها هم بطری‌های کوچک حاوی کمی آب و یک ماهی خیلی کوچک به علاوه شن و فضای سبز را می‌فروشند. نکته شگفت‌‌انگیزتر از فضای سبز درون این بطری‌های کوچک ادعای فروشندگان است که: «نه اکسیژن می‌خواهد و نه غذا» تا خریدار باور کند حتی لازم نیست به خودش زحمت بدهد و هر از گاهی چوب پنبه بطری را بیرون بکشد. نگاه ابزاری و تفننی به جانداران و حیات آنها به همین جا ختم نمی‌شود.
خیلی‌ها خرگوش و سنجاب می‌خرند و چون به عقیده کودک‌شان این حیوانات بامزه‌اند، لاک‌پشت هم می‌خرند چون بانمک است. بعد از مدتی که از نگهداری آن خسته و دلزده شدند آن را در اولین پارک سر راه می‌گذارند. بی‌توجه به این که این حیوانات پرورشی‌اند. اگر هم نباشند  بومی نیستند. اگر هم بومی باشند نیازمند زیستگاه مناسبند. رهاکردن آنها در زیستگاه نامناسب تداخل زیستی و مشکلات فراوانی برای این مخلوقات خدا در پی دارد.  باید این آموزش و آگاهی به همه ما داده شود که حیوانات اسباب بازی نیستند. اگر قرار است چیزی را در کنج خانه برای تماشا کردن بخریم، مجسمه، نقاشی و هر چیز غیرجاندار، بهترین گزینه است. چرا باید به خودمان اجازه بدهیم یک یا چند مخلوق خدا را که روح دارد از زیستگاهش جدا و زندگی سلولی را به او تحمیل کنیم.  حیوانات بهترین وضعیت را در زیست بوم خود و در زیست جمعی دارند. هیچ قفسی،‌ حتی قفسی طلایی شایسته مخلوقات خدا نیست. برخورد ناآگاهانه با طبیعت چیزی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت. حتی اگر چنین رفتارهایی آنقدر زیاد و تکراری باشد که خیلی‌ها متاسفانه به انجام دادن یا دیدن آنها عادت کرده باشند.